Donderdag 20 t/m zondag 23 april, verblijf in NL, begrafenis

Erica haalde mij op op Schiphol: wat is dat fijn de armen na twee maanden weer om elkaar heen te slaan! 
Inderdaad tegen 1 uur 's Nachts in Amsterdam bij Xenia en Thomas aangekomen. Zij wonen in een prachtig opgeknapt appartement, hadden wij nog niet eerder gezien. Licht ruim en modern, een pand uit 1910, erg leuk en gezellig. Zij moesten werken dus wij gingen als yup ontbijten in een leuk café.
Wij hadden alle tijd en dachten dan ook maar eens als een echte toerist  Volendam te bezoeken. Dit hyper toeristische dorp blijkt vlakbij Amsterdam te liggen en er is gewoon echt niets te zien! Er zijn echt alleen maar horecabedrijven en souvenirswinkels. Al die Japanners, amerikanen, Duitsers en Fransen kopen voor zeer redelijke prijzen de winkels leeg. Alles inclusief het Delftsblauw komt uit china. De mensen die in de winkels werkten en bedienden waren eigenlijk opvallend aardig. Je zou verwachten dat ze gek worden van al die massa's mensen , maar nee! Onze serveerstee kwam uit Zuid-Limburg en had een brede welgemeende smile, ook na dertig jaar dienst! Bovendien werd onze cappuccino met liefde gemaakt. Bij de parkeerplaats spraken wij een echte Volendammer. Hij woonde vlak bij het water, maar hij hield daar gepaste afstand van: 'in mijn prille jeugd zijn twee broers van mij omgekomen in het water met één jaar er tussen, ze waren 7 en 8 jaar oud'. De één verdronk in een wak terwijl de ander tussen twee boten viel en verdronk. 'Ik ben nooit meer op het water gegaan' vertelde hij. Een triest verhaal. Met enthousiasme maakte hij reclame voor het locale museum, echt de moeite waard zei hij. Wisten jullie dat Volendam katholiek is en Marken dat op een steenworp afstand ligt gereformeerd? Nee dat wisten wij zeker niet! 
Op naar Doorn waar wij met open armen door mijn broer en andere familieleden ontvangen werden. Ondanks de droeve aanleiding een heel prettig weerzien met iedereen. We genoten van een 'grand repas' . 

Vrijdag was de begrafenis van mijn moeder. Ook Quirine was uit Dubai aangekomen met Xenia en Thomas uit Amsterdam. Nu was onze familie compleet. 
Ondanks de hoge leeftijd van mijn moeder waren nog aardig wat mensen gekomen. Dus wat ik vreesde - een uiterst sombere bijeenkomst met een handje vol mensen - gebeurde niet! Integendeel: een vrij ontspannen sfeer met een soort dankbaarheid dat iemand 93 heeft mogen worden en niet geleden heeft! Mooie bloemen een bijzondere kist die er zelfs vrolijk uitzag! Een hele mooie bamboe gevlochten 'mand' . Mijn toespraakje liep ook best goed, een pak van mijn hart, zeer moeilijk om je emoties in te houden. 
Met de vier naaste mannen droegen wij deze kist. Dat gaf eigenlijk een goed gevoel. 
Hierna een gezellig samen zijn in restaurant Klein Zwitserland. Een oom en een tante van mij gesproken: de laatste nog levenden van een gezin van tien kinderen!Het was een waardig afscheid!

's Avonds weer een diner bij mijn broer wat de druk van deze samenkomst goed verlaagde. Het was allemaal super georganiseerd door hem. 

Zaterdag gingen Erica en ik bij een trouwe volger van mijn blog -Hans-op bezoek in Amersfoort. En aangezien hij jaren terug ook Nederland-Dakar had gereden en in het bezit van een splinternieuwe GS is hadden wij het nodige uit te wisselen!
Hans had een leuk stap-rondje in Amersfoort uitgezet. Wat een gezellige en mooie stad! Een heerlijk etentje als afsluiting, zo gingen wij erg moe naar bed.

Zondag een dag van vertrek naar Schiphol: Erica neemt haar vlucht naar Toulouse en ik naar Marrakech. Over een week of drie zien wij elkaar weer in Essaouira in Marokko, Erica komt de deelnemers aan de Rally-Raid daar verwelkomen en wij gaan gezellig samen een weekje vakantie vieren, ik zie er naar uit!
Morgen gaat het gewone leven weer verder en mijn reis dus ook! 
Over 9 dagen begint de Rally al. Via de chatt heb ik bijna dagelijks contact met hen! En om mij dan toch maar echt als Hollander te manifesteren tijdens de Raid twee echte Holland promo T-shirts gekocht op Schiphol!