Dinsdag 23 mei, koninklijk bezoek in Fès en naar Cala Iris

Dinsdag 23 mei Fès, koninklijk bezoek.

Gisteravond om 21.30 uur ben ik de stad ingegaan om te eten. De nacht guardien van het hotel was gevraagd (hoe vinden ze je ?) mij te waarschuwen mijn motor te verplaatsen want de parkeerplaats moet worden vrijgemaakt voor koninklijk bezoek vandaag! Ze stelden mij een achteraf plek voor heel ver weg. Ik weigerde categorisch en blijkbaar zo overtuigend dat mijn motor een zeer goede plek in de volle nachtverlichting kreeg, beter zo! 

In de stad was het een drukte van belang met honderden mensen langs de weg. Overal waren dranghekken geplaatst en waren straatverkopen à la koningsdag in Nederland, op de trottoirs. Iedereen liep heen en weer: straatvegers, agenten, soldaten, veel gefluit, geclaxonneer kortom een iewat nerveuse sfeer. Heel veel vlaggen zijn geplaatst. 

Ik heb besloten te vertrekken voordat de bijna 1,2 miljoen inwoners de straat op gaan. Volgens de politie kan ik gewoon de stad uit.

Zo gezegd zo gedaan, voor negenen de stad al uit. Om 9 uur was het al 32 graden! Dat overviel mij een beetje! Om 9.30 al 35,5 graden. Dat bleef nog twee uur zo eer dat ik dichter bij de kust kwam, daarna daalde de temperatuur langzaam totdat die ´s middags zakte naar 15,5 graden, vlak achter de kust in de bergen daarbij reed ik ook nog een uurtje in de zware mist! Alle lampen aan om gezien te worden. Ik had weer eens een hele mooie route gekozen met hele kleine weggetjes van een zeer matige kwaliteit. Voor de 210 km had ik dan ook 4 1/2 uur netto reistijd nodig! 

Na een uurtje maar eens een ness-ness genomen in een eenzaam gelegen cafeetje langs de weg. De eigenaar was echt blij met mijn bezoek! Hij zei 'eindelijk weer een toerist, ze komen nooit, jammer genoeg maar één! De café baas zei dat er heel veel problemen waren, met name onderwijs en werkgelegenheid. Iedereen is arm hier zei hij. Niemand kan een goede opleiding voor de kinderen betalen. De politici vullen hun zakken! (Hé, waar heb ik dat eerder gehoord?!!).

Over de koning niets dan lof, sinds hij aan de macht is gebeurt er echt wat, hij wordt op handen gedragen door een groot deel van de bevolking! 'Maar, hij wordt tegengewerkt door de politici' zo vervolgde hij, 'hij kan ook niet voor alles zorgen'. 

Kortom in het Rif gebergte (in het noorden zo onder de middelandse zee) barst het van de problemen. Ook de eeuwige droogte keert zich echt tegen de mensen . Later kon ik met eigen ogen zien wat deze meneer mij allemaal verteld had: een erg wantrouwige armoedige Berber bevolking, hard werkend op het land om het hoofd boven water te houden. Alles wordt per ezel vervoerd en met de hand geoogst. Hele eenvoudige huizen. Ik groet altijd vrijwel iedereen op het platteland. Voor het eerst kreeg ik meerdere malen wat norsige blikken toegeworpen! 

Het is wel een schikderachtig landschap, net wat meer geplooid dan heuvels, maar ook geen echte bergen, veel aangeplante olijfbomen op de hellingen, wellicht ook tegen de erosie. Deze arme bevolking heeft als gunst het voorelkaar gekregen dat ze haschich mogen produceren (zie mijn verslag van bijna drie weken terug)! Het gevolg is dan ook dat je echt wordt lastiggevallen om hash te kopen. Ze manen je tot stoppen of komen direct op je af als je stopt, erg vermoeiend om de mensen weer weg te krijgen. 

Mijn interpretatie blijkt niet geheel te kloppen: er is langere tijd van relatieve welvaart geweest (niet erg goed te zien in het binnenland overigens!) juist door e canabis teelt en haschich productie en verkoop. Deze markt blijkt een flinke dreun te hebben gehad. Waardoor is mij niet duidelijk geworden, concurrentie? XTC en dergelijke chemische producten? In ieder geval komt er hier veel minder geld binnen. Maar de mensen die ik tegen kwam die op het veld werken en hun armzalige woningen in de gehuchtjes, ik geloof niet dat zij tot de gelukkige behoorden in de hoogtijdagen van de haschisproductie, dat zal wel een soort maffia zijn die de handel regelt /de.

Kortom een erg mooi, arm en vrij ruig gebied, echt de moeite waard om verder te bezoeken. Ik reed door richting zee. Bij een pompstation was ook een restaurant, het bleek een enorm complex te zijn, slechts enkele jaren oud en zo te zien opgezet om grote feesten te organiseren! Vanaf daar was het nog slechts 10 kilometer. Il volgde de weg en niet de goede raad van de gps die mij weer eens off road wilde laten rijden. Toen volgde een werkelijk adembenemend uitzicht op een prachtige baai met strand en enkele hele kleine eilandjes. Deze laatsten zijn Spaans bezit! Bizar. Na een haventje mocht ik toch nog even lekker off road rijden naar de camping. Direct aan zee gelegen zei het enkele tientallen meters hoger ! Ook daar een super uitzicht. Ik had geluk - of pech zo je wilt - ik ben de enige gast. De eigenaar vertelde mij dat de bezetting voor 100% uit Marokkanen bestaat en dat de maanden mei, november en december altijd extreem stil zijn. In de zomzermaanden is het hier tussen de dertig en zeven à achtendertig graden. Vandaar dat er in het europese hoogseizoen ook geen enkele interesse is van de kant van de euro-toerist. 

'S Middags mijn motor een broodnodige beurt gegeven, dwz alle bouten en moeren gecheckt en goed ontvet en ontblubberd! 

´s Avonds was er onweersdreiging, ik sprong op de motor om nog voor de bui te kunnen eten in Carla Iris, het haventje op 3 km off road gelegen. Toen barstte het los! In de stromende regen ging ik terug terwijl de nacht in viel. De grindweg was in een modderpoel veranderd! Voorzichtig rijdend met maximale verlichting kwam ik op de camping. Ik ben eerst maar een half uur gaan schuilen in het sanitairblok alvorens mij om acht uur met natte kleding in mijn mini-tentje te wurmen! Dat zijn dan de echt ongezellige momenten alleen! Ik mag aannemen dat mijn motor nu weer onder de blubber zit!

Morgen de omgeving verkennen: Al Heicima en een natuurpark.