maandag 24 april naar Ouzoud

Afstand 150 km
Méteo : 17-21 graden, droog wel veel plassen.

Het ontbijt is op het dakterras bij hotel Essaouira in Marrakech. Heel leuk maar de temperatuur is hier ineens gezakt naar´s ochtends 15 graden met wind! Dat voelt koud aan!!! Snel een trui aan gedaan!
Even geïnformeerd: gisteren ook al fris!
De mensen van de receptie en van de motorstalling heb ik op stroopwafels getracteerd en dat viel in goede smaak!
Eer ik weg was ....... dat durde wel even: op drie plaatsen bagage en alles herschikken. 
Na vertrek bleek de gps kuren te hebben. Ik kreeg het deel sateliet onvangst niet aan de praat! Uiteindelijk moest het deel van de console af voor een echte reboot en alles was weer goed. Een route over de N8 richting Fes en dan naar het oosten de bergen in. Binnen de kortdte keren zat ik boven de 1000 m op een soort plateau waar veel graan wordt verbouwd. Een mooi glooiend landschap met een rijke kleurschakering. Groen en geeltinten. Duidelijk meer welvaart. Ook zag ik eindelijk een beetje landbouwmechanisatie. Enige tractoren en oogstmachines. Je ziet ze nog heel erg weinig in Africa. Gelukkig maar want dat kost ongelooflijk veel arbeidsplaatsen. Ik heb laatst hierover een artikel gelezen in een franstalige Marokkaanse krant, dat is echt alarmerend! Mechanisatie en automatisering kan / gaat Afrika op termijn 55 % arbeidsplaatsen kosten. Een ware ramp dus, een tijdbom. Laat alles nog maar even zo doorlopen!
Het is nu 5.13 uur en de oproep tot het gebed is begonnen. Rustiger en niet doorelkaar hier op het platteland!
Bij een tankstop kwam ik voor een verrassing te staan: de tankdop ging niet meer open! Dit werkt electronisch op je slot, een vrees van vele mensen, ook dat kan kapot en je kunt niet verder. Geen paniek! Ik had bij BMW gezien dat ze erg veel onderdelen rondom de tank hadden gedemonteerd, het is dus niet gezegd dat daar géén foutje is gemaakt bij de montage. Wat namelijk nogal eens gebeurt is dat bouten te los of te vast gezet worden. En ik dacht aan de relatief lichte electronisch bediende schuif die de dop opent en vegrendelt. Ik draaide twee boutjes wat losser en ja hoor: open de boel een beetje gesmeerd en het werkt weer. Sluiten gaat wat moeilijker maar dat zie ik een andere keer wel weer. Als het echt moet heb ik altijd nog duct-tape!
Ik viel om van de slaap: dat tripje heen en weer naar Nederland met alle emoties had blijkbaar veel gevergd van mij. Ik stopte meerdere malen, dronk koffie, at wat, dronk water, het mocht niet baten het bleef zo. Steeds weer die ogen die dicht wilden vallen. Ook het vinden van een plek om te rusten viel zwaar tegen: of te stijl, of te veel stenen, of te veel stekels of te nat! Uiteindelijk kon ik ergens tien minuten mij ´laten gaan', wat een genot, meteen droomde ik van die mooie bochtige wegen in de bergen en dan wordt je van een of ander geluid plotseling wakker. 
Een kleine détour leidde mij naar Demnate. Een zeer levendige plaats met opvallend veel toeristen, veel duitsers en fransen. Deels met hun eigen super uitgevoerde vier wiel aangedreven auto's zoals de nieuwste Landrovers en Toyota Landcruisers deels met locale touroperators die een x-daagse trip regelen in de bergen en in de woestijn. 
Vanaf het terrasje waar ik zat kon ik het allemaal rustig aanschouwen. Super types met een super uitrusting met een ding gemeen: door hun super uitrusting laten ze de stress achter zich, zij hebben hierdoor zekerheid en status gekocht. Dat laatste daar gaat het allemaal om! 
Nieuwe bergschoenen, de nieuwste versie Gore-tech die het lichaamsvocht er nog uitlaat bij stromende regen - althans dat geloven deze Gore volgers- nordik walking sticks, een camelbag, pet en de onvermijdelijk imponerende merk-zonnebrillen. Daarnaast heb je de iewat alternatieve types -althans dat vinden zij van zichzelf- met een nog iets dikkere portemonnaie. Het zijn juist deze types die landrover rijden, erkend storings gevoelig, maar oh zo stoer, met extra planken om de 3000 kg zware mastodont toch nog uit het rulle zand te krijgen, een snorkel voor het luchtfilter -wetende dat hier bijna geen water is- de allerduurste merken een beetje los zittende kleding, liefst uit scandinaviē, leuke bijpassende gekleurde shawls, en natuurlijk een drie of zelfs vijfdaagse baard voor meneer. Mevrouw draagt een hoofddoek want zij wil aangeven dat ze zich aanpast aan de locale cultuur. En de kinderen: tja die luisteren gewoonweg niet en dat leidt dan toch weer tot die vervelende onvermijdelijke stress. Volgende keer met nanny dan maar hoor je ze heimelijk tegenelkaar zeggen.
Erg vermakelijk. Zo zie je alleen reizen is zo eenzaam nog niet! 
Vaak eet ik waar ik de meeste Marokkanen zie eten dat is meestal goed en goedkoop. Zo ook hier: een heerlijk vers broodje (erg groot, het 'tje' moet hier weg, maar ja hoe heet dat dan in het nederlands? Een groot broodje?!) met twee eieren kostte mij dat 0,40€! Een potje thee idem. Dat is wat anders dan de prijzen in Marrakech. Een lokale bewoner bood mij nog yoghurt en thee aan. Hij sprak geen woord frans.

De gps wilde dat ik dezelfde weg weer terug kwam om 'op het rechte pad' weer te keren. Dat wilde ik niet want hier in de buurt is een hele mooie natuurlijke brug over een rivier. En inderdaad hij is waanzinnig mooi. Maar de verkeerssituatie (afdaling) en de drukte weerhielden mij van een mogelijkheid tot stoppen en fotograferen. Wel jammer maar ik heb genoten van al die rotsen waar de natuur zich een weg door had weten te kloven om vervolgens een enorme brug voor de mens over te laten! Je komt ze niet elke dag tegen!
De weg vervolgend zag ik een afslag naar de goede richting het was een onverharde weg welke door allerlei dorpjes en dalen slingerde. Erg mooi.
De camping heet Zebra en is gelegen in Ouzoud waar hele mooie watervallen schijnen te zijn. Ik ben gewaarschuwd dat ik daar niet alleen zal zijn: half Marokko gaat daar naar toe. Opvallend die naam zebra want dat is Nederlands en geen Frans. Deze bleek dan ook van een Nederlandse eigenaar te zijn. Alles is tot in de puntjes verzorgd en super schoon, zonder de storende bloembakken en fontijntjes. Nee gewoon erg mooi met een goed uitzicht. Een hele gezellige 'woonkamer' met wifi. Het diner had ik samen met de eigenaar, een hele goede kiptajin met abrikozen, rozijnen en pruimen. Erg lekker. Een hele aardige man die 3,5 jaar in Afrika op reis was en op de terugweg deze camping kocht. Nu zijn er ook negen kamers! Hij heeft de 'tent' net verkocht. Ook hier rukken normen en administratieve verplichtingen op. Bij een contrôle kreeg hij te horen dat gehakt niet in de vriezer mag worden bewaard. Het mocht alleen vers zijn. De eigenaar legde uit dat de hygienische normen van de locale slagers dermate slecht zijn dat hij het niet aandurft daar vlees te kopen: vlees dat bij 40 graden buiten hangt, snilanken die afgeschraapt maar niet schoongemaakt worden, bloed dat op de tegels zit en niet wordt schoongemaakt etc.. Ze dreigden met inbeslagname en vernietiging van de vorraad. Uiteindelijk hebben ze het niet gedaan want in de hele omgeving is er geen tweede bedrijf zo schoon!
Maar begrijpelijk krijg je er zo schoon genoeg van!

Er waren nog een paar italiaanse motorrijders aangekomen met een assistentiebus. Ze spraken geen frans maar wel engels zij een dame: na enkele zinnen bleek haar vocabulaire te beperkt voor een echt gesprek. Ze reden twee weken inclusief de boot van italiē.

Morgen ga ik in de omgeving toeren ! De eigenaar van de camping is motorrijder en kent het gebied op zijn duimpje. Ik laat de bagage thuis en ga sturen!

De hele avond regende het! De eerste keer tijdens mijn reis. Mijn Franse rally-genoten maken zich al zorgen over blubber en glijpartijen omdat er nog meer regen is voorspeld. Ik zie wel.