Dag 55 vrijdag 20 juni 2019, on the road again! 

Dag 55 vrijdag 20 juni 2019, on the road again! 

Weer verder kunnen met reizen is natuurlijk super! Voorzover wij een tijdsplanning hebben, hebben wij niet echt veel tijd verloren doordat de reparatie 800 km verder is uitgevoerd. De snelheid waarmee alles is gelopen is ongekend. Er zijn mensen die wekenlang moeten wachten op een klein onderdeeltje dat vervolgens bij de douane blijft steken.

Het werd een hele fijne dag, eindelijk weer verder na de vertraging door het ongeluk. 

Afscheid genomen van Bill en zijn vrouw. Zij hebben pech met hun Landrover Discovery: de remleiding is kapot getrdat verbaasd niemand natuurlijk. Remmen zijn nogal essentieel dus dat moet erg goed gerepareerd worden! Je moet je hierbij voorstellen dat deze auto ook hun huis is! Heel sneu voor hen en moedig dat ze dit volhouden in zo'n auto. 

Het gaf weer het heerlijke gevoel van vrijheid om weer op de motor te rijden. 

Na de stad waren de landschappen heel groen en er zijn grote plateaux voor de landbouw. Wij reden permanent op ongeveer 950 meter hoogte. Wel echt heel wat anders dan in Tajikistan waar alles zich bijna boven de boomgrens bevindt. Hier werd geoogst en gehooid en er lopen paarden en runderen. 

Regelmatig zijn er rivieren en kleinere en grotere meren. Er is aardig veel transport op de weg (tussen Osh en Bishkek, de hoofdstad). De temperatuur liep op tot 35 graden. 

Opvallend was dat er veel nieuw gebouwd werd. Grotere vrijstaande huizen van bakstenen met de bekende met staalplaat gedekte daken.

Ook hier tref je langs de weg de vele kleine winkeltjes aan. Dit land wekt de indruk een fase verder te zijn in zijn ontwikkeling dan Tajikistan. Het land is ongeveer 4,5 x zo groot als Nederland en heeft 7 miljoen inwoners. 

Paarden zijn voor de mensen ogenschijnlijk zeer belangrijk want je ziet ze overal. Het zijn volgens onze normen pony's maar ik heb ook best veel paarden van 1.50 meter en groter gezien. Geen enkel paard ziet er slecht uit. Ze zijn van het Kirgyzische ras, een ras bedreigd in zijn bestaan. 

Wat verder naar het Noord-Oosten werd het duidelijk droger. De oogst was binnengehaald en je zag nog hier en daar grote zeer oude dorsmachines rijden. 

In de omgeving van Jalanbat met zijn grote markt veranderde het landschap. Het hooggebergte kwam weer tevoorschijn en ook de weg steeg enkele honderden meters. Arslanbob bleek echt aan de voet van de bergen te liggen. Het is een toeristisch plaatsje. Het krioelde van de auto's op het dorpsplein waardoorheen tientallen mensen liepen. Wij zagen veel bordjes 'Guesthouse' terwijl er een tiental restaurantjes waren. Eigenlijk reden wij ons vast in de massa! 

Een man kwam op ons af en vroeg wie we zochten. "Louisa"  zeiden we, 'oh she is my friend, and I'll call her' En hij regelde dat er iemand op straat ging staan. Het bleek 5 km terug te zijn. Overal vroegen wij het onderweg, maar niemand kende Louisa. Plotseling stonden er 2 kinderen die ons aanhielden,  wij moesten een pad in omhoog in het bos. Daar lag een idyllische boerderij op een open plek met een prachtig uitzicht! En dat was exact waarvoor wij gekomen waren: de boerderij. Er waren veel kinderen en vrouwen, mannen hebben wij niet veel gezien. Wij sliepen in de oude boerderij terwijl een ander gebouw - oud maar gerenoveerd- diende als keuken en eetkamer waarbij je dan op de grond zit. Hier was een prachtige veranda. Overal je schoenen uit en kraakhelder. Honden, katten poesjes, kalfjes en een paard liepen los en kwamen langs schooien. Een geweldige sfeer. Later bleken er nog twee koeien te zijn die tussendoor nog even gemolken werden. Er was een open zeer donkere koeien en paarden stal. 

De maaltijd werd door vele dames voorbereid. Één van de dochters maakte een kersenkoek. De kersen werden in een enorme pan op houtvuur gekookt. Louisa maakte vers brood in de houtbroodoven (echt heerlijk). De sla, tomaten en komkommers vers uit eigen tuin terwijl de plov (rijst met vlees en kruiden)  nog nergens zo lekker had gesmaakt. 

Ik vergeet nog de koekjes met aardbeien en door zwagers geproduceerde honing (zij zijn imkers). 

Tjonge jonge wat een genot en kwaliteit. Met een stel Engelse en Nederlandse jongeren hadden wij een gezellige avond. 

''s nachts veel regen en een denderend onweer,  tja aan de voet van het hooggebergte dan kun je dat verwachten. Nu slaat de bliksem ergens in terwijl de ochtendzon schijnt en het stortregent, maar voor mijn ochtendpaardrijrit welke ik regelde zal het wel goedkomen toch? 

Ik zie er naar uit!