Dag 1, zaterdag 27 april. Vertrek uit La Devèze,Lot, France

Dag 1, zaterdag 27 april 2019

Météo : bar slecht, regen , mist en 7 graden..

Later op de dag het mooiste weer van de wereld!

Etappe van 580 km naar Villeneuve-d'Ascq Loubet plage, vlakbij Nice

Eerst maar eens lekker vers stokbrood gekocht en gezellig met Erica ontbeten. Géén vertrek stress want alles was klaar. Maar natuurlijk een paar heerlijke cappuccino's gemaakt.dat wordt misschien afzien de komende maanden. Alhoewel in de Balkan en Turkije veel koffie wordt gedronken.

Afscheid is natuurlijk altijd een teer moment...... daar hoef je echt niet stoer over te doen: je laat je dierbaarste(n) achter in binnen en buitenland. en gaat op pad. Logisch dat dat niet even makkelijk is en er is natuurlijk altijd een risicofactor, Des te langer en verder je weggaat des te meer onzekere factoren zijn er. Dat mag natuurlijk best eens uitgesproken worden.

Genoeg hierover! Ik ga met een gerust hart weg met een goed backoffice (Erica) en reis samen met John de Ruyter die er meer dan zin in heeft. Voorzover internet het toelaat zullen we het nodige aan communicatie doen.

De eerste twee drie dagen zijn gewoon om een beetje warm te lopen. We treffen elkaar zondag ergens tussen Verona en Venetië. Daarna nog een dag er aan trekken naar de Balkan en dan zitten we eigenlijk wel echt in een andere cultuur en maatschappij. 

Vannacht werd de hoest zo erg dat ik besloot de medicijnen die de dokter mee had gegeven tegen bronchites maar eens te gaan innemen. Erica had deze voor hetzelfde ziektebeeld ook van de dokter gehad en die hielpen goed: pretnizone en penicilline. Nou ik kan je zeggen: die werken en maken net het verschil tussen weggaan of niet!

Vanmorgen was gewoonweg shit: koud, regen, wind en mist. Veel slechter kon het niet!

De route via Figeac, de Aveyron, Larzac en de kust naar Nice kende ik grotendeels. Tot Montpellier is het veel woeste natuur en daarna  vooral geurbaniseerde kust.

Wat viel mij zoal op? De vreselijk mooie glooiende landschappen in de Aveyron met af en toe net zo'n flauw zonnetje. Wat is dat mooi. Een soort mysterieuze mist-coulissen met al die waterdamp en half verscholen bomen, gewoonweg prachtig, ondanks èn dankzij de vocht in de lucht.. En ik kon het niet laten om toch nog even langs die bijzondere kathedraal in Rodez te rijden een meesterwerk, drie sterren en zoals Michelin zegt ' Ça vaut le détour' / het is de omweg waard.

De passage van de brug bij Millau is een evenement, wat is die brug een meesterwerk, zo mooi geïntegreerd in het landschap, een plaatje!

Een dertig of veertig tal kilometers na Millau rijdend over het plateau van Larzac kom je een tunnel door en daarna..........  kom je in een totaal ander klimaat: binnen enkele kilometers steeg de temperatuur van 8 naar 16 graden en van regen naar stralende zon! In Montpellier steeg het tot 22, wat een verademing. Alles droogde snel en ik moest onmiddellijk een laagje uitdoen! Heerlijk.

In geurbaniseerde zones wonen veel mensen en is er veel verkeer. Als Fransen (over één kam geschoren) het ergens niet mee eens zijn gaan ze gewoonweg de straat op en proberen anderen 'niet te overtuigen' (wat ze veelal wel denken) maar gewoonweg 'te confronteren' met hun mening. Confronteren' staat veelal gelijk met het leven van andere mensen te hinderen. Uit demonstratie efficiency doe je dat natuurlijk waar het druk is.

Ofschoon lang niet alle Fransen het met deze methodes eens zijn haalt iedereen gewoonweg zijn schouders op. Zo van' tja dat hoort er hier nu eenmaal bij'.

Waarom dit epistel?

Ik raakte verstrikt in een mega lange file/opstopping. Met de motor kon ik behendig tussen de auto's doorrijden. Bijna iedereen ging opzij om die en eenzame motorrijder door te laten, echt duizenden gingen aan de kant terwijl ze stil stonden. Super aardig. Af en toe vroeg ik wat er aan de hand was: dat varieerde van 'accident, incendie = brand tot Gilles jaunes' Al die mensen stonden daar echt al uren. Niemand zat meer in zijn auto, wel gezellig eigenlijk.Aan het begin gekomen van de blokkade waren er een tiental gaotisch opererende gele hesjes. Ik reed slalommend tussen de obstakels door en was er uit! Jippy! Blij.

Daarna was ik de 'King of the road' : tientallen kilometers was er geen enkele auto meer op de snelweg en schoot ik erg snel op!

Om een uur of zeven kwam ik in mijn simpele ongezellige F1 hotel aan. Het viel echt mee. Het publiek is anders, niemand wil contact iedereen doet zijn ding. Niet mijn stuk.

De beheerder bood mij na een praatje koffie aan want de automaat was stuk.Aardig toch? Via een terminal bestelde ik een waanzinnig gedoe pizza voor een core d'Azur prijs.

Van John had ik bericht dat hij echt een verzopen kat is. Hij zit ergens in Duitsland Duitsland bij een leuke 'chambres d'hôtes, allés kan lekker drogen. Morgen voor hem een droge maar koude bergetappe naar Verona.

De hele dag ben ik aan het stoeien geweest met 'polarsteps' (de kaart-tracker) die maar niet wil synchroniseren. Net alles eraf gegooid en opnieuw geïnstalleerd. Nieuwe ronde nieuwe kansen vandaag en ik ben benieuwd of die nu wel werkt.

Vandaag dus naar Verona ook weer ongeveer 600 km mooi weer ga ik vanuit.