zondag 30 april, naar Tétouan

Gisteren had ik al even gekeken hoe ver het was, ongeveer 250 km. Hier staat 4,5 uur voor. Aanvankelijk wilde ik dit niet geloven, maar gaande weg bleek het echt niet sneller te gaan. De eerste 2 uur was het echt heerlijk rijden! Er was gewoonweg geen verkeer. Bochten aansnijden zoals je wilt, de ideale lijn opzoekend, dat komt zelden voor! Gaande weg kwam het verkeer en dook de snelheid naar beneden tot vaak maar 50 km/u, en dat was echt minder leuk en behoorlijk vermoeiend. 

Onderweg 2x gestopt om te eten, toch lukte dit niet. De mensen spraken alleen arabisch en de normale handen en voeten taal werkte niet! Verbazingwekkend! Dat is mij zelden overkomen. Maar een paar brochettes of zoals je wilt satéstokjes voor 11 € leek mij echt heel erg duur, het onbegrip bleef en ik haakte af! Mijn lunch werd pas 's avonds om 20.30 uur geserveerd!

Het landschap in het zogenaamde Rifgebergte is erg mooi en doet erg europees aan. Enerzijds is het glooiend en laag gelegen (tussen de 100 en 300 meter) met anderzijds hogere beboste bergkammen ertussen. Het is duidelijk een akkerbouw gebied. Opvallend is het aantal ezels dat hier nog werkt. Meestal voor het vervoer van personen erop (1 of 2) of met enorme manden beladen - vaak gras of vruchten - of aangespannen met de zwaarste lasten op de kar. Je ziet ze overal. Gek dat dat zich zo lang kan handhaven. Er zijn hier zeker tractoren maar niet veel. Je ziet hier Landinis - ja dezelfde als ik had!- en New Holland. Altijd zonder cabine.

Ik reed door een dorp waar een markt was. Daar krioelde het van de mensen en dieren. Ik kwam duidelijk op het allerdrukste tijdstip (rond 13 uur).

Om mijn hotelletje te vinden moest ik ongeveer 12 kilometer door voorsteden rijden. Er kwam geen einde aan. Uiteindelijk lag het in een buitenwijkje op 8 km van het centrum! Of all places. Echt verkeerd uitgezocht, een onooglijk gebouw uit de jaren 90 denk ik. Van binnen in zeer goede staat en niet eens te veel verouderd. Maar, wat een wan-smaak, althans niet mijn smaak. Overal verkeerde kleuren roze, groen en bruin. Verkeerde tegels etc. Ik voelde mij gelijk niet thuis! Dit overkomt mij niet zo vaak! Mijn verblijf ingekort met één nacht. Ik krijg nauwelijks geld terug ( onder het mom van een nacht was gratis(!), maar als je je ergens echt niet thuis voelt kun je beter weggaan! Ik had het gevoel dat ik de enige gast was. Een enorme zaal met bar om een kleine espresso te bestellen voor 12 DH -die bovendien echt vies was- dit werd mij echt te veel! Gelukkig is de eigenaar zeer behulpzaam en erg aardig, over smaak valt niet te twistenzal ik maar zeggen!

Internet werkt niet op de kamers. Het zwembad licht in de wind en is zodoende bij 22 graden niet aantrekkelijk.

´s middags tussen harmonisch roze, blauw en bruin geslapen. Ik werd verdoofd wakker! 

Ik dacht maar aan één ding: 's middags weg hier! De stad was echt vlak bij volgens de eigenaar, gewoon eerste rechts en alsmaar rechtsoor. Het bleek 8 kilometer te zijn! Op de terugweg reed ik langs een centre commercial, dat leek mij interessant. De enseigne is Marjane. Een drukte van belang veel geluid en er werd behoorlijk harde muziek gedraaid. Het aanbod is zeker anders dan bij ons maar grosso modo is het food en non food en biedt men hetzelfde aan.

 Snel een  fast food pizza gegeten, deze was ronduit slecht. Morgen ga ik wel naar de medina, lijkt me veel beter.

Toen ik weer bij het hotel kwam, dacht ik gelijk dit is gewoon een fout hotel. De engelse eigenaar is gevallen voor dit hotel omdat het compleet is en in goede staat èn waarschijnlijk ook zijn smaak en ook nog eens goedkoop! 

Ik vraag mij inmiddels af wat leuker is, dat smerige hotel in Kan Kan / Guinee waar echt alles kapot was, maar waar ik een hele leuke tijd had door het goede contact met het personeel en de andere gasten, of dit super schone maar koude hotel! Ik kies echt voor het eerste met een paar immodium pillen erbij dan ............ .

Dinsdag ga ik weer naar een ander hotel en woensdag weer een ander met alle GS-motorrijders.

De auto met materiaal en enkele motorfietsen is inmiddels in het zuiden van spanje aangekomen. Ze hopen dinsdag de boot te nemen en hier in de loop van de dag aan te komen.

Wat leuk is dat de organisator een digitaal baken mee heeft zodat iedereen ons kan volgen op de kaart. 

Morgen uitzieken, maar wat ik van Erica begreep gaat dat niet snel. Helaas.