15 maart 2017 van Bissau stad richting de grens v Guinee, een veteraan!

Dinsdag 15 maart 
Van Bissao naar de grens. 
Méteo 24 -34 grC
Veteranendag!
Een traject van ca 165 km waar ik zo ongeveer 3,5 uur over reed. De weg was zéér wisselend, van nieuw asphalt tot onverhard en compleet versleten wegen met enorme gaten. Heel erg verraderlijk, je kijkt even om je heen en ja hoor wéér een gat. Ik heb het gevoel soms kilometers slalom te rijden.
De eerste 100 km vooral begroeid land zonder van een dicht bos te kunnen spreken. De mensen leven van riet/ grassnijden ter bedekking và de daken. Hiernaast wordt erg veel houtskool geproduceerd. Er is bijna geen vee. 
De huizen worden van ter plekke gemaakte stenen gebouwd. Zij zijn hetzij van rode klei gemaakt hetzij met cement. Langs de kant van de weg kun je ze overal kopen. De huizen zijn groot maar van een extreme eenvoud, praktisch zonder ramen. Helaas is ook hier - evenals in Indonesië waar ik in november jl was - de alles verpestende golfplaten dakbedekking toegeslagen. Wat is dat toch jammer de rieten en strooien daken zijn beeldschoon! 
Winkeltjes zijn er eigenlijk niet. Bij korte stops komen er vaak wat mensen kijken, soms spreken ze een paar woorden frans. Met engels kun je hier echt niets beginnen.
Met een zekere verbazing reed ik mijn overnachtingsadres binnen. Een groot voomalig legercampement uit de jaren 50 wat heel erg sleets is. De electra doet het meestal niet, ´s avonds kopen ze al naar gelang het aantal gasten diesel voor een enorm aggregaat. Wij hadden recht op stroom van 20 tot 24 uur.  Er is wel stromend water. Eigenlijk een heel mooi geheel maar ja na een jaar of zestig zonder onderhoud takelt het langzaam af. 
Om één uur voor de lunch afgesproken: om half twee kwam er beweging in de zaak. Een Portugese gast legde mij in zijn moedertaal uit dat er géén werkspirit was.
Vervolgens werd het eten opgediend alleen voor de Portugees. Hij bood mij aan te delen en zo at ik smakelijke vis uit het meer en de rivier die hier langs stroomt. Na een half uur kwam mijn eten toch nog! Een enorm bord met kippepoten en aardappelen, voldoende om een groepje adolecenten te voeden! Ik had geen trek meer zodat de Portugees goed aan zijn trekken kwam. 
Het bleek dat hij veteraan was en in de vrijheidsoorlog van Bissau juist hier had gevochten. De tatoeages bevestigden dit. Hij was gestuurd door Salazar, de dictator van Portugal. Hij vertelde over de gevechten rondom de brug welke uiteindelijk opgeblazen werd. Heel grappig, hij had een video per drone laten maken door een vriend! Erg mooi hier in de directe omgeving.
Vervolgens op foto en video voor de site van het etablissement! En zo geniet je ineens locale bekendheid! Na urenlang Portugees aangehoord te hebben met vage Franse vertalingen werd het tijd om vier uur voor een siësta! Mijn hoofd tolde van alle diskussies die je met moeite kan volgen en voeden, maar het lukte en de siësta ook!
Overigens komt bijna alles hier uit Portugal, vooral de wijn en het eten en drinken. Vruchten zijn lokaal: bananen, mango's en annanas.
Religie is vooral katholiek en anemisme. De katholieken hebben bepaalde anemitische gebruiken toegestaan binnen de kerk om meer zielen te trekken.
Moslims vormen een kleiner deel van de bevolking. De verschillende etnische en regilieuze groeperingen leven in harmonie. Een ideaal land zou je bijna zeggen. Politiek echter complex. En zo kent elk land zijn problemen.
´ s avonds hoorde ik dat er zeer regelmatig bijeenkomsten zijn van veteranen uit Portugal (de kolonisator) en Guinee Bissao, Cape Verde, Mozambique en Angola (de gekoloniseerden). Verbazingwekkend de voormalige vijanden tezamen. Er wordt zelfs een tijdschrift uitgegeven.
Na het eten gingen we nog even naar een baro, het bleek een minuscuul terrasje te zijn naast de ingang vh complex. Bij de uitgang stond bewaking met een dubbelloops jachtgeweer, maar niet echt effectief: in een halve seconde had hij het wapen te pakken en die man schrok zich rot natuurlijk. Maar hij had een klewang dus was nog steeds gewapend, maar ook deze werd binnen een halve seconde afhandig gemaakt. Practical joke, maar wel slapende bewaking dus. 
Zonder er veel van te begrijpen was het een geanimeerd uurtje met bezoekers en muziek. Uiteindelijk hebben we niets gedronken!
Tijdens het diner dronk de qportugees bier met een scheut rode wijn en suiker, apart. 
Morgen op naar Guinée - een Franstalig land - met een lang onverhard stuk weg. Wellicht weer 200 km,