Maandag 17 april, naar asli en het Polisario incident

Maandag 18 april Tez-n-Test naar Asli en het Polisario incident.

Om 7 uur zouden de heren op zijn: niemand te bekennen! Ik ging naar buiten en hoorde wat bewegen, hé op de bank -een stel vlonders- lag de neef. Ik zij dat hij rustig nog kon blijven liggen, maar dat verstond hij niet.een kwartier later bewoog de andere kant van de bank, nauwelijks te zien, maar daar lag mijn gastheer die duidelijk moeite had wakker te worden. Het duurde een kwartiertje. Ondertussen had ik met de neef de motor naar buiten geduwd zodat ik de koffers weer kon monteren. Daarna kwam de thee met koekjes. Er kwam nog een stel van een jaar of 25 à 30 ontbijten. Het vreemde was dat ze ( dat wil zeggen de man, een vrouw spreekt nu eenmaal nooit een man aan in Marocco!) geen woord wisselden met de eigenaar maar wel met mij! De meneer was leraar informatica, met name van PHP, woonde in Agadir en kwam uit de directe omgeving en kwam regelmatig terug. Zijn vrouw zei niets dus bleef een gesloten boek.
Om 8 uur vertrokken, schitterend weer 18 graden op bijna 2000 meter hoogte, niet gek! De mooiste uitzichten: anzichtkaarten, ik stopte erg vaak! Het klimt daar tot bijna 2200 meter. Aan de noordzijde had ik even 12 graden maar meestal 15 of 17, goed te doen. Af en toe kleine dorpjes die opgingen in hun natuurlijke omgeving doordat ze van 'adobe' ( is het engelse woord voor een lemen constructie) zijn gemaakt. Traditioneel erg mooi! Ik deed er uren over terwijl het maar 60 km was. Zó mooi! Bij een chambre d'hôte ontbeten. Het zag er klein uit maar bleek immens groot te zijn doordat het tegen de helling was opgebouwd. Deze man paste de flauwe wisseltruc toe: ik heb geen wisselgeld, maar korting geven doe ik ook niet dus ik houd gewoon het wisselgeld, nou ja als het zo moet ga je het ook maar zoeken! Uiteraard had hij het wel! Het was een prima ontbijt aan de rivier en daar ging het om!
Het slingerde maar door, kleine dorpjes met behoorlijk wat toerisme het zag er allemaal mooi en goed verzorgd uit. Echt de moeite waard om terug te keren. 
Asli bleek een behoorlijk grote plaats te zijn. Ik vond een hele mooie chambre d'hôtes en kon ook nog wat van de prijs af krijgen ( in Morokko altijd vragen!)
Het huis is werkelijk afgeladen met spullen en mooi gedecoreerd van binnen en buiten. Een groot huis van duidelijk welgestelde mensen. Hij bleek gepensioneerd politicommissaris te zijn (weer een, net als in Laâyoune maar die was in functie). 
In de middag nodigde hij mij uit voor de goûter ( hapje in de namiddag). Overheerlijke hartige en zoete hapjes! Wij raakten aan de praat en het hot item West Sahara -wat werkelijk alle Marokkanen zeer hoog zit - kwam natuurlijk aan bod. Hun aartsvijand is echt algerije. 'Zij financieren de mécénaires ( huursoldaten) en geven materiaal aan de Polisario om incidenten te creëren zodat Marokko erin trapt en zij een orlog kunnen beginnen' aldus de Marokkaanse versie. ' het behoort al duizenden jaren tot ons koninkrijk', zij hebben hier niets te zoeken! '. Etc.  Etc. Toen kwam er een incident aan de orde tussen een stel motorrijders en de polisario. Dat waren mijn GS vrienden met wie ik samen had gereisd! De polisario dwong mijn vriend onder schot om een sticker van Marokko te verwijderen.Alles bleek gefilmd te zijn! Ik nam even later contact met ze op en zij stuurden mij een klein stukje van het filmpje. Echt niet slim gespeeld door de Polisario want ze kregen een forse berisping en zijn gemaand daar te vertrekken! Gewoon echt stom! De heenweg wisten wij van niets en nu deden ze moeilijk en dat alles om een sticker van Marocco!? Te gek voor woorden! Maar ondertussen kreeg mijn vriend wel 2 geladen kalashnikovs tegen zich aangedrukt! Ik ging een week later doors deze grensdoorgang en ze waren uiterst vriendelijk tegen mij! Wellicht geleerd. dat een ' offensief de charme' en diplomatie echt veel meer effect heeft dan je druk te maken om een sticker! Dit incident is uiteraard zeer breed uitgemeten in de Marokkaanse pers! 
'S Middags naar Ismi gereden, een smalle schilderachtige weg door kleine valeien en dito dorpjes. Veel groen en water. De wegen naar de dorpjes zijn te smal voor auto's zodat al het vervoer per ezel geschiedt. Mooi verzorgd en mooie harnachementen. Om de mensen op de foto te krijgen heb ik het volgende verzonnen: ik groet uitgebreid, passer hen. Parkeer mijn motor en zet mijn helm af en begin een praatje over de omgeving, hun ezel of wat dan ook. Als het gesprek een goede wending krijgt vraag ik of ik hen mag fotograferen. Met enige trots poseren ze dan! Iedereen blij!
Later thuis de foto's bekeken en inderdaad er zijn enkele leuke bij.
Onderweg kwam ik nog zo'n 50 meter lange loopbrug over de rivier tegen. Omdar Erica mij bijna gesmeekt heeft daar nooit over te gaan ging ik maar eens polshoogte nemen! Onmogelijk - ook te voet - om daar over te gaan! Er ontbraken heel veel planken. Een jongen aangesproken die vertelde dat ze daar 's winters wel over moesten om de huizen te bevoorraden. ' maar daarvoor heb je toch geen planken nodig' antwoordde de jongen, waarop ik verbaasd keek! 'Wij lopen gewoon over de staalkabels' zei hij. Ok, maak je geen zorgen Erica , geen haar op mijn hoofd die er over denkt om hier over te gaan. 
Helaas, hoe schilderachtig ook, Ismil is te toeristisch voor mij, te volgepropt met souvenierwinkels en restaurants. De ezels wurmen zich hier door! Er is gewoonweg geen plek, maar wel erg vriendelijke mensen en dat is eigenlijk het allerbelangrijkste!
'S Avonds een zeer uitgebreide en zeer goede tajine waarbij de kip uitzonderlijk goed was ( niet droog) en er veel groenten bij waren, klasse. De familie heeft een mevrouw in dienst die alles voor ze doet: koken, wassen, schoonmaken en alles wat verder nodig is. Jammer dat zij geen frans spreekt, maar ze begreep in ieder geval dat ik het lekker vond!
Ik werd vandaag nog 3x achterelkaar opgeschrikt door een moderne vorm van pech: de electronica geeft een een of andere foutmelding waarop de motor zich in een soort nood modus zet. Je kan nog net iets rijden, maar meer dan ook niet. Je schakelt alles uit, wacht even en de electronica maakt een soort reboot of réinitialisatie. Dan loopt alles weer normaal. Maar goed als dat drie keer in slechts enkele kilometers gebeurd ga je toch twijfelen. De vierde keer ging het goed: niets meer gemerkt. Dit is gewoon een hele slimme motorfiets: die kan zelf de diagnose stellen en het zelf oplossen! Mooi allemaal, maar wat was nou eigenlijk de oorzaak? Daar ga ik morgen proberen achter te komen!

Morgen naar Marrakech.en de BMW dealer.