Dag 47, woensdag 12 juni, hoe alles plotseling kan veranderen! 

Dag 47, woensdag 12 juni, hoe alles plotseling kan veranderen! 

''s Ochtends vroeg meldde John dat er nieuws was van een expediteur: leveringen in Tadjikistan gestaakt door het ontbreken v een distributie-hub. Bovendien werkt de douane vaak plotseling niet of tegen! De laatste levering had 3 maanden geduurd. Ok, maar dit gooit alles overhoop! 10 Levering in Tadjikistan van de vorkpoten kunnen we gewoonweg uit ons hoofd zetten!!! 

Dus vanaf nu de optie levering in Kirgizië de proberen, maar deze werkt omdat we eenmaal een offerte voor bandenlevering via Zorromoto in Osh hadden aangevraagd. Zo gezegd zo gedaan, maar via Thomas van Silk Road Adventure hadden we een adres gekregen om de motor naar Osh te vervoeren. Deze transporteur wilde gelijk komen! Dat is dan wat erg overhaast dus opdonderdag 9 uur gezet, maar uiteindelijk zou het 7 uur worden. 

Met de Fransen overlegd of zij niet een extra dag konden wachten met vertrek zodat John alsnog met hen de zuid route langs de Wahkan vallei zou kunnen rijden. Dat kon en zo haddeb John en ik de tijd om de puntjes op de I te zetten! Geld regelen, boodschappen doen etc. 

De levering van de vorkpoten in Kirgizië via de verzendafdeling van VBR werd door John in gang gezet en ze vertrekken in principe morgen! 

Ik nam contact op met Zorro moto voor levering en reparatie van de vorkpoten, maar dit was OK en werd bevestigd. 

Je moet je voorstellen dat verzending van een mail meer dan 1,5 uur in beslag nam, zo slecht is internet hier! Dat legde druk op ons. 

Pierre bleek ziek te zijn en bleef de hele dag op bedterwijl John en ik nu ontspannen naar de stad gingen. Wat ontdekten we daar?  Een echte Espresso bar!!! Wij meteen naar binnen. Het bleek door een zestal jonge meiden gerund te worden. De cappuccino en American lieten op zich wachten, maar met reden de zes (knappe!) meiden waren op harde moderne muziek aan het dansen geslagen, leuk! Ze vonden het maar wat gaaf dat ik foto's kwam maken. Sfeertje!!! De barista was echt goed en wij genoten eindelijk van twee goede koffie's. Dit deed ons werkelijk plezier. Bij de bank werd ons geld achter kluisdeuren vandaan gehaald, maar zooooo ouderwets en sleets, maar onvoorstelbaar! 

Bij thuiskomst moesten wij allemaal pakken en John verlichtte zijn bagage met 10 kilogram om beter in slecht terrein te kunnen rijden. Dit moet echt een stuk beter rijden! 

Alles was in orde John kan alsnog genieten van de Wahkan vallei aan de Tadjikistaase zijde en ik mag als troost ook door de Pamir rijden en vanuit een pick-up foto's maken. Mijn route gaat van Kohrog oostwaarts naar..... Daar wordt de motor overgeladen op een kirgizische vrachtwagen. Zo kan de motor zonder ellende en betalingen met locals over de grens gebracht worden (hoop ik). Vanaf die plaats rijden wij exact dezelfde route als de motoren. Een troost dan toch. De auto doet er 2x10 uur over met een overnachting onderweg en een overnachting in Osh waar we ''s Avonds en aankomen. Uitladen zaterdagochtend. 

Pfft.... Je alles geregeld behalve opladen. Dit was een hele klus, maar met zes man de motor erop en spanbanden monteren. Bedankt allemaal jongens voor de geweldige hulp😀! 

Tussendoor nocheen lange interessante discussie gehad met de vrouw, die dochter en zuster van de manager van de Lodge and Zij vertelden mij dat zij een zeer gematigde vorm van moslimgodsdienst hadden en dat Agha Kahn hun spirituele leider was. Géén de hoofddoeken, maar gelijkwaardige positie man-vrouw, studerende vrouwen, die vrije huwelijken etc. Dit in tegenstelling buiten de Pamir waar het shiiten zijn. De dochter sprak al goed Engels (evenals haar moeder)  en wilde management gaan studeren. Dit waren duidelijk géén de doorsnee mensen. De mensen begroeten elkaar hier met een zoen. Dit werd echt een hele leuke discussie over de verschillen in culturen en het in vrede met elkaar leven, maar ik genoot met volle teugen. Dit miste ik nou zo tov aftica waar ik dagelijks deze discussies had! 

Eten deden we in een Indiaas restaurant. Dat was een perfecte keuze van Julien die jarig was. 

Slapen en morgen vroeg weg!