Vrijdag 24 maart van Mamou naar Kankan

Vrijdag 24 maart
Van Mamou naar Kankan
Afstand: 320 km
Reistijd: 8,5 uur, incl. Korte stops.
Météo: 17 tot 40 graden, veelal 38 à 39 graden.

Lekker bijtijds weg, koele lucht 17 graden, heerlijk! De weg steeg meteen en hier betekent dat meteen kapotte vrachtwagens. Lachwekkende personenauto's waar op het dak nogmaals het totale volume van de hele auto is gepakt! Zie foto's. Meestal zit er dan ook nog een persoon op! Helaas gebeuren daar veel ongelukken mee. 
Heel langzaam verandert de natuur van dichte bebossing in meer open savannelandschap. 
Op een gegeven moment was er een groot meer / moeras waar honderden runderen liepen. Wat een mooi gezicht! Enkele mooie foto's kunnen maken.
Hier in het land wordt van alles verbouwd: veel vruchten zoals de mango's en bananen ( de kleine planteur), cacao, koffiebonen etc. Groenten worden zeker verbouwd maar men ziet ze minder. Tomaten, pepers, aubergines worden dagelijks in de bubu verwerkt. Maar echt veel groenten eet men niet!
Het rundvee graast alles compleet kaal en verder brand men alles af. In de regentijd komt het dan weer bij. Er verbranden ook veel bomen en hele rotswanden en heuvels. Of dit echt slim is vraag ik mij af, mij ontbreekt de kennis. In ieder geval is het erg lelijk om uren door verbrand landschap te rijden. 

Het was de hele dag moeilijk om water en eten te vinden. Liters heb ik gedronken. Tweemaal van een talud afgegleden omdat ik naar het ´motorpad ´ wilde, een keer draaide ik plotseling 180 graden! Gelukkig viel ik niet!
 De mensen wonen uitsluitend in ronde lemen of rietgevlochten  hutten. Hieromheen staat een ring palen om vee bij huis te houden. Huizen zie je uitsluitend in de stadjes en steden, niet op het platteland. Er zijn vaak tien tot twintig van die hutten tezamen. Overal vuur. 
De mensen zijn hier wat minder spontaan, maar na een tiijdje komen ze wel. ´s middags was alles uitgestorven ivm het vrijdagse gebed (= hun zondag). Niet aan gedacht, maar rijdt lekker rustig! De vrouwen blijven thuis of in de standjes. Zo kon ik lekker uitrusten bij een stel dames met jonge kinderen. Ze vonden het geweldig om te converseren met het beetje frans dat ze kenden. In het kleine dorpje was een engelse een duitse en een locale school, lichtelijk verbaasd was ik hierover. Ze konden mij niet uitleggen waarom en ik kon niemand vinden die een andere taal sprak. Een zeer gemoedelijke sfeer met al die kinderen.
In twee steden bleek geen hotelkamer beschikbaar te zijn zodat ik door moest naar Kankan, de prefecture van de regio. Ik vond Hotel Bays, een verouderd wat vervallen zeer sleets hotel met een enorme binnenplaats. Dat is de plek om anderen te ontmoeten. Enkele chinezen, welke een dominant gedrag hebben ten opzichte van de bevolking,en niet graag gezien zijn in dit land, maar de politiek (=geld!) heeft anders besloten! Ik heb ze tot nu toe nooit gemoedelijk of op basis van gelijkwaardigheid zien praten met de locale bevolking, altijd schreeuwen en snauwen. Zoals de Guinéen zeggen 'ze komen om hun werk te doen en ze gaan weer' het werk is niet betrouwbaar. Verder heb je niets aan ze. Géén duurzame relatie. Dit zou dus juist de kracht van de europeanen moeten zijn.
Nog een grappig 'faits divers': mij viel op dat alle mannen hier gemilimeterd haar hebben. Bij navraag blijkt dat cultureel zo te horen, alle mannen worden altijd gemilimeterd, kinderen en volwassenen. Er is geen religieuze reden voor.
Een uitnodiging van de commandant van het vliegveld gehad, wellicht zie ik hem morgen.
Het klimaat is hier zwaarder: vochtig en warm en ´s avonds was er een enorme wind die alle tafels omver blies en ons zandstraalde, zeer onaangenaam. De electra was hier ook vanaf 18.00 u werkzaam tot 6.30 in de morgen, airco en licht, het werkt! Zelfs tv op de kamer. Water permanent. Prima. De directeur kwam zich verontschuldigen over het niet werken vh toilet en liet een enorme emmer water brengen. Opgelost op zijn afrikaans, prima.