Dag 28, vrijdag 24 mei 2019, van Beyneu naar Uzbekistan.

Dag 28, vrijdag 24 mei 2019, van Beyneu naar Uzbekistan.

Een ontbijt met een spiegelei erbij, dat is weer eens wat anders.

We reden om een uur of 9.30 weg om boodschappen te doen. Dit omdat tot aan de Uzbeekse grens - en 400 km daarna -niets meer te koop is. Stoppen ze voor de market hoorden wij ineens muziek. Er was een soort danscursus voor de school.

Wij gingen ernaar toe om foto's te nemen. Het was vrij klassiek en de jongens en meisjes waren een beetje stijf aan het dansen. Maar een leuk gezicht zo voor de school. De jongens van 16 tot 18 waren in costuum en de meisjes in blauwe plooirok. Keurig maar bijzonder saai. Vele jongens droegen een stoere zonnebril. Het bleek de klas met geslaagden voor het eindexamen te zijn. Morgen hebben ze diploma uitreiking. Iedereen wilde met ons praten en steeds weer op de foto!

Toen we bij de motoren stonden om te vertrekken kwamen ze weer om te praten foto's te nemen met de hele groep.

Nu werd het tijd om verder te gaan naar de groentewinkel. Daar ooetten we nog de fietsers uit sud Tirol. Die een stuk gelift waren omdat ze de harde wind beu waren. Dat konden wij ons erg goed voorstellen.

Uiteindelijk verlieten we de stad pas om 11 uur en moesten 100 naar de grens rijden  Vanaf de eerste meter was de weg echt dramatisch slecht: er zat geen enkele lijn in: asfalt, gravel, stenen, zand, omgekeerde wel  van weg dekking, van links naar rechts, van hoog naar laag gecombineerd met kuilen! Het was een driedimensionale slalom met hindernissen. Ja dit is ongeveer het summum van slechte weg wat ik heb meegemaakt, alleen regen kan het nog erger maken.

Na een aantal kilometers werd het minder slecht en werd het meer een redelijke gravelroad waar het lekker rijden werd maar met hoeveelheden stof die zijn weerga niet kent.De vrachtwagens maken zoveel stof dat het wel lijkt of je door een muur rijdt. Je ziet echt nog geen centimeter diepte en je tegenligger ook niet! Zitten er kuilen, ligt er mul zand..........? Alles ging goed voor alle vier. Daarna kwam er een stuk walhalla van asfalt: we mochten op de net geasfalteerde stroken die nog niet open waren .Met de motor kon je door de sluis heen. Pfft, relaxen ..... .Totdat ze het ineens verboden. Ook wij moesten naar de parallel zandweg. Puur muleand. Een crime voor een motorfiets. Niet te rijden zoiets: even van richting wijzigen om een hard stuk op te zoeken en je valt! Dat gebeurde mij dan ook

 Een stoere Uzbeek kwam uit op slippers uit zijn cabine en zette mijn motor in zijn eentje weer even rechtop! Met drie man geeft ons dat nog moeite! 's avonds kon ik hem bedanken, een boom van een kerel met gigantische spierballen.

Ook John moest eraan geloven hij reed in een richel en ja dan lig je gewoon om! De Duitsers kwamen met hun 75 kg lichtere machines ongehavend uit de strijd. Vooral 's avonds kreeg ik behoorlijke pijn aan mijn schouder een gevolg van de valpartij. Pillen doen dan wonderen zodat je kan slapen.

Bij de grens aangekomen was het zowel bij de Kazachen als Uzbeken een soort 'vrije doorgang' voor toeristen en zeker voor motorrijders ten opzichte van vrachtverkeer en gewone auto's. Steeds Eeden wij direct naar het volgende locet doorgewerkt waar een ambtenaar ons opwachtte en voor alle anderen liet gaan. Tot het gênante af: een local werd teruggeduwd om ons voortelaten, net of het inferieure mensen waren. Dit geeft een zwak uigedrukt ambivalent gevoel . God de chauffeurs met hun inklaring en en documenten dat is gewoon een andere groep, maar de gewone mensen.....?

Kortom na alle stempels en een nauwkeurig geredigeerd voertuig document konden wij vrij Uzbekistan in rijden.Het was also drie uur en we hadden trek. Er staat een bekend café restaurant net over de grens en dat leek ons wel wat. Een grote zaal met sanitair. Het menu in het Oezbeeks konden wij geen touw aan vastknopen dus kwam de ober met Google translate. We bestelden twee grote gegrilde kippen en salade. Even later verhuisde de ober ons naar de black room.Geen idee wat dat zou kunnen zijn. Voor buitenlandse reizigers boden ze dat aan. Het bleek een hele mooie yourt te zijn. Hier werden de kippen opgediend. Super lekker maar erg véél. De restjes voor de avond bewaard. Het bleek inmiddels al over vieren we waren moe, er was een grote regendreiging en zo ontstond het idee om in de yourt te blijven slapen. Dat kon! Voor 1.20 € pp konden we daar blijven slapen. we geloofden onze oren niet. In totaal betaalden we voor die enorme kippen, salade drinken en slapen voor vier man 22 € voor vier man. Douches en toiletten inbegrepen. Naar locale standaard werd alles erg vaak schoongemaakt. De douche was lauwtjes, eigenlijk koud, maar blijk was ik daar mee!

We genoten van onze yourt rondom de tafels en konden berichten naar het thuisfront sturen vanuit de yourt! 

's Avond regelden we nog even de verzekering voor 3€ per machine met een échte polis, voor wat het waard moge zijn bij een ongeval!

Morgen vatten wij de weg naar Nukus aan. Ee weg die als zeer slecht bekend staat