Dag 13, donderdag 13 mei naar Tatvan en weerzien met Gilles en Dominique

Dag 13, donderdag 8 mei 2019 naar Tatvan en weerzien van Gilles en Dominique 

Wat een waanzinnig mooi weer! Volle zon en een warme temperatuur! Hier wordt je vrolijk van! Het ontbijt zou vanaf 8 uur geserveerd worden. Om 7.30 sliep de gérant nog! Maar wonder oh wonder, iets later zaten wij aan tafel. Zeer eenvoudig, Niet vers brood, gegrilde pepers, honing, zeer hete rode peper pasta, kaas"slierten" en thee. Niet erg bijzonder. In dit pension waren opvallend veel Duitsers en Russen. Een Rus spraken wij uitgebreid . Hij woonde niet zover van Georgië en is echt enthousiast over dat land ( ondanks de complexe politieke verhouding met Rusland ). De bezetting en semie-inlijving  door Rusland van Abchazië en Ossétie is door zijn ogen gezien dan ook "een onafhankelijkheidsverklaring door de bevolking". 'ja ik weet', zei hij "dat Rusland een wat aparte houding over de ex USSR staten heeft", Duidelijk, het ligt eraan waar je wordt opgevoed! Exact het interessante van reizen, er blijkt altijd weer een andere invalshoek te bestaan.

Wij besloten naar de Nemrud Dagi te gaan, een goede tip van Gilles. Aangezien wij wat krap in de tijd zitten besloten we naar het 'shuttleniveau' te gaan en niet verder, lopen en klimmen met de cross-laarzen is eigenlijk onmogelijk. En de cultuur die halen we uit een boek! Nou deze 10 km lange klinkerweg (!) is ècht de moeite waard: een fabelachtig mooi uitzicht over de enorme vlakte met vele, vele meren. De bergen zijn kaal met 'uit de lucht gestrooide' stenen , zo leek het wel. Geel-bruin van kleur. We reden tot 1800 meter alwaar een (overdreven) groot prestigieus restaurant gebouw is neergezet. Overigens mooi in zijn omgeving passend. Een enigszins verrassende architectuur voor dit land. Het is modern en zeer goed aan de omgeving aangepast. De nieuwigheid was er echt vanaf, het verval was hier en daar ingetreden, een kwestie van budget en mentaliteit wellicht. Er lag hier en daar sneeuw bij een temperatuur van 11 graden. De shuttle busjes -een tiental- en hun chauffeurs stonden ons werkeloos aan te kijken.........

Vanaf de weg konden wij het pyramide-achtige bouwsel van een voormalige koning zien liggen. Jammer om die mooie beelden net niet even te kunnen zien, Persepolis in Iran heeft echt 100 maal zoveel te bieden. De overweldigende natuur en deze droom weg voor motorrijders met een honderdtal bochten is een bonheur en zeer aanbevelenswaardig.

Op naar Tatvan een traject van 400 kilometer. Mooie landschappen, afwisselende relatieve  rijkdom en armoede van de steden en plattelandsdorpjes. Enerzijds verschijnen zelfs de ezel- en paarden aanspanningen weer terwijl anderzijds de typisch Turkse nieuwbouw appartementscomplexenn ook hier zo nu en dan opgang maken. Wegen met enorme tegenstellingen: bar slecht en zeer goed. Af en toe wordt je er bijkans zeeziek van.

Overal is het leger en politie zichtbaar met lichte versterkingen en tientallen controles van al het verkeer. Vanuit Turks oogpunt bezien begrijpelijk maar vanuit Kurdis standpunt een vernedering..

Hét grote probleem hier is het leven van een natie ( de Kurden) in een staat met een andere cultuur en historie, namelijk de Turkse. Een onontwarbare knoop waar de Iraniërs, Turken, Syriërs en Irakezen mee te maken hebben. Geen van de mensen die wij spraken voelt zich Turks nee zij zijn Kurden en daar zijn ze zeer trots op!

Net als door de Turken worden wij overal hartelijk verwelkomd en dat is als reiziger natuurlijk zeer prettig.

Veel landbouw met soms afstanden van 50 kilometer plat en saai landschap afgewisseld met fraaie natuur van bergen.

We reden hoofdzakelijk tussen de 1200 en 1800 meter hoogte wat resulteerde in een kouval bij Tatvan in de buurt. 

Tatvan is een zeer levendige stad met zeer aardige bewoners. Allereerst en vooral ontmoetten wij mijn GS vrienden uit Parijs welke een spectaculaire motorreis van 7 weken Iran achter de rug hebben.  We werden ingelicht over de ons en outs van den Iraanse maatschappij en ontvingen een tiental adressen. Het werd een super leuke avond waarin alle mogelijke onderwerpen ter tafel kwamen. Één van de leukste momenten was het meewerken aan een promotie-clip voor het restaurant. Wat hebben wij gelachen zeg! Super leuke en enthousiaste jonge eigenaren.

Spicy food, grilled, erg lekker. Dominique smachtte na 7 weken naar een biertje...... logisch, maar helaas voor haar, er werd geen alcohol en geen koffie geschonken! Nog even een wandeling door het zeer levendige centrum met een welhaast overweldigend aantal barbiers die vooral 's avonds vol zitten.

Het einde van weer een erg leuke dag. Wij gaan morgen onze kansen aan de Iraanse grens beproeven. De sticker IRAn kregen wij vast van Gilles.