Saint Louis -Dakar

6 maart st Louis naar Lac Rose bij Dakar , het ultieme doel voor de motorrijder.

Na het levendig eiland van Saint Louis te hebben verlaten blijkt er nog een ander deel te zijn op het vaste land: één chaotisch geheel van doorelkaar krioelende mensen en dieren. 
Vanaf hier neemt het aantal paard en wagens ( uitluitend tweewielers ) sterk toe. Soms zie je van die magere beestjes met een volbeladen tweewieler met gasflessen! Onvoorstelbaar zwaar trekken zij door het mulle zand vaak ook nog hellingen op. Dit raakt een gevoelige snaar bij mij. Dat ze zwaar werken heb ik geen probleem mee, maar dat geruk in de mond en het missen van veel respect voor onze vrienden de paarden, dat gaat ver, echt veel te ver: een beest dat zwoegt om vooruit te komen en vervolgens kijhard met de zweep ervan langs krijgt ...... .
Handelaren , ambachtslieden wat een prachtig gezicht. Geweldig! Er wordt gelast en getimmerd wat is dat toch mooi om te zien, niet het vervangen van complete units maar het repareren daarvan: meesters in improvisatie!
Maar de andere zijde laat zich ook gelijk zien: het totaal ontbreken van enig respect op het laagste niveau - de straat - door de mens van de natuur, er is zoveel zooi in en vorm van afval in de dorpen, ongeloofelijk. We praten dan vooral over plasticafval: soms kilometers vervuiling in de woestijn en in en om de dorpen! Plastic flessen, bekertjes en zakken. Bekijk de foto's eens bij de haven van Saint Louis.
Ik pretendeer als laatste dat wij beter zijn, maar deels hebben wij deze fase achter de rug. Wij zijn ongeveer in 1970 begonnen en hebben er 50 jaar over gedaan om de plastic zak uit te bannen en het afval te reguleren. Op zee maken wij er nog een bende van. Hier in Africa moet alles nog beginnen. Het zal moeten beginnen met een mentaliteitsverandering en dat is het moeilijkste!

De weg bleek overvol te zijn met oude vrachtwagens en bussen. Meestal rijd je niet harder dan 60, over de 260 kilometer naar Dakar deden wij dan ook 4,5 uur! Mijn CFA's waren op, dus ik moest geld pinnen. Ik ben bij ongeveer 10 ATM's -of distributeur des billets zoals ze hier heten - geweest, er staat nota bene bewaking voor. Dan kom je binnen en zijn er zo'n 20 à dertig mensen die op hun beurt wachten. Vervolgend wordt je naar buiten verwezen, gaat in het hokje om vervolgens bij het verlaten te horen dat hij stuk is! En na tien keer begin je je ongerust te maken: hoe kom ik aan cash?! Uiteindelijk hartje stad gelukt  bij de Islamitische Bank. Dan moet je nog de locale limiet uitzoeken door trial en error. Hier is de limiet 100.000 francs wat ongeveer 150 € is met waarschijnlijk 8€ kosten!!
Wij zochten de ambassade van Mali. Dat heeft ons wel een uur gekost! En dat door een vervuilde lucht, ik zou haast zeggen dat het nog erger dan in India was. Je snakt naar frisse lucht en krijgt hoofdpijn. Mijn gps doet het goed maar kan adressen niet vinden .......dus je hebt er niet veel aan tenzij je de coordinaten hebt, maar ja dan moet je weten waar het gebouw is! Als je de weg vraagt blijken de mensen geen enkel gevoel voor afstand te hebben. 500 meter is 2 kilometer, 15 kilometer -de volgende stad - blijkt dan 65 kilometer te zijn en dan het zesde stadje! Dus vragen maakt het niet altijd makkelijker. Jammer,  de ambassade was net gesloten morgen terug. 
Snakkend naar drinken en eten een restaurant in gedoken zonder de illusie te heben dat het goed of goedkoop is: 12,50 € pp voor een smakeloze salade met een cola en koffie is voor Africa erg veel geld! Maar goed je voelt je een stuk beter als je wat hebt gegeten. 
Nu naar het Lac rose. De meest bezochte locatie in Senegal. Een natuurverschijnsel van een meer, vlak aan zee gelegen. Het is 4x zo zout als de dode zee en kleurt 's middags bij een bepaalde lichtval roze! Hier was destijds het het eindpunt van de Parijs - Dakar rally! Er is zeer veel ruimte en het is vlak. Alle redenen om daar naar toe te gaan. Slechts 35 km van Dakar! 
Een makkie.......dachten wij, het kostte ons 2 1/2 uur! Als motorrijder, maar ook als automobilist heb je het gevoel permanent tegen het verkeer in te rijden en dat is ook zo!! Wil je vooruitkomen dan moet je wel! Met onze brede motoren slopen wij op de milimeter nauwkeurig tussen bussen, vrachtwagens en auto's door. Soms was de uitlaatpijp op neushoogte, een walging maakt zich dan meester van je. Een keer werd ik omver gereden door een middelgrote bus, zijn bullbar tikte mijn valbeugel aan door een te vroege manoevre naar rechts! ach ja het is ook zo druk! In twee tellen stond de motor weer. Enige passagiers hielpen me overeind, dat ding is met bagage wel lood en loodzwaar! En omdat alles toch langzaam rijdt gebeurt er eigenlijk toch niet veel hier. 

Op een gegeven moment waren de buspassagiers het zat en gingen allemaal tegelijk uit de bussen zodat de weg veranderde in een soort voetpad waar wij dan gewoon tussen de mensen door reden! Honderden mensen liepen daarna langs de weg, wat ons besloot om off-road verder te gaan naast de weg. Via parkeerplaatsen en markten slopen en kropen wij zo verder. 
Behalve veel blikschade en versleten auto's weinig echt erstige ongelukken gezien. Los dan van de oververmoeide vrachwagen chauffeurs welke met hun overbeladen auto's gewoon omslaan en vooral zelf tragische ongelukken hebben.

De mensen hier zijn vreselijk trots, ze lopen erg rechtop, zijn heel kleurrijk gekleed en vooral erg lang! Nederlanders zijn groot maar Senegalezen zeker ook! Ze hebben een schoonheid welke ongekend is! Over mannen kan ik niet voldonde oordelen, maar de vrouwen die zijn echt heel knap ! Ze zijn vaak tot in de puntjes verzorgd en gekleed, Chique en met finesse! Zelfs de arme mensen doen alle moeite om er mooi uit te zien. Helaas: foto's vinden ze niet leuk, meestel weigeren ze! Een plezier voor het oog. 

De mannen mogen vier echtgenotes hebben. Dat is de cultuur hier. Vaak zijn er twee. Verder alles binnen het kader van de moslimcultuur in een gematigde en tolerante vorm. Geen enkele vorm van radicalisme, dat wordt zeer sterk veroordeeld hier door 'de man op de straat'. De mensen beginnen er zelf over in discussies. In zekere zin proberen ze zich te verontschuldigen voor al het onrecht dat de wereld wordt aangedaan onder het mom van het geloof! 
Bij het Lac Rose weer even off-road, alles zandpiste, een leuke camping met hutten. Van een Zwitsers-Senegalees echtpaar, kraak helder en om 9.30 uur ´s avonds ging de mevrouw voor ons koken! Heerlijke vis.

Morgen proberen wij door door de files door om 9.00 uur bij de Malinese ambassade te zijn en een bezoek aan île de Goree te brengen. Dit is het Monument omtrent de (europese) slavenhandel! Nederlanders, Potugezen, Spanjaarden Engelsen en Fransen! Dat wordt een confrontatie met ons verleden.