vrijdag 7 april van Laayoun / west Sahara naar Tan Tan /Marokko

Ik kon mij het niet meer goed herinneren maar ik dacht eigenlijk dat de woestijn hier een beetje op ging houden! Maar nee niets was minder waar. Ook 300 km noordelijker blijk je nog middenin de woestijn van grote kijen en zand te zitten! Een uiterst saai en onvruchtbaar landschap. Wat zoeken de mensen hier vraag je je dan af? Geen idee. De stad heeft 73.000 inwoners en is erg levend, markten, garages, handel en veel restaurants.
Mijn hotel had ik van mijn franse motorvrienden doorgekregen: zeer schoon, grote kamer, goed sanitair voor 15€, niet te klagen dus! Eén nadeel, ik moest een half uur wachten want de beheerder was aan het eten! De kas lag open en bloot, dus de mensen zijn hier te vertrouwen! Aan de achterzijde ligt een moskee een garantie dat je even voor zessen gewekt wordt door de oproep tot gebed.
'S Middags op weg naar Tan Tan gestopt in een dorpje om te eten. Ik ging naar één van de tientallen restaurants. Er was niemand behalve de eigenaar. Hij zei mij ´ ik heb alles zolang het bij vis blijft' hij opende zijn schatkist : een enorme hoeveelheid verse vis! Wauw, ja in een vissersplaats kun je dat verwachten naturlijk. Ik wees er een aan en moest het gewicht betalen. Hij werd zeer mooi geprepareerd en gegrild, prachtig opgediend met gegrilde tomaten, echt verrukkelijk! Nog nooit zo'n schoon restzurant gezien in afrika. 
Het werd mij al ras duidelijk dat de Marokkaanse standaard twee graadjes hoger ligt dan die van de zuidelijke landen. Inclusief alle Franse bestaat , want ze kopiëren geloof ik alle wetten hier. Werkuren voor chauffeurs, veiligheid, alles wordt gecontroleerd en bekeurd, dat laatste zijn ze hier gek op!
Er bestaat ook Tan Tan plage, een modern resort in opbouw, al behoorlijk groot maar zonder enige interesse. Hiervoor kun je beter noordelijker zitten bij de historische steden.
´s avonds lekker lokaal eenkleomine tajine van vis gegeten en brochettes kalkoen. Lekker en erg goedkoop.
Door de straten slenterend bleken er nog tal van aanspanningen rond te rijden paarden en ezels. Zeer slecht verzorgd, mager en met veel blessures van snijdende touwen. Op een gegeven moment werd een ezel echt afgeranseld! Ik schoot naar voren en gebaarde boos naar de eigenaar die vervolgens (al slaande!) antwordde ´meneer het is (maar) een ezel!'. En dan wordt je inwendig toch echt kwaad, het arme magere beest, hij liep gewoon door, waarom toch al die zweepslagen, zonder kan ook!
De ezel is een werktuig voor die man, ja zal wel maar een auto gooi je ook benzine en olie in, anders stopt hij, ja maar deze man heeft nog nooit een auto gehad ........ .

Morgen naar Sidi Ifni, een oude Spaanse kolonie (tot 1969) in Marokko