Dag 57, zondag 23 juni, 

Dag 57, zondag 23 juni, 

Een gezellig ontbijt met 2 Sloveense motorrijders. Overheerlijke confitures van cassisbessen, aardbeien, frambozen en abrikozen. Een gebakken ei erbij en vers brood. De slovenen hadden dezelfde pass gereden maar kwamen iets later aan, zei hadden dus ook die enorme stortbui gehad! 

Na een paar kilometer asfalt begon de gravel weg. Een dik pak lag daarop. 

We reden door een prachtig gebergte. Wat een mooie natuur toch om ons heen, ik blijf het sprookjesbergen vinden. De plooien van de bergen lopen verticaal waarover dan een mooie groene grasmat is gedrapeerd. Af en toe doet het aan een dessert denken waar dan nog vruchtensaus overgegoten wordt en eraf druipt! Misschien een rare vergelijking maar toch, ik het doet mij er gewoon aan denken. Nog mooier werd het met de zon erop. Een erg afwisselende route met diepe dalen en hoge bergen. Soms kaal soms groen. Waanzinnige vergezichten vooral naar beneden! De mooiste organische vormen met verschillende kleuren. Het is zo mooi hier! 

Opvallend is het vrijwel ontbreken van dieren, vreemd.  Wel zagen wij hier en daar wat akkers. Vee kwam pas weer later bij het meer. 

We kwamen nog een Nederlandse fietser (vrouw) tegen die van Singapore via Thakland, Laos, China en Afghanistan in Kirgystan terechtzas gekomen, maar wat een prestatie! 

Met enige spanning reden wij al enige tijd omdat mijn benzinetank vrijwel leeg was (vergissing!) . Het viel mee omdat wij vooral daalden. Tot op de laatste druppel reed ik mijn tank leeg, dus er ging echt 30 liter in en dat is dan ook de inhoud. 

Nergens was eten of drinken te koop in de omgeving. We picknicken onder de bomen in de schaduw waar een jong Duits stel ook zat. Zij zaten duidelijk om een praatje verlegen. De laatste dagen hadden zij veel gefietst en zij hadden er gewoon de balen van na 8 maanden fietsen. Nieuw Zeeland en centraal Azië. Het werd reuze gezellig maar wij moesten nog het plateau op van 3.300m. Dat werd een fantastische ervaring want de gravel weg was dit keer echt onderhouden een plezier om te rijden! Veel stijgingen en dalingen van 12% tot een hoogte van 3.356m. En een klim via minstens tien haarspeldbochten, zo mooi!! Vervolgens  kwamen we op een vlakte (plateau). Een geweldig uitzicht  met de besneeuwde bergen  op de achtergrond. Prachtig. 

Vele groepen loslopende paarden, koeien en schapen kruisten wij. Ook het meer kwam langzaamaan in zicht. Wat een beauty. Wij spraken de eigenaren van een yourt aan of wij bij hen konden slapen. Met wat gebaren ging dat. Er kwam heel even een kennis langs die Duits sprak zodat wij wat praktische zaken konden afspreken. Eten, drinken en slapen een tarief van 10€ pp stelden wij voor en daar waren zij erg blij mee. (nb:zij vroegen niets!). Overens was er geen water en sanitair een gat in de grond. In feite hadden oma en opa de kleinkinderen van 4 tm 16 jaar oud. Vrolijke kinderen die zich vermaakten met balspelen, maar ik heb nog een tijdje volleybal met ze gespeeld.

We kregen gelijk thee bij de houtkachel in een yourt. Onze slaap yourt was iets groter, met een grote lage eettafel middenin. Daar kregen wij ons eten geserveerd. Het eten was erg eenvoudig maar lekker! Aardappelen uit de houtoven met wortelen, heerlijk gekruid verder thee en zelf gebakken brood. 

 Drie paarden gebruiken ze om het vee bijeen te drijven. Deze drie paarden staan permanent opgezadeld en hebben entaven zodat ze niet verweg lopen en altijd bij de hand zijn. De hele familie rijdt paard. Deze karakteristieke boer droeg een traditionele witte Kirgizische hoed. 

Zijn enorme kudde koeien zagen we 's avonds voorbij komen evenals de schapen. Hij heeft een ruim 30 paarden waarvan 7 veulens. Alle beesten lopen op de vlakte langs het meer. Vermoedelijk zijn alle dieren s winters op lagere weiden, want anders zie je hooi resten en die lagen nergens. Overigens worden de merries gemolken. Terwijl de koeien voor het vlees bestemd zijn. De grootmoeder heet Gut-Mira. Mijn paard heet Mira, grappig!!H. Het werd snel koud. We genoten nog even van de prachtige avondzon en hup in de yourt met dekens, slaapzak en muts op. Koud hier op 3000 meter hoogte. 

Visueel gezien was het hier een paradijs voor ons. Harmonie en natuur. Terwijl wij ons ter dege realiseerden dat het leven hier enerzijds niet eenvoudig is zonder auto, electra en andere voorzieningen op 3000 meter hoogte en anderzijds misschien wel te eenvoudig! Bovendien is er weinig hout voor verwarming.