Dag 25. Dinsdag 21 meiAankomst in de buurt van Shetpe. 150 km, 22-24 graden heel veel wind.

23 mei 2019 - Beyneu, Kazachstan

Dag 25, dinsdag 21 mei, richting Uzbekistan. Naàr een boerderij een tiental kilometers voorbij het stadje Shetpe. We reden ongeveer 150 km , 22-24 graden met volle zon de hele dag.

We sliepen slechts enkele uren, de zon maakte ons gelijk wakker natuurlijk. De tent openritsend zagen wij dat wij op een vers gladgeschoren bouwplaats stonden. Uiteraard hadden wij dat in het donker ook gezien maar bij daglicht ziet het er echt anders uit. Eigenlijk stonden wij vlakbij de douane gebouwen!.

Muesli als ontbijt, lekkere koffie en vooral ontspannen.

Plotseling kwamen er twee mannen op een Russische kopie van een BMW R50 aangescheurd. Zo'n hele oude met veel mechanisch lawaai. Handen schudden maar ze spraken alleen Russisch. Ze droegen zandmaskers, donkere zonnebrillen en slippers(!). Altijd leuk om te zien een motorfiets ontworpen voor WO II.

Ze stoven weer weg.

Op weg naar Kuryk om geld te pinnen en inkopen te doen. Er was helemaal niets alleen zand en een goede weg. Regelmatig  werd de weg doorsneden door pak hem beet 75 meter spoorrails haaks op de weg. Deze kwam nergens vandaan en ging nergens naartoe een beetje bizar.

Voor vertrek moest ik de GPS aan de gang krijgen. De mijne heeft momenteel last van een vol geheugen als ik een te lange route wil opslaan. Lastig, maar geen punt als je met meerderen bent. Bovendien werkt hij buiten de stad meestal plotseling weer wel. 

De plaats Kuryk, althans een dorp dat tot die gemeente behoort,  moet je je voorstellen als een nederzetting in een grote zandbak met overal verzande wegen. Laaggebouwde in matige staat verkerende meest individuele huizen zonder enige begroeiing. Af en toe wat hele eenvoudige winkeltjes of stalletjes. We vonden de bank, ponden geld en kochten groenten, fruit en brood in. Het geheel gaf een redelijk arme indruk met blije en enthousiaste mensen welke eerder het contact zoeken dan uit de weggaan. De mensen zij hier veel meer van het Aziatische type.

Het landschap bleef erg lang plat en leeg.Tientallen kilometers erbarmelijk slechte weg waarbij wij permanent slalom reden om de enorme gaten in de weg. Deze zijn veelal zo groot dat je je velg en bande zomaar even kapot kan rijden. Alle reden om zéér scherm te blijven! Onze middagstop bij een winkel was echt heel erg leuk. Er waren meerdere zeer enthousiaste kinderen die meerdere woorden Engels spraken. Vooral de 11 jarige zoon van de winkelier was echt super. Met een broek aan met BMW logo kon onze komst met vier BMW's Niet meer stuk natuurlijk. Op de foto, op de motor etc. De achter gelegen school trok de kinderen aan en dus kwamen ze allemaal kijken, o zo nieuwsgierig. In tegenstelling tot hun ouders leren zij echt Engels op school. Een elf jarig meisje met store zonnebril sprak opvallend goed Engels! Zij bleek de dochter van de Engelse lerares te zijn. Van de winkel kregen wij allemaal een grote en lekkere plak chocolade met groot "Kazachstan" erop gedrukt. Hele leuke en lieve spontane mensen daar! 

De wegen werden beter en we zagen steeds meer kamelen en paarden in kleine loslopende groepjes lopen. Zeer regelmatig stopten we om foto's te maken en dingen te bekijken zoals een kerkhof en een gebied met wel honderd oude ja-knikkers. Ik vroeg mij af of we in Texas waren beland. De foto's van weleer deden daar aan denken.

Een groepje paarden bij de vangrail stond ontspannen te zonnen. Oppassen dus! 

De geheel verlaten kerkhoven hebben een moeilijk te omschrijven sfeer. Er zijn grote wat grove grafmonumenten. Waarom liggen die zo afgelegen??

De mensen stoppen vaak om even contact te hebben en gaan dan weer verder. Helaas spreken zij altijd alleen Russisch. Vaak zijn ze verbouwereerd dat mensen géén Russisch spreken. Wellicht omdat er op het platteland géén toeristen zijn. Buitenlanders kom je hier zeer weinig tegen. Op de weg reed een fietser die uit Zuid Tirol ( Italië) kwam. Hij was nu zes weken onderweg.

Er kwam wat reliëf in het landschap wat het ineens veel aantrekkelijker maakt. Geen echte heuvelkammen maar meer een soort cliffs van 50 meter hoog meteen plateau.

In de namiddag passeerden wij de plaats .Schepje waarna wij in een arm dorpje naar een kampeerplek gingen zoeken. Daar waren wij duidelijk ongewenst. Een meneer reed met zijn Lada tot op 20 cm afstand van Barbara en wenkte dat ze weg moesten gaan. Overigens was er méér dan voldoende plaat om er te rijden hij zocht haar echt op. Daarna was ik aan de beurt en moest ook weg! Dat geeft dan toch het verkeerde gevoel. Enkele kilometers verder vroegen wij of we konden kamperen bij een zeer rommelige boerderij aan een 15 jarige jongen: hij sprak Engels en zijn ouders stemden onmiddellijktoe. 

De moeder was een schaap aan het villen terwijl de vader ons onze plaats wees. Op enkele honderden meters van hun huis stonden wij tussen de bomen tegen de wind beschermd. Er was een overdekt zitje waar wij heerlijk konden genieten van de zon. De boer liet een oud stenen bad met bronwater vollopen. Ik weet niet wat zijn bedoeling was , maar aangezien er slangen en kikkers zijn en het ook nog ijskoud water is ....... is dat toch net even minder aantrekkelijk om in te gaan.

Het werd een gezellige avond. Vlakbij bleek door dat plateau een soort canyon te lopen. Fraaie natuur met schistes dis gewoon in plakken naar beneden vallen.

Morgen verder richting Oezbekistan.