Dag 21, vrijdag 17 mei , naar Azerbeidzjan

Dag 21, vrijdag 17 mei. Naar Azerbeidzjan.

Het ontbijt met verse bramenjam was lekker. De Jacobs 'Nescafé' niet. Maar goed een goed en ontspannen begin van de dag. Het Off-road verhaal zette zich nog een flink stuk door, de weg is in aanleg wellicht al jaren ( er wordt met graders echt druk geschoven) maar ik denk dat dit een echt lang "begrotingsproces" gaat worden!!

Al naar gelang je naar het oosten rijdt wordt het lager (400m). Vlakker en groener. Het is een plezier om er te rijden tussen de bloeiende vruchtenbomen. Appels, kersen. Noten en andere soorten. En dan natuurlijk duizenden hectares wijnranken. Ik zag oude en jonge wijnstokken. De druiven worden deels na het oogsten in amphoren gestopt en onder de grond bewaard om het proces van fermentatie te passeren. Zeer apart. Het is de bakermat van de wijnbouw iets voor de Georgiërs om terecht zeer trots te zijn. Aangekomen in de grensstad Telavi viel ons op dat deze stad extreem schoon en zeer goed onderhouden is. 

De passage van de grens liep vlotjes: dit keer waren het de Georgiërs die echt niet uitgeslapen waren: humeurig en onvriendelijk en geen woord Engels sprekend! Zonder gêne was een van de douaniers gewoon aan het slapen. Van Suzanne de Duitse truck-volgautochauffeur hoorde ik dat zij voordat zij de grens over reed toch nog een verzekering af diende te sluiten om de laatste 3 meter Georgisch grondgebied verzekerd rond te rijden. Hoe gek kun je het verzinnen. Ik moest mijn nummerbord schoonmaken en dit ondanks de toegewijde zorg die John gisteren nog aan mijn plaat had gegeven! Zeurpieten!

De Azeri waren zakelijk en vlot zonder Engels te spreken. Ik vond nog de tijd om een viersterren agent te vinden om mij de maximum snelheden in Azerbeidzjan uit te leggen. Veel 60 km / u wegen en heel veel controles. Hier kun je er vanuit gaan dat des te beter de weg er des te meer controles zijn. Op slechte wegen kun je niet te hard rijden zonder je assen te breken!

We waren er zo door want ook onze groene kaarten zijn hier van toepassing!!

Vervolgens de grote surprise: een wegennet zo mooi, een droom. Het mooiste asfalt, alles met strepen en borden de weg en waterbouw hogeschool ligt hier vast ergens!

Uiteraard werd er zand in onze ogen gestrooid, alras veranderde het wegennet en de dorpen van de 21ste eeuw snel terug in de jaren vijftig van de twintigste eeuw. Veldwegen, asfalt met immense gaten, Lada's, oude tractoren en landbouwgereedschappen. Het kwam een beetje over als de plaatjes van Ot en Sien. Een soort geïdealiseerd landleven. Alles mooi schoon en onderhouden maar zeer eenvoudig. Veel mensen op straat en spelende kinderen. Al het vee loopt los! Ik zag zelfs een man met een kudde van wel 30 goed verzorgde paarden. In werkelijkheid moeten deze mensen natuurlijk keihard op en om het land werken 

Diverse malen stopten we en het Quick steeg om 17.30 uur zelfs tot 30 graden.

Het land is erg vlak en je hebt de indruk dat er hier nog een echt agrarische maatschappij is. Dit in tegenstelling tot Georgië waar je veel industrie ziet.

Overal eindeloze akkers met werkende mensen en herders met hun vee.

In Säki aangekomen valt gelijk de levendigheid op. Het is een zeer oude stad aan de zijderoute gelegen. Wij slapen in Hotel caravanseray, de naam zegt het al. Een honderden jaren oud gerestaureerd gebouw waar vele vele gastenkamers zijn. De caravanseray vindt je overal langs de zijderoute. Het zijn beschermde plaatsen waar de reizigers onderdak konden vinden. Op die wijze werden ze 's Nachts niet overvallen.

Een prachtige binnenplaats met tientallen bogen gemetseld van bakstene net voorbij de de entree van het gebouw is de hal wel tien meter hoog!

Het diner was fantastisch maar relatief prijzig. De Duitse groep was inmiddels in ons hotel aangeland na enkele vruchteloze pogingen elders. Eigenlijk vonden ze het niet schoon genoeg hier. Ach ja ze zijn na drie weken gewoon nog niet uit hun comfortzone, dat komt vast nog wel. Wij hadden een geweldig lekker lokaal gerecht van veel verse gebakken aubergines, groene paprika's, pepers en meerdere soorten vlees opgediend in een wadjang met een mini houtskool uurtje eronder. Genieten was het en dan nog met lokale wodka toe. De ogen sloten daarna snel.

Morgen gaan wij richting Baku naar een nieuwe havenstad aan de Kaspische Zee gelegen.  Aldaar vertrekt een ferry naar Kazachstan.