Dag 16, zondag 22 mei, hindernissen aan naar Georgië

Dag 15, Zondag 12 mei hindernissen baan naar Georgië

Een zeer gezellig ontbijt met de (kleine) Duitse groep van 4 motorrijders gehad. Een zeer goed ontbijt met allerhande broodjes.Jam, honing, zachte kaas, ei en nog meer. In het oosten van Turkije drinkt men géén koffie dus indien je het wil krijg je Nescafé. Dat product is gewoonweg industriële koffie en vooral niet bedoeld voor koffie liefhebbers, dus ik vraag het maar. En zelfs de bekende Turkse koffie komt momenteel uit een potje met poeder kant en klaar! Erg jammer. Gelukkig maken wij zo nu en dan onderweg met het Italiaanse potje van John heerlijke koffie.

Het hotel Konica ligt op een derderangs locatie in het hartje van de stad maar is gewoonweg goed met hele aardige mensen. Zoals gebruikelijk in Turkije spreekt niemand Engels en converseren we vaak met Google translate. Alle Turken hebben dat open staan! Het hotel kost voor 2personen per nacht incl ontbijt circa 13,50 €. Veel waar voor je geld dus. 

Afscheid van de Duitsers genomen wetende dat wij zr ergens op onze weg weer tegen zullen komen..

Dit deel van Turkije is landschappelijk zeer aantrekkelijk maar zeer dun bevolkt en met een hoogte van vaak rond de 2000 meter op wegniveau ronduit frisjes te noemen. Onze snelheid speelt natuurlijk een grote rol! Vaak staat er een harde wind en variëren de temperaturen overdag rond de 15 graden met dalen van 9 graden en plussen van 20. Vanwege de wind dienen wij ons echt serieus aan te kleden.

De wegen zijn erg wisselend van strak asfalt tot lappendeken met gaten.

Door de hoogte kom je eigenlijk geen rijkdom tegen. Het zeer schrale land geeft dito inkomsten aan de boeren. Opvallend is dat je hier regelmatig paarden tegenkomt samen in zeer grote niet omheinde percelen lopend. Dat doet mij werkelijk goed te zien.

Koeien lopen overal los en vaak op de weg. Ook de overal loslopende honden leveren een groot potentieel gevaar op. De honden leven soms vrij in groepjes van 3 en zijn zó lief ..... ze hebben zich aangepast: des te liever des te meer eten krijgen ze!

Op het platteland zijn het vaak grote forse honden met dikke vachten.

De dorpjes zijn klein, rommelig en schraal. Geen echte armoede maar extreem eenvoudig en oude spullen. Wel zien wij veel New Holland tractoren rijden.

We reden wel een uur langs een groot meer waar eigenlijk niets loos is. Het hele enkele dorpje dat wij passeerden zag je wat mensen op hun lichte motor en hier en daar een auto. Verder totaal uitgestorven totdat we een immens complex zagen liggen: het Turkse grensgebouw met Georgië.

En toen begon het Turkse grens circus voor de zoveelste keer: heen en weer lopen voor stempels, dingen die zogenaamd niét kloppen etc. De ambtenaren komen echt niet op het idee om je naar het goede loket te dirigeren. Nee je bent klaar en je moet verder.Daar aangekomen wacht je op je beurt en moet je weer terug naar een buurloket van het vorige. Je denkt dan dat het hetzelfde is maar dat blijkt dan toch niet zo te zijn. Voor alle buitenlanders is het echt onbegrijpelijk dat onder honderd medewerkers geen enkel persoon is dit de Engelse taal rudimentair beheerst. Gelukkig zijn de grens medewerkers meestal zeer correct en vriendelijk. Enfin, na een uurtje was het duidelijk: er was een immens administratief probleem: wij waren volgens hun administratie nog in Bazargan de grens met Iran en toch waren wij aan de Georgische grens ! Wat nu? Dit bleek een administratief onoplosbaar probleem te zijn en dus moesten wij gewoon uren wachten..... .Zo simpel is het. Waarop weet ook niemand. En wat gebeurt er: de Duitsers kwamen en hadden exact hetzelfde probleem! Hun enorme volgtruck blokkeerde vervolgens de toegang en de rij werd steeds langer. De druk werd groter en men werd nerveus, gelukkig begon men in te zien dat er nu echt wat moest gebeuren.om een uur of 4 waren wij erdoor op de motor en de volgauto van de Duitsers na. Als groep van zes gingen wij vervolgens naàr de Georgische grens waar alles soepel verliep. Wel zeer uitgebreide controle op drugs maar het liep door. Enigszins Engels sprekende mensen met iets meer humor en interesse. De Duitse volgauto van de organisator en zijn vrouw bleek kapot te zijn voor het loket. Een dieselfilter werd vervangen en de rampspoed vervolgde er kwam lucht in de leidingen! Deze 35 jaar oude Mercedestruck van het Nederlandse leger staat nu in nomanslannd kapot tussen de twee landen. Morgen komt er een mecanicien uit turkije hem repareren.

Als groep besloten wij een hotel te zoeken nadat we nog een uur nodig hadden om assurantiepolissen af te sluiten en geld te wisselen. Wij werden nog even opgelicht door tussen de Georgische biljetten Turkse te stoppen. De assurantiepolis voor 6€ is een vodje papier waar eigenlijk 'idts opstaat. Maar goed, je voldoet aan de wet en dat is belangrijk.

De hemel werd gitzwart en het begon te regenen. Het grensgebied is ik zou bijna zeggen dramatisch arm en geheel aan zijn lot overgelaten zo lijkt het wel.

Totaal tot op het karkas versleten huizen waar het laatste onderhoud vóor de tweede wereldoorlog is gepleegd. Geen nieuwbouw, geen of hele oude tractoren, mensen die wij zagen met de hand de grond te bewerken. Alles op, kapot en versleten. Auto's uit de jaren zeventig etc etc. Bij deze armoede vergeleken is Turkije echt twee stappen verder .

En dan de infrastructuur, Africa was bijna nog beter de wegen zijn zo slecht dat je de compleet overbeladen 50 jaar oude vrachtwagens zo ziet stranden. Slalommend om de gaten heen kwamen wij langzaam verder. De regen zette gelukkig niet door.

Persoonlijk had ik mij deze situatie van Georgië niet voorgesteld, maar meer een land op een (veel) lager welvaartsniveau dan West-Europa. Maar dit, ja dit is toch wel een schok ja. Verder van de grens af werd het duidelijk beter de wegen, de huizen en een overweldigende ruige spectaculaire natuur. Gorges van 199 meter diep met kolkende rivieren echt prachtig. Een middeleeuwse kasteelruïne. Sommige wegen werden zelfs goed zodat we weer konden sturen in plaats van gaten te omzeilen. Een leuk plekje was een oude spoorweg wagon die als loopbrug over een rivier was geplaatst! Hoe is het mogelijk om een tonnen wegende wagon daar zo te plaatsen?

Een van de Duitse groep was hier eerder geweest en kende een pension. Het is echt heel mooi gelegen en uiterst goed verzorgd. Een prachtige groente en bloementuin, een in zeer goede staat verkerend gebouw met een gezellig restaurant. Het eten overtrof alles: witte bonen, salade, vlees, groenten sla diverse hapjes, kaas etc etc gelardeerd met de befaamde Georgische wijn. Wat was het lekker!!! En dit alles voor 26€ per persoon volpension.