Dag 64, zondag 1 juli 2019 naar de Kaspische zee

Dag 64, zondag 1 juli 2019

NB: let op dit is een week geleden!

Op weg naar de Kaspische zee vol avonturen. 

Vroeg weg i. v. m. de hoge temperaturen. Na meer dan een uur vonden we een hotel waar we konden ontbijten. De eigenaar was uiterst hoflijk en maakte een te mooi maar calorie arm  ontbijt. Typisch iets voor stedelingen maar niet voor energieverslindende motorrijders, maar lekker was het! Een omgeving van klassieke imitatieschilderijen, maar goud motief behang, maar gecapp

itioneerde bankstellen etc. Kortom een wansmaak en hier pasten wij niet in motorpak en laarzen. 

Eigenlijk was de kwaliteit van de weg vandaag een klein drama. 

Eerst begon het met het totaal gesmolten asfalt met diepe geulen erin getrokken door overbelasting van te zware vrachtwagens. Daarna eindeloze grindwegen naast een in aanleg zijnde nieuwe weg. De oude weg bestond niet meer. Hoofdzakelijk Stan bij snelheden van 60 à 70 km/u. Echt opschieten was er dus niet bij vandaag. 

Toch zijn we nog 450 km westwaarts gekomen. Toen ineens enorme hoeveelheden mul zand opdoken was het mis enkele malen ging het goed en ja hoor op zijn kant! Het voorwiel ws door het mulle zand naar links gegaan, groef zich in en ploef je glij om met een hele zachte landing! En wat zijn die dingen zwaar om overeind te krijgen. Hulp snelde direct toe. 

John was zich aan het ingraven, maar de motor ging niet vooruit maat naar beneden! We moesten hem plat leggen om het gevormde gat weer te vullen en met twee man duwen om door het mulle zand te gaan. Het zweet droop van ons af bij 30 graden, logisch. Het begon te regenen........ 

Eerder op de dag haalde ik op de verkeerde plek in! Politie, ouf niet zien staan en ja hoor dat kostte drie kwartier bedreigingen en intimidatie. Paspoort inname, rijbewijs, maar kentekenbewijs, maar hoe nu verder?  Een kwestie van geld en je bent weer vrij. En zo ging het. 

Het landschap er mooier, er kwamen heuvels, er kwam grote, maar een grote stad, land hé wat gebeurd hier??? 

Het was van korte duur: na deze vruchtbare meander van een rivier reden wij in een enorm gebied waar mens noch dier te bekennen was. Zo leeg en saai dat je je afvroeg wat wij er deden. Op de grindweg was eigenlijk helemaal geen verkeer naast onze twee motoren en het werkverkeer voor de nieuwe weg. Vreemd, dat wel. Dit deel van ons traject is 240 km lang, we zouden er 90 realiseren tot het mulle zand, zo even aangehaald. De grindweg slingerde eindeloos vaak over de nieuwe weg een raadsel waarom en zeer vertragend. 

Bij een drinks top kwamen de nieuwe gasten allemaal ons de handen schudden. Ineens zette een gast een fles koude Sprite bij ons neer en ging weer weg! Hij had gezien dat wij dit dronken en dacht dat wij er nog wel een konden gebruiken! Aardig! 

Een chauffeur sprak ons spontaan aan en begon te vertellen dat het hier een dictatuur was en dat de politici hun zakken vulden met miljarden, het land was zo corrupt als wat volgens hem. Het zat hem echt hoog en hij wilde gewoon zijn verhaal kwijt. Wij konden ons niet in politiek mengen als reiziger, je bent hier te gast maar een signaal is het. 

Uit de zandduinen ontsnapt moesten wij nog een brug over met weer mul zand. Maar goed zonder glijpartijen kwamen wij daardoor en even later stonden wij voor een hotelletje! 

Het mag de naam eigenlijk niet dragen, de eigenaresse vond het gewoonweg ervelend dat zij gasten kreeg! Alles zou immers vies kunnen worden. Met een stuurse blik en het optrekken van een wenkbrouw werden wij als gast toegelaten maar de bagage moest beneden blijven (vies!). Dat deden wij uiteraard niet. Wel moesten wij een toeslag voor de motoren betalen, ja allemaal héél erg logisch. Er was een douch en toiletten. Ja voor de douche moesten wij nog even wachten, maar waarom?? 

Ik keek uit het raam en zag een vrouw halsbrekende toeren uithalen om een plastic bak boven een metalen hokje met water te vullen, helaas het ding stortte neer. Om er te komen moest je door een autowrakken kerkhof lopen en veel bende zo'n 75 achter het hotel...... 

John had de buitentoiletten bekeken en ze waren te vies voir woorden, Nou ja een smoirhete maar nette kamer. We slieoen goed maar ik werd tot 2x toe gewekt door zeer lawaaiige nieuwe gasten die om 2 30 uur in de nacht arriveerden en nog gingen eten en drinken (de keuken ging open). De eigenaresse wilde 2 mensen bij ons op de kamer leggen..... Ik hield mij slapende, licht ronkend en.... Ze trapte erin en zag ervan af. Er lag gewoonweg teveel rotzooi van ons, overal tassen. 

Wel schakelde ze het brandalarm in die dat luidkeels in vet Amerikaans meedeelde.