Dag 65, maandag 2 juli 2019, naar Beyneu.

2 juli 2019 - Beyneu, Kazachstan

Dag 65, maandag 2 juli 2019, naar Beyneu.

Beyneu was vandaag ons doel een kleine 500 km verderop gelegen.Dit grote dorp ligt langs de doorgaande route van zee naar de hoofdstad Nur Sultan (voorheen Astana). 

Maar eerst het oord zonder naam met twee gebouwen. Ons mini hotelletje en een ander gebouw. 

Ik kan jullie maar één ding zeggen de nacht is bijzonder onrustig verlopen. Om 1.30 uur komt eerst die eigenaresse met gasten in onze kamer en vervolgens komt beneden om 2 uur een heel gezelschap binnen van een man of 15. Zij gingen met veel lawaai eten en.........  drinken. De wodka vloeide met flessen tegelijk, gezang en gelal en af en toe viel er iemand op de grond. Tegen vijven toen ik ondanks het lawaai in diepe slaap was weggezonken klonk het alarm van John zijn motor. Hij werd wakker en ik even later. Stomdronken mensen wilden op de foto op de motor. Tja en als je dronken bent werkt de fijne motoriek wat grover....... Één persoon probeerde zich te excuseren 'one minut,  one minut'  maar wij waren niet geinteresseerd om met hen op de foto te gaan. We are geo-technician mompelde hij. Toen begreep ik het: Om twee uur waren twee enorme bus-trucks aangekomen. Korte 4x4 vrachtwagens met een soort busopbouw voor een man of tien. En het zijn deze geofysici die voor de weg aanleg het kader vormden (de ingenieurs dus). De manager had een slecht passend costuum met streepjes aan met daarop een stierennek en een opgezwollen hoofd met bloed doorlopen ogen. Het ene been kwam niet meer recht voor het andere. 

Natuurlijk lukte het ons niet meer om de slaap te vatten en zo gingen wij om half zes maar pakken! 

 Ik moest langs die dronkenlappen om naar het toilet te gaan. Oh jé, ja, wilden ze mij een hand geven terwijl de ene zuiplap de andere overeind moest houden. Ze konden mij ook niet meer aankijken dat was teveel concentratie gevraagd. Ik wilde voorkomen dat men mij een hand gaf en ik vervolgens in hun val werd meegesleurd. 

De dames van het hotel hadden de bar en keuken gebarricadeerd en hadden zich teruggetrokken. Toen ik naar het vieze toilet ging stond de deur open: een dronkenlap zat op zijn hurken te..... met in de ene hand een sigaret en in de andere zijn fles wodka. Langzamerhand kregen wij begrip voor de afgesloten toiletten etc. Ook de gaten in de wegen snap ik nu beter....... 

Om 6.15 reden wij snel weg. Een eindeloos lijkende afstand van grindwegen, totaal onverharde stukken met geulen en enorme kuilen,  onverwachte zandbanken, hele kleine stukjes verbrokkelde oude weg en chaotische in aanleg zijnde stukken weg. Er was geen enkele auto op de weg en de werklui waren nog niet begonnen. 

Wij hadden een leuke ontbijtstop in een zeer eenzaam gelegen restaurantje. Aardige mensen. De kok kwam uit Kirgizië. Van zijn 4x4 was de wielophanging gebroken. Een veel voorkomende 'fractuur' hier. 

De uren gingen voorbij en het werkverkeer kwam op gang. Enorme stofwolken van de Kamas vrachtwagens zorgden ervoor dat mijn jack geel werd van het zand. Er was vrijwel geen ander verkeer op deze economische slagader voor het land! Begrijpelijk want het duurt gewoonweg te lang. Wellicht wordt het transport per rail vervoerd want we zien op het spoor regelmatig goederen en personentreinen rijden. Misschien is de weg over drie jaar klaar en zijn er dan alweer gaten ontstaan?? 

Uren en uren later kwamen wij in Beyneu aan. Het uiterst saaie plaatsje met een strategische ligging:hier ligt de kruising van de wegen naar het oosten en Rusland en naar Uzbekistan (deze weg is de allerslechtste en hebben wij vijf weken geleden gereden!). 

Wij sliepen in hetzelfde hotel waar de gastvrouw nog immer niet geleerd had te lachen en onverstoord doorging met haar werk. Gelukkig zijn de meeste mensen in dit land hartelijk en gastvrij dat maakt een hoop goed.

Foto’s

2 Reacties

  1. Quirine:
    2 juli 2019
    Mooie omschrijving van de mensen ;) maar balen zo’n slechte nacht. Hopelijk vannacht beter!
  2. Xandor de Graaf:
    3 juli 2019
    Dat klinkt als een studente avond daar bij dat mini hoteletje haha