Dag 3, maandag 29 april, van Vinceza (It) naar Sokusan (bij Zadar)

Dag 3 maandag 29 april 2019.

Een dag van een goede 430 km met echt vreselijk regenweer.

Die tent in Vicenza was echt goed en ruim. Met een enorm getik van de regen werd ik tegen ochtendgloren gewekt. Het had duidelijk de hele nacht hard geregend en het weer was niet voornemens daarmee op te houden en sterker nog op enkele droge kwartiertjes na zou het ook niet meer ophouden. Echt stimulerend is een vertrek dan ook niet. 

Een lekkere kop thee is dan een heerlijk begin van de dag. 

We vertrokken na het zeer hartelijk afscheid van de Iraanse receptioniste. Ze werkte pas 6 maanden in Italië en kwam uit Teheran. Meteen het nummer van haar zus doorgedreven om ons een rondleiding te geven in Teheran en omstreken. Ze noemde lijsten plaatsen die we echt niet moesten missen. Gastvrijheid is duidelijk het kenmerk van de Iraniërs!

Het was een kleine 300 km naar Reijka ronde waar wij gevoelsmatig 3/4 van de dag over zouden doen door het uiterst slechte weer. Af en toe mooie uitzichten op mooie kusten en de Alpen half verstopt door mist en regen. 

De hoogtepunten op de dag zakken af naar het niveau koffiestop. Maar goed dat kunnen de Italianen echt goed en broodjes maken ook zodat wij daar meerdere malen rijkhalzend naar uitzagen en van genoten. Een Americano voor John en cappuccino voor mij. Een genot.

Slovenië is een mooi maar klein land. Je hebt er een vreselijk mooi uitzicht over de baai van Trieste. Adembenemend. Mooie kronkelende 2 baans wegen met af en toe een snelheid benemende oude oma voor ons. Geen ergernis, maar toch.

De middagmaaltijd was in een Oostenrijks aandoend restaurant waar John een mega pizza voorgeschoteld kreeg waar wij de avond ook nog van konden eten!

In Croatië viel het ècht goede wegennet op. Alles péage, dat wel, maar goed. Erg opvallend waren de vele windbrekers op sommige delen van de snelweg. In de dalen tussen de heuvels kan het zo spoken dat de windbreakers héél hard nodig zijn. De tankstations met restaurants zijn van echt hoog niveau: schoon modern en opvallend behulpzaam personeel.

Uiteindelijk bereikten we de zee weer om een uur of 7 's avonds. Een mooi gezicht, droog weer en ondergaande zon. Zo'n 100 km ten N van Split. De tenten staan onder een paar magnifieke bomen met wat campers. Tenten en gasten zijn er niet veel maar alles is lekker schoon.

Het hoogtepunt van de dag werd zelf koken met de mooie zeer ingenieuze Soto brander welke John had uitgeselecteerd.

Het bijzondere is dat voorverwarming niet nodig is en je gelijk gas hebt uit benzine. Het mini brandertje heeft een enorme capaciteit zodat het water een twee drie kookt. Géén inkopen kunnen doen dus maar een bres in de bergbeklimmers voorraad geslagen: linzen met ham en nog het een en ander. Heet water in het zakje dat vervolgens als kom dient: géén afwas en een zeer redelijke smaak. Vooral niet voor dagelijks maar wij genoten ervan! Gedroogde vruchten en noten erbij het stuk pizza van de middag en het werd een volmaakte maaltijd. De verse koffie toe werd de bonus.

Morgen eens flink Zuidwaarts rijden om het mooie weer op te zoeken! Het begin is er dus het komt ongetwijfeld goed!