Voorbereidings onzekerheden

De formaliteiten voor de passage in Turmenistan werden door John deze week ontvangen. Via een reisbureau krijgen wij de kans om door dit land te rijden. Ik spreek over kans want vele mensen wordt zonder enige reden een visum geweigerd. Vandaar onze keuze van een reisbureau. Eigenlijk doen ze niets, maar zonder kun je niet! Let wel je bent niet vrij om te gaan en staan waar je wilt je krijgt een gids mee! Wij hebben geweigerd excursies zonder motor te doen. Als compensatie verblijven wij in een 5 sterrenhotel in de geheel met marmer geplaveide hoofdstad. Gewoon zo snel mogelijk door het land naar Uzbekistan en klaar!

Zoals in meer landen heeft men niet overal de vrijheid die wij kennen en kan ik ook niet geheel vrij schrijven, dit om problemen te voorkomen met name voor de mensen die wij zullen ontmoeten.

Donkere wolken verschenen eergisteren aan de horizon toen ik via de gevormde franse GS (=type BMW motorfiets) Whatsapp groep te horen kreeg dat er enkele motorfietsen geweigerd waren aan de Iraanse grens. Dit als een reactie op Trump's Boycot van Iran. Iran heeft de toegang tot zijn territorium verboden voor motorfietsen van boven de 1200CC. Twee dagen later blijkt dat dit wel een officieëele regeling is maar deze vooral op amerikaanse motoren wordt toegepast. Maar af en toe zijn er overijverige dienaren die alles naar de letter uitvoeren en daar ben je als reiziger gewoonweg de dupe van. Voor ons wordt dit dus ronduit spannend omdat onze hele reis aan de doorgang van Iran gekoppeld is.

Alles is proef gepakt, de laatste montages zijn geeffectueerd, Erica heeft zich druk gemaakt over kabeltjes, mobiele harddisks en verdere communicatie en opslag zodat de foto's bewaard blijven.

Hierbij moeten jullie weten dat er bij veel grenzen al je foto's gescreened worden op illegale beelden, soms duurt dit uren. Van groot belang is dan ook met bijna lege media (met niets zeggende foto's)aan de grens te verschijnen en zodoende ongestoord verder te kunnen. De micro sd is erg populair, die kun je desnoods inslikken. 

Ook een check op medicijnen is berucht, ik heb een zéér uitgebreide pharmacie bij mij maar laat vooral codeïne daaruit. In Turkmenistan ga je daarvoor zonder meer achter de tralies als (gebruiker van-) opiaten. Alle ordonnances (recepten) van artsen en ziekenhuis heb ik bij mij ter ondersteuning.  Aangezien ze in Frankrijk echt gèk op pillen zijn kreeg ik genoeg mee om onderweg een heel gehucht te genezen. Wel handig als je een gevaarlijke ontsteking oploopt onderweg. Mijn gebruikelijke terughoudendheid met het gebruik van peniciline laat ik maar even varen.