Dag 22, Zaterdag 18 mei Alat, Azerbeidzjan

Dag 22. Zaterdag 18 mei, naar de haven Alat aan de Kaspische zee. Een afstand van 300 km.

Op weg naar de kust met een rustig gangetje. De snelheidsbeperkingen worden hier rigoureus gecontroleerd. Alle Azerische auto's hebben een chi0 op de kentekenplaat! Er zijn 300.000 agenten en weinig auto's. Dus zullen jullie begrijpen dat de kans om een bekeuring te krijgen erg groot is bij overtredingen. Wij houden van lekker eten en houden ons rigoureus aan de snelheden. Elke avond hebben wij dan ons diner verdiend!

Weer flinke stukken gravel, grind en zandweg ivm de aanleg en verbetering van hetwegennetwerk. 

Opvallend is dat deze zeer belangrijke oost-west slagader zo smal en slecht is. 

Overal zwaaiende mensen, erg leuk.

In een klein dorpje ontdekte John een slachting. De koe was al dood en waren wij getuige van het villen van de net geslachte koe. De slager deed dat zeer professioneel. Iemand gooide steeds water op het zand tegen stof op het vlees. Het was een hele happening. Alle delen werden opgehangen en gelijk verkocht. Iemand nam de volle pens mee.

De mannen v h gehucht waren aan het domino spelen.

Er was erg veel belangstelling voor de motoren en wij werden op de thee uitgenodigd. Opvallend was dat enige mensen ondanks de ramadan thee met ons dronken.

Het was echt een leuke sfeer, een beetje nostalgisch en deed zeer sterk denken aan een gelijke cene uit Bertolucci's Novecento.

De landschappen wisselden van noordelijke en zuidelijke heuvelkammen (met een door de zon gecreëerd zacht groen fluwelen laagje ) tot dorre en droge landschappen. Gedurende ccirca 100 km reden wij door de graanschuur van dit land: eindeloze akkers met graanverbouw.

Er werkten nog best veel handwerklieden  op het land.  Meerdere malen zag ik de mensen met de zeis hooien. Taferelen welke in West Europa al lang verleden tijd zijn. Meerdere mensen fietsten met de zeis of ander handgereedschap over de schouder naar hun land. Et was zeer veel aanbod van prachtig uitgestalde groenten langs de kant van de weg. Paarden, koeien en schapen liepen overal, los, aan de ketting of in kuddes met een herder.

Vijftig kilometer voor de zee begon het echt flink te waaien met van die vervelende stootwinden.

In de haven aangekomen begonnen alle procedures opnieuw: douane, paspoort en immatriculatie vh voertuig, tickets kopen etc. Bij dezelfde instantie meerdere malen langs om welke onbegrijpelijke reden dan ook. Meer dan 2 uur wachten op een print van je ticket, vraag vooral niet waarom, het schijnt gewoon zo te moeten zijn! Gedeelde smart is halve smart .........  We wachtten met 5 motorrijders een aantal fietsers en een wandelaar: Poolse, Duitse, Amerikaansr, Turkse en Franse nationaliteit al onze talenkennis werd aangesproken totdat je de verkeerde taal tegen de verkeerde persoon sprak en iemand je een beetje vaag aankeek. Het avondeten genoten we met zijn allen in een erg net wacht gebouw met toiletten, keuken en stoelen. De werksters kwamen zelfs schoonmaken! Luxe! Alles kwam op tafel van iedereen en John maakte met de magische brander, koffie en thee. Er was kaas, vleeswaren, confiture, chocopasta en komkommer en een super sfeer.

Meerdere (jongere) mensen hadden hun baan opgegeven om te gaan reizen en waren al 7 tot 9 maanden onderweg.

Mooie verhalen en wederzijdse hulp! 

Ergens vannacht zullen wij gewekt worden en op de boot gaan, we wachten af..... Op naar Kazachstan.