Dag 37 Zondag 2 juni, Samarkand.

Dag 37 Zondag 2 juni, Samarkand.

Samarkand is een bijna bruisende stad met een zekere allure. Er is best veel verkeer zonder dat het teveel is. Er zijn zeer brede boulevards en grote pleinen en ook dure winkels met merkkleding en parfums. Een bouwstijl min of meer 19e eeuws, veel zuilen en tympanen. Ook veel groen en grote parken. Af en toe typisch communistische zaken als een park met beelden waarbij het landleven wordt verheerlijkt. Met vervolgens een soort openbare disco met fonteinen.

Om een idee te krijgen van wat hier te zien is verwijs ik naar: https://www.google.ge/travel/things-to-do?g2lb=4207876%2C4208993%2C4220293%2C4223281%2C4242898%2C4251619%2C4253023%2C4253230%2C4254308%2C4256748%2C4258168%2C4260007%2C4265959%2C4266711&hl=fr&gl=ge&un=1&ved=2ahUKEwiPiJ7C28niAhVxdt8KHbOrA7oQuL0BMAB6BAgNEA8&ictx=1&dest_src=ts&dest_state_type=main&biw=376&bih=496&dest_mid=%2Fm%2F0dl3g

Zo kunnen jullie een beetje meebeleven wat wij gaan zien vandaag.We zijn op pad gegaan met de drie Fransen. Op het accent na spreken ze goed Engels en samen hebben we lol!

Om veel te zien hebben wij ons suf gelopen. Het ene monument is nog groter en mooier dan het andere! Bijna allemaal in goede tot zeer goede staat. Variërend van de 22 e tot de 18e eeuw. De koepels en de tegels, evenals de afwerking binnen zijn van een uitzonderlijk niveau. Er is ook een meer dan 1 km lange wandelpromenade gecreëerd die een beetje de monumenten verbindt. Om een uur of 2 hadden wij er genoeg van: teveel van hetzelfde maakt je vrijwel onverschillig, hoe mooi het ook is. We gingen dan ook naar de overdekte markt. Altijd een erg levendige plaats. Het aanbod was vooral levensmiddelen. Wij hadden de indruk dat de prijsstelling voor buitenlanders kwadratisch omhoog ging. Niet voor één gat te vangen gingen wij onderhandelen voor werkelijk alles: bananen, ijs, taxi , zoetwaren en zelfs het museum. Het werd ons een beetje te gortig een entree van ongeveer 16 € . Uiteindelijk smeekten ze bijna om te komen, van 150.000 Som werd het teruggebracht naar 50.000 Som. Dit voor een bezoek aan een mausoleum van 10 minuten. 

Bij het hostel teruggekomen wisselden wij veel informatie uit over Tadzjikistan en de Wahkan Corridor. Een persoon kwam daar net vandaan.

De corridor (=Afghanistan) is veilig te bezoeken. Adresjes, werkplaatsen , hostels, staat van de wegen, alles handig om te weten. Wij moeten in Dushanbé nog een tweede visum hebben voor Tadzjikistan. 

Een maatje van een Let heeft zijn been gebroken in Tadjikidtan en is afgevoerd. Een waarschuwing te meer om geen (onnodige) risico's te nemen. Zij hadden vorige week nog sneeuw en vorst, stervens koud, zei hij. Zijn motor blijft hier zodat hij hem later kan terugrijden. De Let reist nu alleen in 2 weken terug.

De avondmaaltijd werd een parcours met hindernissen. Het Plov (pilav) restaurant was zondag dicht evenzo bijna alle andere restaurants. Dwalend in de stad kwamen we een hotel tegen: de man sprak Russisch en John kon er eigenlijk geen touw aan vastknopen behalve dan dat er plaats was. Maar voor wat? Eten of slapen? Het bleek slapen te zijn. Alles begon weer van voren af aan, veel lopen en uiteindelijk een prima restaurant. We bestelden met zijn zevenen 2 kilo rundvlees ( ja de Fransen zijn "uitgehongerd" en eten als paarden) en dat konden we met zijn zevenen delen. Er hadden zich namelijk ook nog een Amerikaan en een studente uit Hong Kong bij ons gevoegd.

Verrukkelijk was het en de Fransen hadden moeite om terug te lopen zo vol zaten ze.