Dag 68, donderdag 4 juli, een dag op zee.

Dag 68, donderdag 4 juli, een dag op zee.

Door de vlakke zee was de boot flink opgeschoten 's nachts. Fijn natuurlijk, maar uiteindelijk hadden wij er niets aan. Later op de dag bleek de haven van Alat geen capaciteit te hebben om drie dezelfde schepen (zusterschepen van dezelfde rederij) te lossen. De professor Gűll met hetzelfde reisschema bleek nog in die haven te liggen en was een dag eerder vertrokken. Kortom een zooitje. Nu zul je zien dat het tweede schip met dezelfde bestemming weer niet vol komt omdat ze te dicht opelkaar varen. Wij gingen dan ook het eind van de ochtend voor anker voor de kust om af te wachten. 

Dan kun je beter maar je dagprogramma zo langzaam mogelijk laten verlopen, want op dit schip is echt niets te doen of te koop: noch eten noch drinken, je moet het doen met wat de pot schaft. 

Af en toe gaan we een beetje lucht scheppen op het dek. Er is genoeg ruimte met 150 meter lengte en twintig breedte. Er zijn zo weinig opvarenden dat je elkaar echt niet in de weg hoeft te lopen. 

Overdag is de zon te heet en blijf je graag in de schaduw. Het middageten hoef ik geen woorden aan vuil te maken. 's middags vooral druk geweest met foto's en video's te over te zetten op een ssd en alle media op te laden. 

Rondom ons heen lagen lege tankerschepen voor anker. Bovendien is de zee bedekt met tientallen platforms voor de olie en gas industrie. Maar je ziet geen enkele menselijke activiteit. Azerbeidzjan is een olie en gas producerend land. 

Onze Italiaanse buren nodigden ons uit voor een lekkere espresso welke zij op hun brander klaarmaakten. Lekker! 

Om 18.00 uur nodigden de Turkse chauffeurs ons uit voor het avondeten. Trots lieten zij hun enorme koekenpan vol met een rundvleesgerecht zien. De pan was gloeiend heet. Het eten zeer spicy. De eerste hap overviel mij, ik had het gevoel een hele peper te eten! Heet van smaak èn temperatuur! In combinatie met brood van de bakker was het echt heerlijk. We genoten met volle teugen en aten de pan met zijn zessen leeg. Geweldig. 

Uiteraard sloegen wij de avondmaaltijd van het schip over. 

Buiten werd al de hele middag en avond gevist. Grotere en kleinere vissen werden door de bemanning binnengehaald. 

De avond hebben we met meerdere mensen op het dek doorgebracht. Ik moest van de Turken de paardenrennen van Istanbul zien op internet. De Turken hadden Azerisch netwerk en konden zo op de hoogte blijven. 

''s avonds was nog niets bekend van de aanlandingstijd. Geruchten variërend van 12 uur 's nachts tot 4 of zes uur' s ochtends doen de ronde. 

Wij verkozen ervoor om nachtrust te zoeken en ons te laten verrassen! 

Nu midden in de nacht om half drie is het smoorheet op het schip. De ventilatie staat uit! Meerdere passagiers bevinden zich op het dek vanwege de hitte. 

Ik draai mij nog eens lekker om en wacht ontspannen af wat gebeuren gaat: tranquilo!