Dag 84, zaterdag 20 juli, richting Albanië.

Dag 84, zaterdag 20 juli, richting Albanië.

Eigenlijk had ik mij een beetje vergist in de afstand Plovdiv-Dürres (de havenstad in Albanië van waaruit mijn boot zondagavond naar Bari in Italië vertrekt). Bij nader inziens bleek de afstand al meer dan 750 km te zijn. Laat staan escapades via binnenwegen welke doorgaans de tijdsduur enorm verlengen. Vandaar mijn keuze vandaag om van twee walletjes te eten: Vlug opschieten naar en voorbij Sofia en vervolgens de kleine weggetjes tot de grens van Albanië te nemen. Morgen kan ik dan in alle rust kleine weggetjes in het binnenland nemen.

Dit bleek een goede keuze te zijn want de route werd lekker gevarieëerd. 

Even wat data: Ik heb van 7 uur 's ochtends tot 's avonds 18 uur gereden inclusief pauzes en twee grensovergangen. Een totaal van ruim 500 km bij een temperatuur van 's middags rond de 33 graden.

Die snelweg schoot tot Sofia goed op.De stad is mooi gelegen met aan alle kanten heuvels, verweg of dichtbij. De natuur in Bulgarije is echt heel groen. Veel verbouw van gewassen maar ook overal boomgaarden.

De binnenwegen waren deels prima en deels erbarmelijk slecht. Alle enorme kuilen en het soms geheel verdwenen zijn van asfalt deed mij weer denken aan de staat van de wegen in centraal Azië.

Opvallend waren de dorpjes waar vervallen of verlaten flatgebouwen stonden. Soms nooit afgebouwd, soms ooit deels bewoond geweest maar nu in ieder geval ten prooi van de destructieve werking van de natuur. Een vreemd gezicht dat daar gewoon vijftig of honderd appartementen staan te vervallen.

Nee de Bulgaren en Macedoniers prefereren op het platteland vrijstaande huizen te bouwen en vooral niet te klein.

Er wordt ook flink getuinierd, overal zie je mensen werken in hun boomgaarden en groentetuinen ( het is zaterdag). Er zijn erg weinig mensen op straat. De dorpjes hebben vaak twee café's waar vooral mannen zitten te discussiëren. Maar soms ook twee, drie vrouwen. Mijn pogingen om contact te krijgen mislukten. Men verstaat echt geen woord van een andere taal.

Het gaf mij enorm plezier om zo onbekommerd rond te toeren.Een tijdje reed ik op met vier Nulgaarse motorrijders. Zij gingen vaak een weekeinde in Macedonië of Albanië touren en eten omdat het zo goedkoop was. De Bulgaren hebben duidelijk een hogere levensstandaard. Allen reden splinternieuwe snelle motoren zodat ik ze snel uit het oog verloor, toch kwamen we elkaar wel vier keer tegen en passerden we samen de grens met Macedonië.! Aardige en zéér opgewekte veertigers / begin vijftig.

Bij een prachtig benzinestation dat Vienna Petrol genaamd was gingbik eten. Het kon niet schoner! Ook daar een super opgewekte exploitant die er alles aan deed om het naar mijn zin te maken. Uiteindelijk moest ik 6 euro betalen voor een maaltijd met een spies, een verse salade en twee heerlijke espresso's.

Aan een meer gelegen vond ik een mooi dorp. Ik was duidelijk niet de enige die dat vond: het dorp was afgeladen met toeristen! Hotels waren er drie, waarvan twee vol en de derde had kamers vamaf 50 €. Hij radde mij aan om naar Albanië te gaan 10 kilometer verderop 'daar is het véél goedkoper' zoals hij zei! Zo gezegd zo gedaan, de grens kostte nog geen vijf minuten en een prachtige kronkelweg wachtte op mij! 15 kilometer bochten en prachtige vergezichten tot een stadje waar een camping aangegeven stond. Ik was de enige gast en werd ontvangen door de dochter. Zij sprak naast Albanees en Macedonisch ook Duits en Engels en een beetje Frans. Als studente taalwetenschappen verbaasde dat zeker niet. Ze had in Italië gewoond en woonde nu in Kaiserslautern in de BRD. Een bijzonder aardige vrouw die mij vanalles over Albanië vertelde. Haar moeder had opzich genomen om voor mij te koken. Erg asrdig en eindelijk veel groenten en salade naast zelfgemaakte pasta. De Albanese wijn krijgt géén follow-up, een echte tegenvaller!

Met drie oostenrijkse studenten die met een prachtige Defender aankwamen werd de avond erg gezellig, ook zij hadden wijn besteld ....... .

De volgende ochtend bleek bij daglicht dat in de ogen prikte dat de wijn van het huis 'Chãteau Migraine' kwam, een bekend wijnhuis om nooit te vergeten!