Dag 32 , dinsdag 28 mei. Xiva, Uzbekistan.

Dag 32 , dinsdag 28 mei. Xiva, Uzbekistan. Stad bekeken.

Heerlijk in de warme ochtendzon ontbeten onder de veranda en uitgebreid met onze gastheer gecommuniceerd. ja bijna zelfs gesproken, via Google translate Russisch - Frans !

Omdat ik via internet geboekt heb ben ik Franstalig, Uzbeekse is niet beschikbaar in translate terwijl de gastheer Russisch spreekt, vandaar deze nogal ongewone combinatie in een land waar de toeristen Engels spreken. Er zijn echter ook Uzbeken die Duits spreken!

Zijn overgrootvader was ontwerper en producent van keramiek voor de moskeeën in Xiva. En in dat gebouw heeft hij chambre d'hôtes gevestigd. Zelf is hij pedagoog.

Hij heeft een leuke vrouw welke op de achtergrond blijft maar zeker niet onbelangrijk is. 

Sinds een goede twee jaar is hier een andere president welke volgens mijn gastheer behoorlijk wat veranderingen heeft teweeg gebracht. Vooral op infrastructureel gebied. Je moet hierbij denken aan drinkwater, wegen en electriciteit.

De mensen zien in hem een sterke verandering en een zekere mate van liberalisering. Een en ander heeft een zeer positief effect op de bevolking.

Voor recente historie van dit land verwijs ik naar het net.

Er staat hier een oude verlaten moskee voor de deur, de buren hadden de sleutel! Zodoende konden wij een kijkje nemen. Op hetzelfde moment kwam er een gids langs die hetzelfde vroeg. En zo konden wij met een lokale goed Engelssprekende gids deze oude moskee bezoeken. Het was als in het korte verhaal dat in Nederlands-Indië speelde (Tsjoek) van Tjallie Robinson, een gebouw dat zijn functie had verloren, niet meer verhuurbaar was en de eigenaar blij was dat iemand er nog iets mee deed ook zonder huur te betalen.De moskee had zijn functie verloren en stond misschien al wel 100 jaar leeg. De prachtige structuur was onaangetast en de houten deuren van honderden jaren oud lagen en stonden direct achter de deur van de entree onder de stenenkoepel. De deuren waren met prachtig gedetailleerd houtsnijwerk gedecoreerd. Aan de onderkant ontwaarden wij een Arabische korte tekst. Naast de koepel van de entree waren nog twee symmetrisch gelegen kleine koepels van -zoals de gids uitlegde - privė-gebedsruimten. De moskee werd door haar als aanvang 18e eeuw gedateerd met als functie een gebedsruimte van particulieren die los van de moskee een lokale gebedsruimte wilden hebben . Rr lagen twee met prachtig houtsnijwerk bedekte pilaren zoals die door de locale houtsnijwerkers nog steeds gemaakt worden. Wat een vakwerk, wat een klasse. Na de ingang was er een prachtige kleine binnenplaats die aansloot op de 'veranda' van de eigenlijke gebedsruimte. Twee enorme houten zuilen ondersteunden het dak met een soort houten cassette-plafond. Er waren enkele nissen in de muur links en rechts van de entreedeur. Binnentredend bleek er een onbeschrijfelijke bende te zijn in de min of meer vierkante ruimte met één hele grote koepel.. Er. Lag een wirwar aan spullen. Er was verder niets meer wat aan de originele functie van het gebouw deed denken. Toch was de structuur 100% intact. Wij genoten van deze gelegenheid en lieten ons het gebruik van het gebedshuis uitleggen. Er waren weleens plannen geweest om er een restaurant van te maken. Maar ik denk dat de ligging midden tussen woonhuizen en zijn geringe oppervlakte te klein is om er een mooi project van te kunnen maken: , veel volume met weinig oppervlakte. Met hoop dat iemand het behoud ter hand zou nemen verlieten wij dit uit de achttiende eeuw daterende gebouw.

Onze wandeling door deze mooie stad was een genot. Prachtige minaretten, enorme met keramieke geglazuurde azuurblauwe tegels gedecoreerde gebouwen. Zij bleken allemaal rond een grote binnenplaats gebouwd re zijn. Met kleine kamers rondom deze binnenplaats op de begane grond en de eerste verdieping. Sommige hadden openbaarden. Er waren gebouwen met een welhaast overgedimensioneerde entree. Een bouwstijl welke sterk aan de Persische doet denken. Van mijn vriend Gilles mocht ik de laatste twee maanden dagelijks beelden uit Iran ontvangen met gelijksoortige gebouwen. Navraag bevestigde dat Uzbekistan Ook onder invloed van de Persische cultuur te zijn geweest  voordat het door de Russen werd gekoloniseerd, of zo je wilt bezet door de Russen in de tweede helft van de 18e eeuw.

De stad als geheel is een hele mooie parel waaraan de zeer bijzondere verdedigingswal men bijdragen. Deze zijn aan de buitenzijde organisch gevormd en niet lpractisch loodrecht zoals aan de binnenzijde. Echt héél bijzonder. De vele musea zijn zeer klein kwa collecties en erg rudimentair. Het is een fantastisch begin voor dit land. Men is trots op haar stad en culturele rijkdom. Nog is er helemaal niets verprutst door het massatoerisme. Hoelang nog? Overal werden wij door gemotiveerde super aardige mensen te woord gestaan en geholpen, echt geweldig. Opvallend is dat de jonge generatie echt engels begint te spreken en een zeer actieve en positieve gemotiveerde houding heeft naar de buitenlandse toeristen toe. Gewoonweg een positief verhaal zonder de néfaste invloed van het communistische systeem wat vaak leidde tot een absolute ongemotiveerd houding van de mensen.

Er brak vandaag een lichte paniek in de stad uit omdat morgen de  Duitse president hier in Xiva een officieel staatsbezoek brengt terwijl er overmorgen een Russische minister wordt ontvangen. Je moet weten dat Duitsland een groot deel van de kosten van de restauratie van de stad voor haar rekening heeft genomen! De koorts die uitbrak ging zo ver dat zelfs platte daken werden schoongeveegd. Alle straten inclusief de vele onverharde zijn prachtig schoon. Schijnwerpers voor de verlichting van de monumenten werden vernieuwd, straten werden opnieuw gelegd en muren werden gevoegd. Je kunt van straat eten! Overal waren in traditionele costuums geklede dansgroepen present, variërend van Kozakken tot traditionele dansers. Prachtig!  Mijn enthousiasme werd door een danseres opgemerkt: ik werd uitgenodigd en plein publique met haar te dansen. ........ niet echt mijn hobby maar goed.

Een genot deze stad. Plotseling zagen wij Barbara en Robert opduiken! Het werd een reuze gezellige avond waarin wij honderduit spraken. Zij bleken alsnog in onze 'chambres d'hōtes' een kamer geboekt te hebben. Zo eindigde onze avond met een thee onder de veranda! 

Morgen vertrekken wij naar Bukharra na een ontbijt met onze vrienden. Inmiddels voelen wij ons kwartiermakers voor de twee Duitse groepjes reizigers zonder het te zijn! Wij lopen iets voor op hun schema.

De hele avond was de hemel erg onrustig met gerommel van onweer en lichtflitsen, in de nacht zou het uiteindelijk echt flink gaan regenen!