Dag 60, woensdag, 26 juni, van Merke naar Turkistan in Kazachstan

Dag 60, woensdag 26 juni, van Merke naar Turkistan in Kazachstan

Vandaag een rijdag gepland om een beetje vaart te maken en zodoende later tijd te hebben om wat te bezichtigen. 

Het is wel duidelijk dat we hier niet meer in de bergen zitten: 's ochtends bij vertrek om half tien was het al 30 graden! 

Het ontbijt had een grappig tintje: de gebakken eieren waren in de vorm van hartjes en bloemetjes. De koffie (de eerste sinds tijden in een hotel)  was mierzoet en daar houden wij echt niet van. 

We moesten ons in de schaduw in motorpak steken zo warm was het al. 

We kwamen vrijwel gelijk op de snelweg. Een betonnen vierbaansweg die lekker doorreed. Elke 10 kilometer was er een bushokje zodat we in de schaduw steeds een drinkpauze konden inlassen, handig! 

De landschappen waren groen met een enorme bergketen aan onze linkerhand (zuid) met besneeuwde toppen. En als je dan met 35 graden en meer rijdt kun je je dat moeilijk voorstellen. Deze bergketen vormt de grens met Uzbekistan. 

De vallei is vruchtbaar Het wisselde van vruchtbomen,  tuinbouw tot akkerbouw en veeteelt. Alles extensief. De dieren werden door ruiters op paarden bijeengedreven. Dit gebied lijkt echt de graanschuur van Kazachstan. Er is net massief geoogst want overal zie je de (kapotte) oeroude dorsmachines staan. 

Ook zijn er heel veel hooitransporten Gisteren zagen we dat ook in Kyrgyzstan. Tientallen oude Sovjet trucks meesterlijk mooi beladen met kleine basltjes hooi:ze steken aan weerszijden enorm uit, maar het moet een kunst zijn om die auto's zo te beladen. De grote ronde hooibalen zoals wij die in Frankrijk kennen heb ik hier niet gezien. Op de landerijen -, en die zijn hier echt héél groot- zie je duizenden basltjes liggen welke met de hanc worden opgeladen. 

Op een gegeven moment verdwenen de bergen en bevonden wij ons in een ligtglooiend landschap. Vergelijkbaar met dat van Noord Frankrijk:saai en groot. Eindeloze akkers, maar vanaf de heuvels kon je alle kanten uitkijken (360 graden) tot de horizon zonder ook maar wat anders te zien dan akkers! 

De vallei veranderde meerdere malen van gedaante met mooie groene weilanden tot steppe gebied. En weer omgekeerd. 

De temperatuur steeg tot 41 graden waarbij je het gevoel hebt in een fōhn te rijden. Inmiddels begrepen wij dat zowel in Nederland als in Frankrijk de temperaturen tot ver boven de dertig zijn gestegen. We leven met jullie mee maar dan met nog vijf graden erboven op! 

Onze watervoorraad daalde snel evenals de benzine. Tanken doe je hier met plezier: Voor ongeveer 0,50 € per liter zit je op 30 procent van de Europese prijs. 

En dan rijden wij door de lage snelheden (tussen de 80 en 100 km/u) ook nog zuinig (tussen de 1 op 20 en 1 op 25).

Aangekomen in de buurt van Turkestan bleek dat een grote en bruisende stad te zijn. In de weinige dorpen waar wij doorrijden is typische lintbebouwing. Alle huizen met flinke muren eromheen om de tuin af te schermen. De huizen zijn groter en in betere staat dan in Tadjikistan en Kyrgyzstan. Nu is dit natuurlijk wel een welvarend gebied. Niet het hele land is zo. 

Aangekomen in Turkistan blijkt het een zeer welvarende en bruisende stad te zijn. Er zijn veel nieuwbouwprojecten en er komt veel Toerisme. 

Vooral 's Avonds viel ons op dat er honderden mensen op en rond get enorme plein in de buurt van het mausoleum zijn. Heel veel kinderen kunnen daar op fietsjes hun Avon nd vullen. 

Alle hotels zaten vol! Wij konden in een ietwat lawaaierig hotel op de 2e verdieping de laatste kamer bemachtigen! Prima 

Eten lukte niet goed door taalproblemen. Uiteindelijk hadden wij een soort fast food wrap met kebab van goede kwaliteit. Wij dronken liter na liter water en andere drankjes Bier was niet te koop. 

In het hotel was het smoor heet en de airco lekte als een zeef op mijn motorbroek. Ik houd er toch al niet van dus uit dat ding! 

Door de hitte sliepen wij als rozen.