Dag 27, donderdag 23 mei naar Beineu en verjaardag John

Dag 27, Donderdag 23 mei 2019 naar Beineu en de verjaardag van John.

Als je op reis bent raak je de tel kwijt, werkdagen, werkend en data, je merkt er gewoonweg niets van. Zo ook de verjaardag van John, ik geloof dat als hij hetzelf niet had gezegd ik er pas 's avonds achter was gekomen! Maar goed deze dag -als alle anderen maar toch niet - werd af en toe verluchtigd met de happy birthday song, We dronken een lekker biertje, zaten in een hotel en gingen uit eten, het complete verjaardagspakketėn het was gezellig. Ook nog eens een hele leuke motorscarf gehad van Robert en Barbara niet alleen de jarige maar ook ik. Een leuke herinnering! Ze hadden deze zelf laten maken.

Het verlaten van het Valkhof bijgenaamd "onze gevangenis" ging onder de uitgebreide belangstelling van de beheerder. Deze meneer genoot er zichtbaar van! Hij woont ook zo afgelegen en alleen dat wij ons dat allemaal konden voorstellen. De Iman kwam ook nog even langs, een aardige goedlachse man met een enorme witte snor!

Het landschap verder naar het oosten zou vooral vlak blijven en opzichzelf volstrekt oninteressant. De kunst is dan ook om hier toch wat 'mee te doen'. Wat opvalt zijn de gigantische oppervlaktes en de kuddes van kamelen en paarden maar in dit gebied vooral paarden. Deze laatsten zie er echt goed uit en leven in groepen van 10 à 20 met subgroepjes.Vandaag zagen wij erg veel veulens. De paarden zijn vooral bruin met enkele schimmels. Of en hoever ze zich verplaatsen weten wij niet, wel dat ze zich ongelimiteerd kunnen verplaatsen, honderden kilometers. Af en toe zie je waterplaatsen. Zo zagen wij een 25 paarden bij elkaar in het water staan, magnifique.

Et stond een harde NO wind voor mij zeer onaangenaam omdat mijn scherm bij zijwind gaat suizen en trillen . De onmetelijke grootsheid van de natuur teruggebracht tot zand en gras heeft tot gevolg dat je nietig voelt. Het leven gaat hier voorbij en weer komt er een nieuwe generatie mensen en dieren maar de natuur door zijn vorm en klimaat domineert.

Gedurende de 150 kilometer die wij reden waren er geen dorpen of mensen te zien.

Aangekomen in het stadje Beineu viel ons de leegte op. Alles was ruim, leeg en schoon. Een typische architectuur uit de Sovjet tijd ,gewoon erg lelijk zonder poespas. Men heeft het hier opgeleukt door middel van panelen op de gevels te schroeven maar dan uitsluitend op de hoofdstraten de rest is oud! Heel triest.

Vooer sfeer hoef je hier niet te komen die is er gewoonweg niet. Grote brede wegen en straten, veel goed onderhouden parkjes, een hele mooie nieuwe school. Maar de winkels bevinden zich in saaie gebouwtjes met een plastic voordeur. Je kunt moeilijk onderscheiden wat voor bedrijf er zit: een café, een kruidenierswinkel of een kantoor, er is geen verschil. Restaurants herken je aan een foto met een gerecht, dat is alles.

Nee blijkbaar speelt in een woestijnklimaat zich alles binnen af vanwege de wind, het zand en de temperatuur.

De mensen zijn hier totaal anders: met een onverschilligheid en ongeïnteresseerdheid waar wij een cursus voor zouden moeten volgen, hebben zij dat van nature. Je groet, je zegt hallo en dan ..... helemaal niets, je wordt domweg genegeerd. Baliepersoneel ziet je niet eens staan. Bij drie keer vragen reageert men totaal niet en kijkt hooghartig de andere kant op en gaat door met praten met een collega. Zo ook in ons hotel. Minutenlang wachten op enige reactie dat wij er waren, nee alles zat vol er was slechts twee kleine dubbelrooms en geen enkele 2 persoons. Alle kamers waren gereserveerd. Na een beetje dralen kwam er schot in de zaak: "we decided you have three rooms" schreef zij via google translate. Ok ineens was er wel plaats. 5,500 Teken is ca 12€ voor een kamer, dat is niet slecht , dus deden we dat maar.

Het middageten in een restaurant was gewoonweg goed . Een soort pizza, sjasliek, salades, pilav echt prima.

's Avonds nog even een wandeling gemaakt en een hele mooie middelbare school bezocht. Streng video bewaakt maar wij mochten erin althans in de hal of fame. De beste leerlingen hingen er met foto de president 10x zo groot, een muziekruimte nee nu moesten wij echt weg. Maar wel leuk om even te zien. De parken waren tip top verzorgd, de vrouwen van 40+ liepen met zeer ouderwetse hoofddoeken de jongeren zeker niet. Lange broeken zijn uit den boze. Nee er zijn mannen en vrouwen en vrouwen dragen rokken zo hoort het nou eenmaal!

Er werd heel wat afgelopen door iedereen, meerdere malen vroeg ik iemand wat, maar nee gewoon doorlopen. Vrouwen willen zo ie zo geen contact met enge westerse mannen.

Het hotel was 's Nachts knap lawaaiig met vertrekkende mensen en auto's.

Morgen opweg naar Uzbekistan!