Donderdag 18 mei, reisdag naar Marrakech

Donderdag 18 mei, naar Marrakech

Behoorlijk warm! 25 tot 35 graden zonder fris zeewindje! Weer even wennen.

Afstand een kleine 200 km

Reistijd: 2,5 uur.

Na het ontbijt eerst even de motor volstouwen met bagage. Dat wordt echt weer even wennen met een kilo of 10 erop: alle campingspullen, mijn crosslaarzen en mijn broek. Plus water natuurlijk.

Een heerlijke noss-noss bij de poort gedronken en nog een beetje door de stad gedwaald. 

Enorme hoeveelheden fruit worden aangeboden: de overheerlijkste zoete sinaasappels, heel veel kersen, aardbeien en appels. Mooi om te zien, uitgestald op van die grote plateaux van de handkarren. 

Verder groenten: aardappelen en courgettes.

Om half twaalf vertrok ik rustigjes aan, terwijl Erica de bus van even later nam.

Nog even lucht bij de banden laten doen waarna de luchtdruksensoren het opeens ook weer goed doen. Bij onderdruk geven die alarm, en na 16.000 km knipperen vind ik het wel een keer aardig als dat ophoudt! 

Ja inderdaad ik heb nu sinds het begin van mijn reis 16.000 km gereden, hier komt nog ca 1500 bij zodat het totaal circa 17.500 km zal bedragen. Respectabel en volgens planning.

Na een kleine 100 km zag ik aan de kant van de weg een bus van supratours pauzeren. Ik ging kijken, maar geen Erica, even later had ze mij gevonden in een ander restaurant, maar was met eenadere bus gekomen! Uiteindelijk rijdt je allemaal dezelfde snelheid: max 100 km p/u.

In Marrakech aangekomen moest ik eerst naar BMW voor mijn garantieclaim, niet dat ik echt dacht dat het onderdeel er al was , maar je weet maar nooit! En inderdaad de smoes was nu dat de goederen waren blijven hangen bij de douane! Geen garantie service dan in Marocco, dan meld ik mij wel weer in Toulouse. Maar dit kost veel tijd hier, koffie drinken, wachten, andere afdeling, chef erbij etc.

De parkeerplaatst in de buurt van chambres d'hôtes Les Oliviers was best makkelijk te vinden. Daar was Erica naar toe gekomen met twee man van het hotel om mijn bagage te dragen! De porteurs zijn zulke afzetters daar dat men het nu gewoon zelf draagt! Vervolgens stond er iemand aan de deur die mij de weg had gewezen zei hij! Het enige dat hij mij had gezegd was dat ik om moest draaien! Te gek om los te lopen! Niets betaald natuurlijk. Erica had zelfs iemand die 10€ vroeg, terwijl ze zelf ook nog de bagage droeg! Een zeer aggressief stelletje jongeren. Gelukkig alleen maar als je bagage bij je hebt en niet meer daarna. 

De riad is erg mooi. De binnenplaats is stijlvol, onze kamer sober maar wel een mooie ruime badkamer. De kroon op deze riad is het dakterras: wel 175 m2 terrasjes en zitjes met een zwembad. Echt heel erg mooi. Hier wordt ook het ontbijt geserveerd. Er zijn 15 kamers en een jonge vrouw runt de tent met behulp van vijf personeelsleden. Zij doet echt alle moeite om het naar je zin te maken. Ook wordt er gekookt. 

Daarna de medina in: dit stuk ken ik echt helemaal niet en je moet je goed orriënteren om niet te verdwalen. Weinig winkeltjes hier in de buurt van het Bahia paleis. Vooral veel hele hoge muren met daarbinnen de riads. Op de winkelstraten aangekomen was het weer een drukte van belang, iedereen biedt zijn waren aan alsof zij de enige zijn! Vermoeiend dat wel, zodra je het tempo verlaagd of een blik slaat op iets interessants wordt je direct aangesproken! Een leuk restaurantje gevonden met een licht afrikaanse sfeer. Een Senegalees bediende ons met een zekere swing. Ja, dat missen de Marokkanen toch echt: swing in hun doen en laten. 

Wat was die vruchtensap weer heerlijk : banaan met appel, peer en aardbeien vers geperst. 

De keuze in gerechten is eigenlijk zeer beperkt in Marokko: er is tajine in enkele varianten, cous cous en grillades. Dat is het. Na zoveel weken elke dag tajine en cous cous zoek ik wat anders op de kaart: tevergeefs! Jammer. Het wordt tajine met rundvlees, erg goed bereid en goed gekruid. Maar als je de deksel eraf haalt lijkt het niet veel, het presenteert slecht en dat is jammer, terwijl het zonder meer voldoende is!

Zeer vermoeid liepen wij nog een half uurtje terug naar onze riad en vielen als een blok in slaap!