Tarfaya-Camp Bédouin bij Laàyoune Hotel California

28 feb 2017 Tarfaya-Camp Bedouins, bij Laâyoune
Warm weer ´s ochtends al 22 gr, ´s middags warmer.
Vroeg wakker lekker geslapen, zin in koffie en ontbijt. Eerst alles inorde om te vertrekken. Wat bleek, ik was de enige persoon in het hele gebouw! De buitendeur zat op slot! Meteen zette ik in mijn hoofd 'Hotel California' aan en begon dat voorals nog zachtjes te zingen. ´you can check out, but you can never leave!' Exact mijn situatie: betaald en uitgechecket!! 
Een totaal verlaten desolate toestand, alle papieren en sleutels lagen er: de deur ging niet open. Ik zocht naar vluchtwegen, brandtrappen, maar nee alleen gevaarlijke balcons! Dan wat anders, ik hoorde geluiden, tv of zoiets, toch mensen, nee ook de vierde etage was leeg. Op eens zag ik een kleine deur in een soort entre-sol! Was de deur open? Ja! In deze ruimte stonden oude
Computers te bliepen en te knipperen. Illegale activiteiten? Geen idee maar vanuit deze regiseursruimte had ik overzicht over een beneden gelegen jaren vijftig café met een stel ontbijtende mensen. Ik wenkte ze in het arabisch en ze stuurden iemand naar mij toe door gangetjes en trappen kwam ik in het café alwaar ik een vootreffelijk ontbijt bestelde voor 20 DH / 2€ . Nu met super vers stokbrood! Een genot. In het stadje was alles gesloten, er liep bijna geen mens op straat.
Tijd om te vertrekken naar het camp bedouins. Ik had alle tijd want het is maar 60 km, een uur over een kaarsrechte weg. Wat beter te doen dan in zijn 6e versnelling te rijden met de regulateur de vitesse (cruise control) op 70 km per uur ( 1 op 33 verbruik) en de omgeving eens echt beleven. Wat een grootsheid, uitgestrektheid, wat een stenen, wat een zand, indrukwekkend maar wat een leven hebben de bedoeinen (bédouines) toch hier. Saai en weinig verheffend in onze ogen. Maar dat ligt echt anders, trotse mensen die met de seizoenen en hun kamelen leven en eindeloos lopen. Onderweg kwam ik er dan ook een dozijn tegen, twee stonden zich lekker aan palen te schuren en keken mij hooghartig aan: "wat doe je hier eigenlijk?", toen ik een foto wilde nemen had hij er duidelijk genoeg van en draaide zich om. "It's a real ckarackter" dacht ik.
Er was één gehucht, tijd voor koffie. Pech nescafé, na mijn teleurstelling niet onder stoelen en banken te hebben gestoken kwam de beloning bij de directe buurman: 100% arabica, vers gemalen bonen uit Ethiopië, ik genoot met volle teugjes (espresso), nog even kwam hotel california terug, een weemoedig gevoel.
Na een half uur het woelige leven van dit woestijn gehucht te hebben aanschouwd - enige vrachtwagens passerden, een chauffeur sprak mij aan over de motor - ging ik verder. 
Het camp ligt 4,5 km off-road van de weg alleen maar stenen. Direct staan om evenwicht te houden, mijn stalen ros gaf mij vertrouwen! Ik had een zwarte moeten kopen, net een Fries paard. 
Wat karige gebouwtjes en bedouinen tenten en dat was het. Tijd om mijn eigen tent uit te testen. Na wat puzzelen stond ie zo. Alleen zoals altijd: onvoldoende gronpennen. Stenen dan maar en een paar schroevendraaiers! De marokkanse eigenaresse maakte een heerlijke groenten tajin voor mij klaar. Daarna tijd voor een siëste! Jéh, wat een herrie die tent, de wind was opgestoken, toch nog even een powernap kunnen doen. Voorlopig niet meer kamperen als er wind is!
Een fantastische wandeling gemaakt met uitzicht over een drooggevallen zoutmeer met in het midden een tafelberg. Wat geweldig, je ziet hier weer kamelen tussen de cactussen lopen.
Een mooie dag op een geweldige plek. Ze organiseren ook 4x4 trips en hebben ook nog 2 andere locaties. Ik ben de enige gast....... .
Morgen een grote etappe naar Dahklah richting Mauretanië, zonder de illusie te hebben er dan al bijna te zijn.