Donderdeg 11 mei, rust en sleuteldag

De ruime kamer in het hotel omplex is prettig en ruim. Vrijwel alle hotels hebben een typische voor mij Marokkaanse stijl. Donker, veel metselwerk, terra kleuren en veel bogen rondom de ramen. Vaak tegels van terre cuite, roodachtig van kleur. Vaak zijn er gemetselde nissen en zelfs open kasten. Het geheel komt harmonisch over.Alle kamers in dit hotel zijn gelijkvloers en liggen aan tuinen. Erg mooi. De waterdruk is zo laag dat je in de zeer grote open badkamer meer spreekt van onder een soort lekkende kraan te staan dan onder een douche. Vandaag mijn was laten doen en deels zelf. Mijn kleren zijn zeer vuil door alle zand, stof en zweet natuurlijk. 

Om half zeven reeds aan de koffie met Jean, degene die geblesserd is aan zijn bisseps doordat hij zijn motor alleen overeind wilde zetten en hierdoor een gescheurde spier opliep! Daarna ontbijt, buiten bleek het te fris te zijn. Even later scheen de zon en werd het werkelijk direct warm. De mensen welke later buiten gingen ontbijten kregen bezoek van een bijenkolonie: honderden kleine bijtjes kwamen op de jam af! Ze staken niet maar je moest uikijken dat ze niet zo mee in je mond gingen!

Voor achten al aan het sleutelen. De compressor was er zodat met name de handvatten -welke extreem vuil zijn-  enigszins schoon worden. Het probleem is het aanklevende stof en zand dat langzaam naar binnin kruipt en zo voor disfonctionnement zorgt. Ook diverse lagerafdichtingen schoongeblazen. Het allerbelangrijkste was het reinigen van het luchtfilter. Ofschoon dit een goede super rijdende motorfiets is hebben de Duitse ingenieurs hier een grote steek laten vallen. Het is gewoon extreem onhandig om dat filter te bereiken. Maar'goed'het viel nog mee de vuilheid van het filter. Schoongemaakt met de lucht en opnieuw in de olie gezet, ja het is een geolied luchtfilter.

Daarna de voet van de jiffy-stand proberen te installeren, het ding bleek gewoon niet te passen. Jammer want Didier had er nog echt moeite voor gedaan het ding te bestellen en mee te nemen! Foutje van Touratech!

Verder de hele dag gelummeld en ´s middags was het opvallend rustig: iedereen sliep! 

Asfalt

Besloten om met een man of vijf morgen het asfalt te nemen en niet off-road te rijden. Iedereen heeft zijn eigen reden daarvoor varierend van blessurus tot zin om ook wat te zien. Zelf wil ik mij graag in ongehavende toestand aan Erica presenteren! Ik heb die enorme zand en stenenmassa's in combinatie met kuilen en geulen wel gezien nu. Gelukkig zowel het lichaam als de motor heel weten te houden en dat wil ik graag zo houden. Vermoeidheid van de inmiddels bijna 12 weken reizen speelt ook een rol. We gaan een mooie route rijden richting de atlas en worden hopelijk niet door zandstormen getijsterd! 

Erica stapt morgen op het vliegtuig in Marrakech! Wij treffen elkaar weer in Essaouira, iets om echt naar uit te zien, wat mijn hart behoorlijk sneller doet kloppen!

Nog wat leuke contacten gehad onder andere met een Spaanse cineast welke een film gaat draaien in de regio. Hij is op verkenning uit voor mooie locaties, onder andere Kiffa.De bekende franse acteur Jean Renot ( o.a. Van Léon, the professional) speelt daar in mee. Hij heeft een hele mooie turquoise landrover die hij met trots liet zien. Ook zijn twee zussen waren er. De film handelt over drie vrienden welke in de jaren zestig en zeventig rally's reden naar dit gebied en na ruim veertig jaar dit nog eens over doen. Een soort sentimental journey. Het toeval wilde dat Jean ook aan deze rally deel had genomen! In 2018 komt de film in de bioskoop en heet Peugeot Tari.

Hiernaast weer eens wat Duits gesproken met een stel reizigers. Morgen gaan zij op 'groot avontuur' de woestijn in, een permanent campement met douches keuken etc. Erg luxe, eigenlijk moesten zij er zelf nog het meest om lachen! Dat is de clientèle waar het tourisme hier op draait: rally's en georganiseerd avontuur met de nodige luxe. Ieder zijn ding zullen we maar zeggen en het leuke is: iedereen is blij!

Almed uit Parijs was even naar de moskee geweest, er waren slechts vijf mensen. Eigenlijk woont er niemand hier, slechts een paar zielen!

Naast de moskee is er een minuuskuul winkeltje waar ik met Larbie ijskoude tonic kocht voor 5,5 DH, in het hotel kost dit 20 DH.

Opvallend voor mij is het totale ontbreken van contacten met de locale mensen van de toeristen in het algemeen en van de deelnemers van onze groep in het bijzonder. Groepsdeelnemers gaan op in de groep en hebben meestal geen tijd voor daarbuiten! Eén van de redenen waarom ik het ook leuk vind met een iets kleiner groepje te reizen. 

Contact met de mensen is zo simpel en de mensen vinden het zo leuk dat je je afvraagt waarom niet meer mensen de moeite nemen anderen aan te spreken. Hier en daar eens een complimentje geven, gewoon geinteresserd zijn in wat de mensen doen, Soms heb ik het idee dat de lokale mensen er naar smachten, zij willen ook weten hoe wij leven! Maar het is echt ´mission impossible' , echt niemand doet het, alleen de echte reizigers - niet vakantiegangers-Jammer een beetje een gemiste kans!