Dag 26, woensdag 22 mei, 150 km west van Beyneu

Dag 26,  woensdag  22 mei naar een groot dorp ongeveer 150 km ten westen van Beineu. Een vreemd overnachtingsadres.

Het was een frisse nacht. Zowel merkbaar in de slaapzak alswel bij de sanitaire nachtelijke uitstap. Dit tot groot verschil met de nachten in Azerbeidzjan die véél lwarmer waren, een woestijn effect zullen we maar zeggen, want dat is het eigenlijk hier. Behalve bij deze boerderij zelf, die je moet zien als een oaseet van verweg aangevoerd bronwater, staan hier nergens bomen. Er was echt onvoldoende zo'n om vroeg op te staan: hup terug in de lekker warme slaapzak!  Een uur of zeven / half acht werd de zon krachtig genoeg. Errst mij maar eens lekker bij de bron gewassen en snel in de warme zon gaan staan. We eten muesli met melkpoeder als melk en dat werkt prima, ofschoon ik zelf geen melk liefhebber ben. Verse melk of yoghurt - al zou het verkrijgbaar zijn- is in een warm land voor kamperen. Net als boter. Er is nog steeds koffie dus dat is elke ochtend genieten.

Bij vertrek kwam de boer langs met twee van zijn vijf kinderen  om de motoren te laten zien. Z'n jongste zoon van amper 3 was wel erg geïmponeerd door zo'n enorme motor. We konden met zijn telefoon wat leuke foto's maken voor hen ter herinnering.Zijn andere zoon van een jaar of acht â tien was regionaal box kampioen! Zou je niet zeggen van zo'n toch wel fijn gebouwde jongen. Wat een hartelijkheid! Dat tref je wel echt weinig op het platteland in West Europa. Het is er zeker - ik spreek voor het platteland in Frankrijk - waar wij met paarden altijd super worden ontvangen maar als gewone passant zonder paard of koets is dat wel anders. Nu zijn de omstandigheden hier ook wel zo dat er practisch géén hotels zijn en dat maakt in de hulpvaardigheid wel een verschil. Maar wat ons enorm aanspreekt is de spontaniteit van het contact willen hebben. Niet eerst de kat uit de boom kijken maar juist spontaan enthousiast zijn dat er vreemdelingen zijn.

Onderweg stopten wij zeer regelmatig om leuke plekjes te bekijken. Mooie vergexichten, er kwam weer echt reliëf in het landschap met variaties van -5 tot + 20/ meter. Ja hier heb je natuurlijk geen NAP dus kun je zonder polders beneden de zeespiegel zijn zonder natte voeten te krijgen.

De mooiste momenten waren de samenscholingen van kamelen en paarden. De kamelen hebben allemaal halsbanden om om hen te herkennen terwijl de paarden zo te zien niet gebrandmerkt zijn. Wellicht is hier de chip ook al ingevoerd. De kamelen lopen trots kijkend voorbij. Ze zijn aan het verharen en lopen er met lappen hangende haren bij  Een prachtig gezicht en wat een souplesse van bewegen hebben die beesten. Een bijzonder moment was een grote groep van minimaal twintig paarden die in een klein meertje stonden te drinken, echt heel bijzonder. Het zijn allemaal bruine en voskleurige paarden met altijd enkele schimmels ertussen. Ook waren er meerdere veulens. Dat was even genieten.

Een volgend hoogtepunt was een meer dat we op de GPS ontdekten en merkwaardigerwijs niet op de kaart staat. Het lag ongeveer 10 km van de weg. Geen weg maar een zand grindweg met niet al teveel problemen maar wel ècht Off-road. Veel kuilen en sporen, gewoon goed opletten met bagage lig je zo onderuit, vooral door de zware achterkant.

De GPS gaf zelfs de kleine veldwegen naar het meer aan. Plotseling zagen wij  werkelijk zoiets moois aan onze voeten liggen: beneden ons lag een betoveren mooi zeer groot meer. Ik schat zo'n veertig meter beneden ons. Er was een zeer breed strand terwijl wij de overkant slechts als donkere met woestijn planten begroeide heuvels konden zien. De "kliffen" waar wij op stonden waren practisch wit van kleur. Met open mond keken wij naar de natuur, zoooo waanzinnig mooi. De stijle wanden waren door miljoenen jaren wind organisch uitgesleten.Soms kon je met wat fantasie herkennen. Dit was de plek voor de picknick! We genoten met volle teugen. Dit was zo mooi niet alleen door de natuur maar ook doordat deze onaangetast was, en er niets en niemand was! Hoe kan ik zoekers moois omschrijven? Ok, het is gewoon onbeschrijfelijk mooi. Nee de plaats houden wij geheim, het moet gewoon zo blijven! Gelukkig staat het niet op de kaart en is het met de auto niet makkelijk bereikbaar.

In een minuscuul dorpje bezochten wij de market zoals het hier heet. Een winkel van huiskamer grootte. Men verkoopt enige groenten ( paprika's, tomaten, aardappelen) heeeeel veel snoep en koekjes, wasmiddel en andere praktische zaken, maar vooral droge kruidenierswaren. Soms ook brood.

Altijd de aardigste mensen. Via een hotspot konden Robert en  Barbara even een felicitatie via WA sturen aan hun dochter! 

Het was genoeg voor vandaag , om vijf uur bereikten wij een nederzetting waar we bij de moskee iemand aanspraken. Een van de mensen belde iemand op en na een tiental minuten verscheen een wat oudere man. Die zeer aardig was maar ons uitlegde dat het ramadan was en de gespotte Houdt niet door ons te gebruiken was. Weer een telefoontje, de telefoon werd in mijn hand gedrukt en ik kreeg een goed Engels sprekende mevrouw aan de telefoon! Verbaasd als ik was kwam ze gelijk daarna aangelopen. Ze bleek overdonderd, wilde geen hand geven en ook de cplimenten etc hielpen niet. Ze vertaalde wat aan de oudere meneer. Er ontstond een impasse. En juist die zorgen voor oplossingen. De oudere man kreeg een ingeving en ging bellen en wenkte ok!! Hij chartede een jonge man met een vrijwel nieuwe Lada. Wij volgden een kilometer of v8jf ver buiten het dorp en draaiden via zandpaden naar..... een gevangenis....... een ommuurd gebouw, een poort met wachttoren en schijnwerpers..... Of all places .......

De poort ging open Maar de verwachtte gevangenen welke in het gelid stonden waren er niet. Heel heel vreemd. Er stonden vier grotere huizen, een twintigtal toiletgebouwtjes (stijl gat in de grond) , enkele portocabines en een tiental iglo verblijven alles rondom een grindplein. Verder overal uitstekende kabels en zooi.

Onze gevangenis bleek van een sjeik uit Abu Dhabi te zijn en gebruikt te zijn voor de valkenjacht!!  Bij nader bekijken was alles in totale onbruik geraakt en het verval was ingetreden. De beheerder was dolblij met ons. Eindelijk mensen. We nodigden hem voor de thee uit en gaven hem een stoel. Hij vond het echt leuk! Jammer dat hij geen woord Engels sprak. Toen de thee klaar was liep hij weg. Vreemd. Nee natuurlijk niet het was ramadan, sufferds die wij waren. Later kwam hij terug en uit gastvrijheid maakten wij dezelfde vergissing toen we weer thee en koffie maakten. Hij gebaarde "geeft niets" en bleef gezellig zitten. Hij nam John aan de hand mee om hem hout te wijzen zodat wij vuur konden maken. Dat bleek echt nodig want de temperatuur daalde als geen ander. Met mutsen op en twee jacks aan zaten wij tot in de late uurtjes rond het vuur, reuze gezellig.

Net als gisteren kookten we een eenpansgerecht met gebakken groenten , vlees en rijst. Het werd tot de laatste korrel opgegeten. Het koken met aluminium pannen moet je wel echt even aan wennen en heel veel roeren om aanbakken te voorkomen. Ook rijst koken, ik mis de mogelijkheid om het na het koken in de pan warm te laten drogen. Maar goed het lukte en dat is het belangrijkste.

Het was weer een hele leuke dag.