Dag 83, vrijdag 19 juli. Een dag stationnair in Plovdiv

Dag 83, vrijdag 19 juli. Een fag stationnair in Plovdiv.

Ik startte de dag met het betalen van mijn kamer, de eigenaar wilde graag cash dus heb dat gisteravond nog even gehaald. 

Er is een mooi bel systeem hier: je belt aan de voordeur en bij de eigenaar gaat de telefoon. 'No problem' klonk het en ik ging weer naar boven over die mooi geboende houten kraak trap. Daar stond de oudere man in zijn korte broek en ontbloot bovenlijf. Hij was er blij mee.

Ik liep de stad in om het ontwaken te zien. De veegploegen waren inmiddels klaar. Een paar vrouwen waren vruchten uit de boom aan het schudden met een stok en vroegen of ik even met de stok wilde helpen. Even later regende het vruchten en ging er bij de vrouwen een gejuich op.

Er was nauwelijks verkeer en met de mooie ochtendlichtval liet de stad zich van zijn mooiste kant zien zodat ik wel 100 foto's heb gemaakt. Vooral 'aan de achterkant' van de stad. Dus niet waar iedereen loopt maar de stillere plekjes.

Een leuk ontbijtplekje vond ik bij een hotel. Ik kon zo aan het ontbijt aanschuiven (nb: er was niemand). Wat een prachtig buffet met de allerlekkerste dingen waren daar: hel mooie opgemaakte glazen met yoguhrt en vruchten, een keur aan koeken en cakejes (noten, vruchten), fruit, gebakken en gekookteveieren, koude hartige taarten, pittige kaasjes met kruiden het kon niet op. Daarnaast een keuze aan verse sappen en een barista die een perfecte cappuccino maakte. Wat de gastvrouw eigenlijk deed, behalve dan in haar mooie jurk heen en weer paraderen, is mij niet duidelijk geworden. Genoten heb ik!

Verder achter het centrum vond ik een oud Turks badhuis 'Banya Starinna' uit circa 1500. De deur stond open maar er hingeen doek voor. Een bordje maakte duidelijk dat dit het 'contemporary art halls' betrof.(géén museum). Het gordijn aan de kant schuivende kwam ik in een stik donkere ruimte enorm hoog met een koepel. Bovenin de koepel hing een reusachtig grote fotoop doek mvan een vrouw van onderaf genomen. Eigenlijk zag je alleen de voeten. Er ging zwak licht aan en iemand verontschuldigde zich 'we are just opening', 'o ja, de stad ontwaakt' dacht ik dat is ook zo. Nee het bleek dat gisteren de vernissage was en men moest vanalles opruimen. 

Het was een enorme hoge ruimte met daarachter een doolhof aan kleine ruimten verbonden met kleine doorgangen. Overal waren mega grote doeken gespannen met foto's erop. Het leken net projecties in deze diffuus verlichte ruimten. Het was een man en een oude vrouw. De vrouw (voor in de tachtig en broodmager) en de man (veertiger sportief postuur) waren nauwelijks gekleed. De vrouw bleek een van de bekendste actrices van Bulgarije te zijn en is kort na de opnames gestorven. Het project is een echt avantgardistisch project. De conservator van de tentoonstelling benaderde mij (als buitenlander) en vertelde van alles over het project. Hij had grote moeite gehad om steden zover te krijgen om de tentoonstelling toe te laten! Vaak reageerden de steden niet eens of stemden het gelijk weg. Hij bleek aan de 'Académie de beaux arts à Paris' een master te hebben gedaan en was verguld om over te schakelen naar de Franse taal. Hij had meerdere projecten in Stockholm georganiseerd en vertelde dat het daar veel makkelijker was. Het was een leuke gedreven man wiens hoofd vol met projecten zat. Het gebouw was zeer bijzonder omdat het een badhuis was met een deel voor mannen en vrouwen. Je moet bedenken dat er rond 1500 in europa géén badhuizen waren! De Turken liepen voor op ons.

Weer richting Kapana lopend (de artiesten wijk) om op een terrasje koffie te drinken kwam ik nog langs twee bijzonder frasi gedecoreerde kerken. Van binnen zeer rijkelijk gedecorreerd met wand- en plafondschilderingen en veel koper rond de schilderingen. De kleur blauw vond ik opvallend. Ook de zuilen waren wit gemarmerd (beschilderd). Een van deze kerken had rondom een zuilengallerij en een aparte houten toren met de klokken. 

Aankomend in Kapana schoof ik bij een security man aan tafel. Hij was 66 jaar oud, grijze baard, rimpels en met twee honden zag hij er meer als 76 jarige zwerver uit dan een security man. Niets bleek minder waar. Hij sprak Duitse en Engelse woorden doorelkaar en bleek een techneut uit de technische levensmiddelenindustrie te zijn (installatie van productiemachines). Jarenlang had hij projecten in Duitsland en Denemarken gedaan. Hij vertelde leuke anekdotes uit zijn leven. Grappig. Een leuke ontmoeting en gezellig om zo koffie te drinken.

De ochtend was voorbij gevlogen.

Nog even naar de City Gallery of fine Arts of Plovdiv waar een tentoonstelling was van de periode globaal 1920 -1960. Alle bekende stromingen uit deze periode waren vertegenwoordigd door werken van Bulgaarse schilders.

Deze gallery is de tweede grootste van het land met 6 vaste collecties en wisselende tentoonstellingen.

Na het vele vele lopen was een goede siësta zeer welkom en heerlijk rustig op mijn kamer. 

Tegeb de avond van  een heerlijk biertje genoten op een terrasje.met een eenvoudige maaltijd. Ditmaal waren mijn buren een Bulgaars stel van een jaar of dertig. Zij vertelden mij dat Plofdiv tien jaar terug een dode vervallen stad was! En nu zelfs de culturele hoofdstad van Eurooa! Het kan vlug gaan dus. Zei hadden al aardig wat gereisd in Azië en konden zich dat zonder probleem veroorloven. Rond plovgiv was werk genoeg. Er is industrieële productie. Deze jongeman werkte in de ITC. Ook de eigenaar van het huis waar ik slaap (dwz eigenaar van de eerste en tweede verdieping) kan zich duidelijk vanalles veroorloven hij had een vette nieuwe Honda 1800 chopper naast zijn auto.

Grote verschillen dus hier in Bulgarije als ik het verschil op het platteland en de stad zie.

Morgen ga ik naar Noord Macedonië niet te ver voor de grens met Albanië. Ik heb al gezien dat zowel campings als hotelletjes zeer schaars zijn. Ik ga zeker niet twintig of dertig kilometer omrijden in de bergen naar een hotel of camping want dat kost daar veel te veel tijd met de slechte wegen daar en voor mijn banden niet ideaal!. Tijdig zoeken langs hoofdwegen dus.