zaterdag 25 maart, werkbezoeken, audientie bij de prefect

Zaterdag 25 maart.
Météo: warm erg vochtig weer, zwaar.
Kankan stationair. Werkbezoeken,  bezoek aan de Prefect.Een druk bestaan als reiziger!
De tijd , wat heerlijk! Voor zevenen al aan het ontbijt, ik was zeker niet de eerste! Het weer is zo lekker ´s ochtends, daar moet je van profiteren. Een heerlijk vers stokbroodje met boter uit Normandië, heerlijk, jammer dat dat het dan ook was! Koffie boycot sinds er uitsluitend Nescafé is! En dat in een koffie producerend land, schande. 
Eindelijk weer even internet contact met het thuisfront gehad via een shared connection van de kok. Leuk dus. Aangezien de adressen die ik in Bamaco had allemaal vol zijn en ik geen internet heb heeft Erica een hotel aldaar kunnen regelen. Via een contact van Quirine bij de Nederlandse ambassade (een franssprekende meneer uit Mali) heb ik daar morgen een afspraak mee, hij was gelijk enthousiast. Leuk is dat! 
Vandaag op stap achter op een 125 cc van de commandant vh vliegveldje dat hier is. Hij liet mij vanalles zien. Onder andere het oude koloniale treinstation, het was de lijn Conakry -Niger die niet meer bestaat. Werkelijk een mega groot complex uit 1900, geheel vervallen. Waanzinnig mooi om een fotoreportage te maken. Ik kon slechts snel schieten, maar er zullen wel een paar mooie plaatjes tussen zitten. Verder in audientie door de Prefect ontvangen, een man met erg veel status en een groot geheel gerestaureerd koloniaal paleis. Je moet dit zien als een hele eer. Ik ben hier echter een beetje te nuchter voor status. Franse gewoontes dus. Een ontwikkelde man die vaak in Europa was geweest en Amsterdam kende. Gewend om orders te geven! Hij zat echt in de tuin in een groen gewaad en ontving zo de doléances. De primaire problematiek is toegang tot water en electriciteit. Er is geen publiek netwerk! Dus alleen bedrijven hebben via een groupe electrogène (aggregaat) electra, een enorme rem op de economische ontwikkeling. 
Hierna een bezoek gebracht aan een mango en sinaasappelsap fabriek. Indrukwekkend. Het zag er schoon en netjes uit. En ook de smaak was goed! Ze leveren in 2 literpakken en blikjes. De machines komen uit italië, er lijkt sprake van een behoorlijke overcappaciteit. De productie ligt een paar weken stil vanwege een technisch probleem........ .Triest dat te zien ! Er is een r&d afdeling, een testafdeling, waterzuivering, stoomproductie voor verhitting (pasteurisatie), etc etc. Professioneel, ongeveer de enige industrie hier ...... . Verder een frans recyclage project. 
Vanaf de fabriek uitzicht op de rivier, 1 kilometer bende. Iedereen rijdt naar de rivier om zijn auto en wasgoed te wassen. Een mooi gezicht, echter rijdt je tussen de afval door! Niemand ziet het belang van opruimen. 
De werkloosheid is extreem hoog zodat één persoon voor de hele familie - meestal 15 man - moet zorgen.  De mensen zijn eigenlijk heel erg moeilijk te motiveren, iets te ondernemen, ze zijn het tegendeel van ambitieus, een erg moeilijk verhaal dus. Berusten eigenlijk een beetje in hun lot. Dit eigenlijk een beetje in tegenstelling tot de Senegalezen die veel voor de westerse mensenwerkten en vaak de leiding op zich namen of kregen. Je ziet Senegalezen vaak op hogere posten in bouwprojecten. 
Overal wordt aan auto's gesleuteld, de olie loopt zo de grond of de rivier in, ongelooflijk! De aarde ziet zwart, straten lang. De rommel, onderdelen, wrakken, plastic, motorblokken, alles wordt om zich heen gegooid en nooit meer opgeruimd.

Met het personeel van het hotel leuke diskussies gehad. Iedereen is het er over eens: de gewone mensen hebben onderling geen problemen, het zijn de politici die dat creëren. Een Syriër vertelde dat - voordat hij naar Turkije vluchtte- zij als moslims altijd doorelkaar leefden met Joden en Christenen zonder de minste problemen, totdat de staat zich ermee ging bemoeien.
Hier in het oosten / platteland van Guinée is men strenger in de leer kwa godsdienst. Een groot verschil met het westen - de kuststreek- en Sierra Leone. In Sierra Leone zie je de vrouwen in hele korte rokjes lopen, onbedekte schouders, hier bestaat dat echt niet. Huwelijken zijn eigenlijk allemaal gearrangeerd, men trouwt met elkaar omdat de familie dat wil, krijgt bijvoorbeeld 2 kinderen en daarna leven man en vrouw gescheiden, vaak heel ergens anders en met andere partners.
Een jongen vertelde mij dat hij ging trouwen met de vrouw van wie hij hield, maar dat dat heel raar was en tegen de zin van de familie. Dat kan hem op een uitstoting door de familie komen te staan. Een vrouw is hier dienstbaar aan de man en je hoeft als man zeker niet van haar te houden............ . Eventjes anders dan wij er over denken!

Morgen naar Bamako, ik zie wel hoe lang ik daar bliijf.