Dag 17 maandag 17 mei off road naar Tiblisi

Dag 17, maandag 17 mei off road naar Tiblisi

De zon was vroeg volop aanwezig! De exceptioneel goed onderhouden groenten en bloementuin toonde zich in al zijn pracht. Er waren meerdere soorten vruchten bomen die in bloei stonden. Het is echt exceptioneel als je temidden in een arm gebied zoiets tegenkomt. Alles is perfect in orde en extreem goed onderhouden. Er was een zeer grote kas. Om 8 uur kwam het personeel. Keurig verzorgde dames voor het onderhoud van de tuin en voor de kamers. Geen van hen sprak Engels.

Een aantal ortnithologen was bezig vogels te spotten en met lenzen van "groot caliber" te fotograferen.

Het ontbijt was gezellig met "onze" groep. Thee, brood, eieren, jam, zoete cake. Eenvoudig en goed. De Duitsers zouden eerst naar de grens gaan hun bagage op halen. Ik ben benieuwd hoe dit is verlopen want hun bagage staat in niemandsland. Het betekend dat iemand de bagage lopend moet halen en uit Georgië moet om met bagage weer terug te komen.

John en ik deden een poging om mijn al dagen luchtverliezende voorband te maken. De bedoeling was om er een speciale vloeistof in te doen die in contact met lucht de gaten dicht. Dit bleek mission impossible: bij demontage van een deel van het ventiel constateerde John dat dit licht ovaal was en niet te demonteren was zonder het te beschadigen. Nee, de oplossing is demontage van de tubeless band , vervanging van het ventiel en her-montage. Dit is voor een andere keer.

We hadden een mooie secundaire route uitgestippeld. Dit om de door erg veel vrachtverkeer kapot gereden hoofdweg naar Tiblisi te voorkomen en in volle teugen van de natuur te genieten. Dat lùkte absoluut. Eerst deden wij een poging een zeer fraai gelegen kasteel te bezoeken. Daar reden wij ons vast, het smalle weggetjes eindigde bij een te smal wandelpad. Op deze helling moesten wij draaien dit werd een delicate situatie waarbij wij elkaar moesten helpen om omvallen op de hing te voorkomen. Een motor met bagage geladen op een helling draaien staat borg voor zweetdruppels: één verkeerde beweging en je valt om!

Deze goed geasfalteerde weg was een groot plezier om te rijden. Bocht na bocht genoten wij met volle teugen van het motorrijden. Plots was de lol afgelopen en stond er een "oude bak", d.w.z. een Mercedes van een jaar of dertig oud, schuin midden op de weg met het wiel onder de auto, Dit was een klassiek geval van je auto in een gat kapot rijden: de wielophanging was afgebroken zodat de auto niet meer bruikbaar is. Uiteraard is dit niet verwonderlijk. Hier kan dat iedereen overkomen, maar het is zeker dat de roekeloos rijdende mensen met een te hoge snelheid een sterk verhoogde kans hebben om de boel "aan gort" te rijden.

Wij vonden de Binnenweg. Prachtig slingerend door mooie afwisselende landschappen na enige kilometers hield het asfalt op en werd het grind, keien, stenen, zand, blubber of rotsen. Veelal een combinatie daarvan. Dit duurde circa 80  De keien waren eigenlijk onaangenaam: een enorm getril. Nauwkeurig stured om alle gaten te voorkomen, gladde hellinkjes in dorpen, kippen, honden, koeien op onze weg ontwijkend, enorme plassen en altijd staand om de motor goed in evenwicht te houden. De mensen groetten overal. 

Het was12 graden met wind en volle zon op een hoogte van rond de 2200 meter. De wegen waren vrij nat zonder een blubber bende te zijn. Het had duidelijk zeer recent behoorlijk geregend gezien het feit dat er overal enorme plassen stonden.De sneeuw resten lagen of hoger of aan de kant van de weg.'s Winters moet het hier uiterst geïsoleerd liggen door de meters dikke laag sneeuw en onbegaanbare wegen.

Opvallend was dat er veel mutsen gedragen werden. Kinderen alsook volwassenen. De volwassenen vaak in het zwart gekle. De woningen waren hutje mutje op elkaar gebouwd met aangeroeste golfplaten dier  een lichtbruine kleur aan de daken gaven. In de dorpjes waren rond etenstijd aardig wat mensen op de been of zaten gezellig onder de veranda's te causeren en te genieten van hun thee. Af en toe zagen wij schoolbusjes de kindereñ in de dorpjes afzetten.

Na een tiental kilometers waren wij gewend aan de ondergrond en ging het ons goed af. Er waren spectaculaire plassen waar de motoren een V în het water trokken. Aangezien ik achter reed kon ik dat mooi zien. Geweldig. Onze snelheid lag meestal tussen de 20 en 30 kilometer per uur met uitschieters naar 40. Sneller werd te gevaarlijk.

De picknickplaats was aan de rand van een meer gelegen met een prachtig uitzicht over de omgeving. Genietend van koffie en brood in de volle zon genoten wij van het moment temidden van de natuur.

Heel af en toe stond niet ver van de weg een rudimentair kerkje: langwerpig met veelal een stenen dak en een klein kruis boven de voorzijde uitstekend en verlicht door enkele kleine ramen. Twee maal was er in dorpjes een kerk met een losse toren. De eigenaardigheid was dat de kerktoren opgebouwd was uit zuilen. Begane grond met twee verdiepingen.

We stopten nog een keer om uit te rusten in de buurt van een boerderij. Daar speelde zich een leuk tafereel voor onze ogen af: twee jonge hondjes speelden met een loslopende ezel. De ezel joeg ze weg en galoppeerde erachteraan, geweldig wat die dieren een lol hadden. Toen de moeder bang werd voor haar puppy's greep ze in. Uiteraard kwamen  de hondjes even bij ons knuffelen. De oren en staart waren gekort.

Regelmatig liepen er kleine paarden, meestal aan een tauw vastgebonden.

Op een gegeven moment kwamen we op een perfect  geasfalteerde weg: we konden weer comfortabel zitten, onze buddy-seats leken wel comfortabele leunstoelen!

Heerlijk zonder getril en gehobbel! Dit bleek van wel erg korte duur te zijn: over een twintigtal kilometers lag het asfalt eruit en was het grootste deel met grove stenen geplaveid. Weer een uur staan. Wat onze moraal zeer sterk steunde was een bord waarin de autoriteiten zich verontschuldigen "for the inconvenience"!  Voir ons leek het eindeloos te duren. Wellicht speelde een Off-road moeiheid ons parten, wie weet. De laatste 100 km was een eitje. Mooie wegen! 

Zo'n 40 km voor Tiblisi kwamen we in een vlakte waar de thermometer om 18.00 uur nog 26 graden aangaf!

De bebouwing en het aantal auto's nam exponentieel toe per kilometer dat wij Tiblisi naderden. Gedurende 15 kilometer reden wij in files met als hoogtepunt de vreselijke smog. Des te meer in het centrum des te duurder en groter de auto's. Opvallend veel zeer recente Mercedessen en import tweedehands bestelbussen. Uit Duitsland. Armoede, hoezo?

Na lang zoeken kwamen we vlakbij ons hotel. Geen bord of wat maakte het kenbaar. Locale bewoners hielpen ons, zij belden de eigenaar die erg vreemd baan de telefoon reageerde en uitsluitend Russisch sprak! Ja, over een uur of zo kon er wel een mevrouw langs komen ..... of later. Dit leek ons om 19.30 geen goed plan en de locals vertrouwden het ook niet.

Andere hotels moesten we de smog weer in dus op naar een camping. Ook deze bleek fake...... .

Niet getreurd: de weg ging stijl omhoog we konden toch niet keren. Daar was gras en we zagen wat mensen bij een huis. Zij vonden het echt prima dat wij onze tent daar op zouden zetten. Maar to3n wij ons plekje uitzichten riepen zij ons "wij hebben een kamer voor jullie"!!!! Ok, eerst aan de thee. De 16 jarige zoon sprak iets Engels. Hij woonde bij zijn grootouders en moeder. Deze laatste had een licht mentaal probleem en was onder medische behandeling. De zéér enthousiaste grootmoede4 ging onmiddellijk een kamer in orde maken. Snel werd er een ommekeer met salade en kaas gemaakt. Wij genoten van de ambiance. Twee kapotte stoelen, een krukje en een plank om op te zitten. Handen wassen : de zoon schonk water uit een kan. Hij verontschuldigde zich voor het ontbreken van drinkwater. De mensen waren een en al hartelijkheid uit de grond van hun hart. De wijn, rosé en licht moesserend vloeide in overvloed!

John maakte echte koffie wat een Tractatus voor de mensen was normaal dronken ze Nescafé. En wat bleek? Ze hadden wel wifi!

Vermoeid legden wij onze hoofden ten ruste!

Morgen gaan we achter de boot in Baku aan en een visum voor Turkmenistan. Ons programma is gewijzigd, de data ook d7s nieuwe papieren!