Donderdag 23 maart van Kindia naar Mamou

Donderdag 23 maart van Kindia naar Mamou, 140 km, ca 5 uur rijden plus stops! 
Météo 25 tot 37 graden en vochtig weer. Heet!

Rustig aangedaan, de tocht van gisteren had mij gesloopt! Ik voelde me kwa energie op een absoluut dieptepunt. Weer veel te weinig gegeten en ook nog darmproblemen. De mevrouw van het hotel pushte mij om een ommelet met stokbrood te eten en een kop thee. Ze belde haar broer, welke apotheker is, dat ik langskwam! Mijn gps had hele slimme onverharde paden gevonden plus extreem drukke smalle marktstraten zodat ik stapvoets tussen de kakelende mensen door moest rijden. De apotheek lag midden in zo'n wijk. De apotheker analiseerde de situatie zeer juist ´niets aan de hand, de darmen werken gewoon wat te snel' u heeft geen infectie. Gewoon schoon eten en het gaat over! Prima dus. Pillen en wegwezen. Hij regelde nog wel even escorte naar een "distributeur de billets" oftewel ATM. Handig, want met bankbiletten welke je zakken uitpuilen over straat lopen is niet mijn hobby. Hier heb je al erg snel 2 miljoen franc guinéen op zak (= 200 €). Pakken papier, de mensen kunnen dan ook razend snel biljetten tellen!
De weg naar Mamou was een complete gekte: je moet je voorstellen dat er stukjes goed asfalt zijn van 50 tot 100 meter lengte met daartussen steeds stenen, gravel en klei van enkele honderden meters! Bij elk stukje asfalt een drempel van 20 cm omhoog en omlaag. Later kwamen er echt enorme kuilen en komplete wegverzakkingen bij. Heel veel zeer zwaar vrachtverkeer. Bijna de helft van de vrachtauto's op deze weg gaan kapot! Het is echt heel sneu, want vervolgens kunnen die chauffeurs dagenlang sleutelen om de boel weer rijdend te krijgen. Ze slapen meestal onder hun truck! Maar vaak is de schade (vooral mechanisch)zo groot dat het wrak gewoonweg op de weg blijft staan. Veel zijn er uitgebrand. Ik heb meerdere malen gezien dat er assen waren gebroken, de ophanging van de trailers afgeknapt, of gewoonweg alles gebroken. Vaak rijden ze ook regelrecht de ravijn in. Slachtoffers zijn er niet veel want harder dan 25 km/u kunnen ze niet rijden! Banden en velgen sneuvelen hier aan de lopende band! Alles staat stil, de Guinéen zelf zien het ook wel als probleem!
Zo had ik ook mijn schrik! Bij een contrôle gekomen wilde ik wegrijden en ....... geen vermogen meer! Zucht, niet vooruit te branden. Overleg met de gendarmes, onverantwoord door te rijden, de weg wordt slechter en er zijn bijna geen steden! De juge gebeld, welke in overleg met de gendarmes besloot om een macanicien te zoeken voor reparatie, en misschien kon ik nog terug rijden en anders regelden zij het wel! Heel aardig dus. De gendarmes begonnen zich inmiddels af te vragen of ik hier bekend was door mijn contact. 
Ik dacht, ' die motor begeeft het echt niet zo maar, klopje op de tank, druk op de knop, en ja hoor het volle vermogen was terug! Het zal de slechte benzine zijn geweest. Één keer merkloos getankt, nooit weer, dus ik blijf ´koninklijk' tanken bij de Shell. De ingeroepen hulp kon ik gelukkig weer afbellen. De juge belde mij nog 2x op om te weten of echt alles goed ging! Wat een zorg om mij, fantastisch.

Het gebied hier is mooi en heuvelachtig, veel bos met afwisselende landbouw en veeteelt. Ik geniet duidelijk van de natuur hier. Het vee loopt los, er zijn géén hekwerken / afrasteringen.
Bij de volgende contrôle post moest ik mee-eten: duidelijk kunnen maken dat ik ziek was. Ok geen probleem! De militairen eten allemaal met hun handen uit één pot, dat leek mij nou net even een minder goed idee! Tips voor de route en vers water gekregen dus kon er weer even tegen. 
In Mabou - dit is een knooppunt in het land - een hotel gevonden, 'Baly' 250.000 francs / 25 €  incl airco, stroom en water. Ik vroeg om contrôle: ja, eh , stroom licht en water was er vanaf 18.00 uur, dan gaat de aggregaat aan de hele nacht. En er staat een volle emmer water dan kunt u zich opfrissen en ook nog naar het toilet! Wat wil je nog meer? Mijn douche bestond dus uit bakjes water, lekker dat stof afspoelen, het werkte toch niet goed want mijn handdoek zag rood van het stof! 'S Avonds toch maar even echt gedoucht. Heerlijk, voor het eerst in vier weken warm water en een echte straal water!!
De witvis bij het diner was echt zo'n ontdooid ding, smakeloos en groot. 
Ik ontmoette een Congolees welke als projectarts voor de UN werkte en 2 amerikaanse studentes welke in de bush in een dorpje werkten als een soort verpleeghulp /assistent. Zij waren nog nooit buiten Texas geweest, dus wel een hele ervaring voor hen. 
 Zij zeiden dat, als vrouw alleen, het niet zo makkelijk was: de acceptatie dat een vrouw kundig is ligt moeilijk voor veel mannen; niet getrouwd? Dan trouw je toch met mij! Ok maar dan maak jij het huis schoon, verzorgt de kinderen, en ik ben de enige vrouw!. Al die mannen wisten niet hoe snel ze weg konden komen! Nee dat nooit zeiden ze! Ook werden deze amerikaanse studentes systematisch door de Gendarmes gevraagd naar papieren, bagage etc., geen praatje, geen eten, geen water, missen zij het macho-element, is dat dan de magie van het goede contact? Ik begin het te geloven. Nooit aan gedacht! 
Hier kun je dus wel iets meer uit afleiden dat de man-vrouw verhouding echt even anders ligt dan in europa! Een enkele keer is het mij gelukt om hier met mannen over te praten, zij zeggen , ja jullie in europa hebben wel een heel andere relatie met elkaar, zij weten dat wij meer maatjes zijn dan het 100% traditionele man-vrouw patroon. Cultuurverschil zullen we maar zeggen.

Terug in mijn kamer bleek er tv te zijn: opeens bericht over de aanslag in Londen. Gemist dus: géén tv, geen internet niet op de hoogte! 
He nieuws hier is 100% franstalig en verzorgd door TV 5 Monde. Ongeveer 50 % actueel afrikaans nieuws en de rest franse politiek en samenleving, oh ja ook nog europa. Amerika, ach dat is niet van belang, dus 1 minuut de smile van Trump, een tweetje erbij en dat was het weer. Nee het is hier eerst Afrika, dan Frankrijk en dan de rest. 
In Sierra Leone is er permanent chinees nieuws-network in het engels. Een kopie v CNN! Een en al lofzang over de chineese goedheid arme landen te helpen, intervieuws met zogenaamd kritische mensen die uiteindelijk de loftrompet blazen over de chineese heilstaat! Pure indoctrinatiereportages, met uitsluitend gelukkige mensen. Elke dag wordt er één onrechtvaardig geval uitgelicht, om vooral niet de indruk te wekken dat alles goed gaat. Heel kritisch (!). Vervolgens worden de veroorzakers streng - maar rechtvaardig volgens de chineese normen - gestraft. Applaus van alle partijleden en zo gaat het maar door!
Morgen weer zo'n 150 km naar Darola, maar nu werd al van te voren aangekondigd ´zeer slechte weg, schiet niet op', erg benieuwd! 

Verontrustend nieuws ook uit Mali, er blijkt een aanslag gepleegd te zijn zo'n 200 km ten oosten van Bamaco. Zoals ik er nu tegenaan kijk zal ik vanwege veiligheidsredenen  af moeten zien van mijn bezoek aan Djennée, een deceptie. Misschien is het ter plekke al gewoon verboden om daar naar toe te reizen. Het terrorisme begint dichterbij te komen voor mij, oppassen dus. Ook weer een kidnapping in Tschaad. 
Een verziekte wereld waarin de gewone mensen blij zijn elkaar te ontmoeten en de politiek helaas anders beschikt.