Donderdag 25 mei 2017, Chefchaouen, richting Tanger

25 mei 2017 - Chefchaouen, Marokko

Donderdag 25 mei 2017, Chefchaouen, richting Tanger

Météo: 18-25 graden

Tijdens de rally hadden wij in de heuvels een pick nick boven het stadje Chefchaouen. Het schhen mooi te zijn en echt de moete waard voor een omweg. Even na het vertrek hadden wij een spectaculair uitzicht op het stadje. Een heel mooi gezicht, maar eigenlijk zag ik het mooie niet echt van de stad zelf. Ik beloofde mijzelf er op de terugweg langs te gaan! 

Dit provinciale stadje komt dus vandaag aan bod. 

Eerst nog even een uurtje koffie gedronken met de Duitsers, echt hele aardige mensen. Zij vertelden me dat in Duitsland het kopen van een eigen huis laat gebeurd, als je zo ongeveer 40 à 45 jaar oud bét. Ben je eenmaal eigenaar dan wordt het qua gevoel een familiehuis en wil men eigenlijk niet meer weg. Dat zou anders onzekerheid bieden en dat wil men niet. Verkopen is niet aan de orde, vererven wel! Een beetje dezelfde houding als de Fransen. Deze mensen hadden ook aardig wat gezien, Vietnam, diverse landen in oost africa, china en west africa. Leuk! 

Na de koffie ging ik weer ontbijten bij cala Iris Plaza (ja zo heet het echt). De werknemers maakten lol met mij met arabische en berber uitspraken, het frans kwamen ze minder goed uit. 

Alle agenten en militairen waren weg. De afstand van 175 km leek eindeloos te duren. Een prachtige weg welke ik deels drie weken geleden al had gereden ! Toeval. Het schoot niet op, bocht na bocht na bocht, heel erg leuk om te rijden maar van mij mocht het wat sneller. Ik werd constant ´lastig gevallen' door haschisch verkopers. Zo ook tijdens de lunch. In een klein restaurant ging ik zitten en meteen de vraag 'rook je?' Kortom wil je haschisch kopen? Nee! Niet geïnteresseerd! Antwoordde ik. ´Het is hele goede kwaliteit hoor', je kunt het ook ´en gros' kopen, goede prijs! En zo ging het maar door. Het werd nog erger: er kwam een behoorlijk gehavende Clio met Nederlands kenteken aan gereden. De man stapte uit. Een corpulent mannetje met een Marokkaans uiterlijk. De eerste zin die hij uitsprak ging al weer over haschisch. Ik deed mij voor als Fransman, dat was erg makkelijk want hij vroeg waar ik vandaan kwam en ik wees naar mijn nummerbord. En aangezien mijn Frans meer op de Franse taal lijkt dan het zijne geloofde hij mij onmiddelijk. De auto was van zijn broer. Hij begon zo te zeuren dat ik hem het bos in stuurde en hem gewoonweg negeerde, dat hielp! Totdat de volgende verkoper kwam. Ik had er genoeg van en zorgde dat ik snel weg kwam. 

Onderweg was het nog steeds beeldschoon, mooie verlaten landschappen, stijle heuvels en drooggevallen rivieren. Prachtig en schilderachtig. 

Om 14.30 eindelijk het bord Chefchaouen in beeld. De camping ligt pal boven het stadje. Mijn buurman is een Irakeese Koerd die al 23 jaar in Oostenrijk woont. Ook hij vroeg weer de prijs van mijn motor die ik voor de zoveelste keer niet vertelde. Eerst voelde hij zich eigenlijk zwaar beledigd dat ik dat gewoon niet deed, hij vond dat gek, mijn culturele verhaal kwam wel door, maar het duurde een tijdje. Daarna excuseerde hij zich voor zijn vraag en keek mij vervolgens niet meer aan. ´In Oostenrijk is dit een normale vraag sputterde hij tegen' en ik wil geen mensen in verlegenheid brengen, noch laten zien wat ik bezit, dat is not done. Oh, wat lag dat weer eens gevoelig!

Van een engelsman leende ik een hamer om de gronpennen de keiharde grond in te slaan! 

Op weg naar het stadje - te voet - groette ik een meneer die uit een schoolbus stapte. Dat vond hij leuk en startte onmiddelijk de conversatie. Hij was leraar lagere school en woonde beneden in de stad. Ik kon meerijden. Hij vertelde dat hij gids was geweest in zijn studietijd. Zodoende kende hij alle paden in de omgeving. Beneden in de stad aangekomen bestelde ik een koffie in een Marokkaans café. Er werd geen frans gesproken, alleen bèrebère en arabisch. Op het terras daarentegen had ik aanspraak van een man welke de franse taal beheerste. Ij vertelde mij over de verschillende berber talen en het zeer typische schrift. Behalve toerisme is hier géén werk. Dat is iedereen zeer duidelijk dus ze gaan erg goed om met toeristen!

Ik had van iemand een adres van een restaurantje gekregen: de beste kip ever zei deze engelsman! Een heerlijke halve gegrilde kip, vers stokbrood en gekruide nasi-koening, althans daar leek het op! Heerlijk, en dat voor 2,30 € !!! Hier in het Noorden zie je meer stokbrood in Fès voor het eerst, nu hier overal. Maar de beste kip, nee daar is hij echt te droog voor! 

Hygiène

Een klein epistel over etenshygiène dan toch maar. Ik wil niet te veel onze europese normen toepassen op het afrikaanse continent, maar toch. Na drie maanden zijn mijn maagsappen qua samenstelling aangepast om de meest agressieve microben te verorberen. Mijn darmflora is opgewekt als er weer eens een half bedorven stukje eten tussen de verorberingen zit, smullen dan toch. Ook het water doet  met zijn microben gewoon zijn werk, de verse salades, heerlijk fris afgespoeld.

Nee maar zonder gekheid, inderdaad went je lichaam aan de bacteriën, het duurt lang, dat wel. Nog steeds gebeurd het mij dat plotseling je lichaam iets niet accepteert, maar veel en veel minder frequent. Een voorbeeld, het hiervoor genoemde kippetje, heerlijk. Hoe werd het geserveerd? Op een relatief schoon bord, of zoals je wilt, relatief vuil, het was afgeveegd dan toch, het mes dat ik vroeg werd snel tussen papier afgeveegd zonder te zijn afgewassen. De tafels waren ronduit goor: etensresten, kringen, plakzooi gewoonweg vies. De grond was heel erg vet en vol etensresten zoals rijst, kip, frites en papier, verpakkingsresten etc. Het brood kwam in een vies mandje, in geen tijden ooit schoongemaakt. De frituur was zo vies van buiten dat het te erg was om mee te werken. En toch, het eten was heerlijk, de mensen waren aardig, het was bijzonder goedkoop en bovenal smakelijk. En ziek ben ik niet geworden! Wat wil je nog meer?

Tja, ik moet eerlijk zeggen als er een concurrent zou zijn waar alles wel schoon zou zijn geweest, zou ik toch daar gaan eten, mits de smaak natuurlijk ook goed is. Het is geewoon fijner aan een schone tafel te zitten zonder teveel vliegen en katten onder de tafel en zonder dat je voeten aan de grond plakken. Ben ik dan toch mijn europese normen aan het exporteren? 

De medina

De kleine medina is erg mooi: zeer fraai zacht blauw geschilderde huizen, pasteltinten, het spreekt mij echt aan, schilderachtig! Super sfeer, Vanaf de eerste meters! Dit wordt een favoriet, ik voel het! Morgen ga ik terug! 

Rammadan aankondiging?

Het is nu 3.15 u ´s nachts er wordt door de moskeeën al een kwartier gezang / of oproep tot gebed uitgezonden. En uiteraard heel hard en een stuk of drie door elkaar zodat niemand wat kan verstaan! Dit geeft weer het sirene effect, echt zo lelijk. Jammer, één is genoeg en het klinkt soms erg mooi, maar doorelkaar? Nee.

 Is dit de aankondiging van de rammadan voor zaterdag? 

Foto’s