Dag 63 zaterdag 30 juni, verder richting Kaspische zee. 590 km bij 37 graden. 

Dag 63 zaterdag 30 juni, verder richting Kaspische zee. 590 km bij 37 graden. 

Van Aralsk naar de Kaspische zee is ongeveer 1800 km door toendra's en woestijn achtige gronden. Vergeleken met een rechte lijn is dit minimaal 1000 km om! Waarom?  Er zijn gewoonweg geen wegen. Vaak zijn er wel paden maar je weet niet of ze doorlopen. Enfin, wij ontdekten op de kaart een weg die min of meer parallel loopt met de hoofdweg de M32 maar rustiger en korter is. Dat past ons goed! Dat is de weg naar Qandyaghash via Shalgar. In Aralsk hebben wij bij meerdere mensen nagevraagd of deze weg geasfalteerd zou zijn, en dat was hij!  Groen licht dus! Om 6.30 op de motor in de koelte van 22 graden, heerlijk. Na 25 km kwam de afsplitsing al van de M32. Van een mooie brede weg werd deze gehalveerd en kwamen er weer de bekende gaten in het asfalt. Toch viel het mee. We reden parallel aan het spoor er waren meerdere kerkhoven met die o zo typische 'huisjes voor de doden'. Hier en dat weer prachtige paarden en verder arme gronden. Er zijn hier nog spoorwachters die de hele dag in hun huisje zitten om de bomen dicht te doen. De bomen zitten hier in de grond en komen zo naar boven. Dit heb ik nooit eerder gezien! Deze locale spoorwachter verzekerde ons dat de weg goed was en geasfalteerd, hij wees het op de kaart aan. Na in totaal 62 km liep de weg totaal anders dan op de kaart en op onze GPS hield hij domweg op!!! 

Wat nu?  Een grote Landcruiser kwam aan, de man sprak iets meer dan 3 woorden Engels en legde ons uit dat het een zandweg werd! Dit wilden wij echt niet, zeker niet 400 km ! Rechtsomkeert dan maar weer! 

Teruggekomen op de N32 waren wij blij natuurlijk. Deze weg reed echt goed door! Dat zou lang zo blijven. 

De wereld om me heen bekijkend vroeg ik mij af of deze nog platter was dan gisteren en nog saaier?  Ja dus, dat was blijkbaar toch nog mogelijk. Ogenschijnlijk was het gisteren net niet helemaal plat. Nou hier wel. En als je dan 360 graden om je heen kijkt lijkt de aarde een platte schijf. Tot aan de horizon rondom je heen is alles geel en zwart (verdroogde grassen). De omschrijving van wat wij uren zagen is het beste weer te geven met "niets". Het klinkt raar maar zo is het. 

De weg loopt meestal kaarsrecht tot de horizon en dan nog verder, want een fenomeen dat je in Nederland en Frankrijk niet kent. En zo ervaar je dan de grootte, de extravagantie van de natuur die in staat is onbewoonbare gebieden te creëren. 

Dit wilde ik ervaren in tijd en ruimte en is eigenlijk gewoonweg niet te beschrijven, je moet het beleven, uur na uur en dag na dag en dan weet je wat het is. 

Na circa 400 km slaat de M32 bij Qarabutag af naar het westen eigenlijk parallel met de Russische grens waar we vlakbij zijn. De weg gaat ook naar het oosten naar Astara de hoofdstad van Kazachstan en naar Rusland. Astara is net omgedoopt tot Sultan...... Dit is de naam van de onlangs afgetreden president. Ter ere en meerdere glorie van hem heeft zijn opvolger dat gedaan. 

Vanaf dit punt werd de M32 druk en gevaarlijk. Aan het asfalt kon je duidelijk zien dat deze weg zwaar overbelast wordt. Echt diepe geulen zijn in het asfalt getrokken. Het door de enorme hitte opgewarmde asfalt kan de belasting van de te zware trekkers met oplegger niet aan. Met de motoren rijdt dit soms erg onprettig omdat je als het ware ' in een spoor' wordt getrokken. Af en toe zie je de vrachtwagens een meter slingerde, maar soms door een sterke rukwind (dat was gisteren het geval) of door moeheid van de chauffeurs. Het gros drinkt s'avonds een grote of kleine fles wodka op met een collega. Nou kunnen russen er goed tegen zeggen ze, maar maar het lijkt me toch dat je hier de tol van moeheid voor moet betalen. Wij zagen een vrachtauto die van de weg was gereden en omgeslagen en een vrachtauto die bij een meerzijdig ongeval was betrokken. De weg ligt hier als het ware op een dijk dus een moment niet opletten en je rijdt eraf. Verder nog een personenauto op zijn kop. Deze ongelukken zijn opvallend want in heel Kazachstan hebben we nog geen enkel accident gezien! Oppassen dus. 

In Khromtau aangekomen vonden we na enig zoeken een truckers motel. Voor 12,50 € een 2 persoons grote kamer. Brandschoon sanitair op de gang en een redelijk restaurant. Wij hebben de wodka achter de bar laten staan maar ik verzeker je, fles na fles ging over de toonbank! 

Morgen weer 500 km en het schiet op.