Vrijdag 31 maart, naar Kiffa in Mauretanië

Metéo: om 6 uur 33 graden, erg veel wind.
De hele middag tussen de 42,5 en 45 graden!
Zeer warm en vermoeiend, vooral het wachten bij de grens.
Afgelegd afstand: ca 420 km, van 7 tot 4 uur.

Het ochtend reveil:
Om 5 uur werd ik door mijn kamergenoot gewekt: hij zette de tv als radio aan, nogal hard. Geen idee waarom want hij ging verder slapen. Om 6 uur de ´douche' , heerlijk, water van 33 graden ! 
Om half zeven naar het restuarant voor ontbijt. Het was nog niet open! Toch maar thee gemaakt voor mij, en een verse croissant. En dat voor één €. Hartelijk afscheid genomen van deze zeer gastvrije familie.
Daarna opweg naar Kiffa in Mauretanië. 
Ik schrok nog meer en meer van het landschap: het was enkele jaren geleden nog een savanne landschap met behoorlijk veel bomen en erg veel vee, nu is ca 80% dood! Er lopen honderden runderen en geiten eten te zoeken dat er veelal gewoon niet is, laat staan water! Wat is dit een ecologische ramp. 
Des te dichter je de grens nadert des te meer woestijn het wordt. De grasmat is dan helemaal verdwenen en je ziet alleen nog maar zand. De tranen springen je in de ogen bij de gedachte dat hier slechts enkele jaren terug een hele levende natuur en cultuur was. Mali is nog erger: daar zie je de kadavers liggen van uitgehongerde en verdroogde runderen. Tot mijn verbazing zag ik ook aardig wat paarden loslopen in de woestijn, zoekend naar eten.
De grens verliep soepel maar erg langzaam. Zodat ik pas weer om 9.30 uur mijn weg kon vervolgen.

In Mauretanië is het meest opvallende dat de huizen daken van blauw zijl hebben. UNO blauw. Veel huizen zijn tenten. Zij hebben ieder een stukje woestijn-terrein van enkele honderden vierkante meters, zetten daar palen om, en dat is het dan. Uiters simpel.
Op een gegeven moment kwam ik door een vlakte met duizenden dieren: kamelen, paarden, runderen en geiten, ik stopte om foto's te maken, maar men wilde dat absoluut niet, enkele Touareg waren in twee tellen bij mij. Ik begreep niets van hun taal, maar boze gezichten en ' no photo' was voldoende! Jammer. Het leek mij een permanante markt. Meerdere ezels en kamelen zaten aan een lang touw om de emmers van de waterputten omhoog te trekken. Ze moesten soms wel vijtig meter,lopen om de emmer boven te krijgen. Het was een magnifiek gezicht. Ik mocht dan geen foto's maken, maar heb mijn water tergend langzaam opgedronken. De Touareg bleven bij mij totdat ik wegreed! Ik genoot van het moment. Duizenden beesten zie je niet vaak samen! 
De temperatuur was inmiddels tot 45 graden gestegen. Ofschoon ik er best goed tegen kan merkte ik dat mijn lichaam door de föhn-wind die daar staat (Noordoosten wind uit de sahara) snel vocht verloor. Je merkt dan dat je lippen, tong en gehemelte gaan plakken en als je drinkt dat dat slechts even helpt en het dan weer begint. Ik stopte nogmaals om mijn derde 1 1/2 literfles te pakken: weg! Waarschijnlijk bij de grens gebeurd, kleine kinderen doen dat nogal eens! Nu had ik dus een echt probleem! Op vrijdagmaddag waren alle winkels dicht zodat ik nog 85 km zonder drinken moest rijden. Een oplossing bleek te zijn om met gesloten visier te rijden, dan verlies je minder vocht. Op mijn eindbestemming Kiffa stopte ik bij de eerste de beste pompstation en kocht daar twee koude flesjes drinken van 0,5 liter. Ik zette mijn keel open en het gleed in één keer naar binnen, verrukkelijk!

Overigens werd ik de hele middag geteisterd door lichte en zwaardere zandstormen en duin vorming op de weg. Dat laatste is echt heel gevaarlijk: als je daar met je motor in terecht komt val je direct. Ik keek om mij heen, het gevoel was een Nederlands motregen tafreel, ver kan je niet kijken en het verveelt erg snel. Hier is dat dan zand in de lucht! Tevens een soort smog-effekt.

Ik vond een soort hotel/auberge die kamers rond een cour (binnenplaats) heben. Het ziet er echt leuk uit en is in leuke kleuren geschilderd. De kamer vind ik meer een cel: klein, slechts 2 zeer kleine raampjes, geen meubelen en een aftandse badkamer. Wel klim (airco) en na wat gefoeter van de beheerder was er water en een schoon toilet. 
Eerst onder de douche en bijkomen op bed. Ik zakte direct weg in een hele diepe slaap waarbij duizenden uitgehongerde en naar water snakkende beesten mij aankeken als trouwe honden. Ik had een slang voor water en een kraan, maar wat ik ook deed, de slang was niet lang genoeg om de dieren te bereiken ........ ik schrok bezweet wakker ...... en kwam weer tot de levenden. 
De voorbereiding van mijn kippetje à la braise duurde meer dan 1 1/2 uur. En omdat de werking van dat croissantje van vanmorgen wel een keer voorbij was , snakte ik naar eten om acht uur 's avonds. Het bord was erg mooi opgemaakt, meer dan voldoende en erg lekker. Ik merk dat ik duidelijk minder trek heb met deze grote hitte. Mijn lichaam kan inmiddels tegen met gewoon water afgespoelde salades en cruditées, dat is fijn want zo krijg ik weer meer groen binnen! Weer 1 1/2 liter gedronken. 
Een personeelslid was zonder naar de hoeveelheid water te kijken alles aan het nat spuiten tegen het stof en om schoon te maken. De arabische eigenaar kwam net terug met zijn enorme landcruiser. De chauffeur waste gelijk de auto. Onder het tentdak werd de tegelvloer onberispelijk schoongemaakt en een groot tapijt werd aangevoerd. De eigenaar kon gaan bidden. Daarnaast een matras met enkele kussens en de eigenaar kon gaan rusten. Af en toe wat orders blaffend  viel de man in slaap! Zou hij dromen over nieuwe orders geven?

De mensen lopen hier allemaal in witte of blauwe gewaden met sesj om hun hoofd gewikkeld. Meestal zie je alleen de ogen. Opvallend is dat de mannen erg mooi en onberispelijk schoon gekleed zijn, terwijl de vrouwen juist heel gewoontjes gekleed bij lopen. Dit in grote tegenstelling tot zwart- africa - ja zo zeggen de mensen dat zelf hier - waar vooral de vrouwen extreem verzorgd zijn en er mooi uitzien. Terwijl de mannen vooral westers gekleed zijn. 

Wij bevinden ons hier nu in een zône waar de arabieren de sociale bovenlaag vormen en de negroïde mensen tweederangs burgers zijn! Dit is wel even wennen zeg! Een raar gevoel. Voelde ik mij als een vis in het water in zwart - africa, hier is het héél anders met het arabische superioriteitsgevoel! De contacten verlopen stroefjes.

Voor het eerst niet normaal kunnen tanken. De benzine kwam uit een grotere bidon (jerrycan) die vervolgens weer in een kleine 5 liter wordt overgeheveld. Gelukkig had ik een waterscheidend filter bij me. Voor het eerst ook betaal ik echt veel: 2.50€ per liter! Maar ach voor 5 liter. Tot nu toe betaalde ik meestal 0,80 tot 1€! Soms iets meer.
In de 'stad' aangekomen betaalde ik ongeveer 1,15€ per liter. Loodvrije benzine? Wat is dat, nooit van gehoord! Kijken hoe dat loopt. En zo snel mogelijk loodvrij zoeken. 
Sinds enige dagen heb ik wat meer knallen bij gasdicht, zal wel de kwaliteit van de benzine zijn.

Morgen richting Nouakchott de hoofdstad van Mauretanië. 
Ik denk dat mij dat twee dagen kost, het is 600 km. verder gelegen.