Dag 70, zaterdag 6 juli, naar Tibilisi.

Dag 70, zaterdag 6 juli, naar Tibilisi.

Het ontbijt werd op het royale terras geserveerd van het restaurant. Een zeer corpulente type serveerde ons. Voor een medewerker van een restaurant was hij zeer slonzig gekleed maar het belangrijkste was dat hij er was en vriendelijk was. Na geruime tijd kwam het ontbijt. Zeer kortademig serveerde hij de eieren, thee en het brood. Hij zag er met zijn roodaangelopen gezicht, zijn kortademigheid en zijn stierennek uit alsof hij elk moment een hartaanval zou kunnen krijgen. Enfin we genoten van het eten totdat er een man aangelopen kwam en de corpulente man explodeerde van enthousiasme! Een soort strijdkreet schreeuwde hij uit en sloeg de man op zijn hand. De man reageerde nogal koeltjes en ging weer weg! Dit tafereel herhaalde zich nog een keer toen wij aan het pakken waren. Het creëerde een nogal merkwaardige sfeer.

Het traject naar Tbilisi was een kleine 150 km. De politie in Azerbeidzjan was weer actief: overal stonden ze en overal hielden ze mensen aan. Daarnaast staan hier ongeveer elke 3 km radarpalen die de Azeri automatisch bekeuren via een chip. Het geeft wel echt het gevoel van een politiestaat. De snelheden waren 90 of 60 km/u. Ik werd lange tijd gevolgddoor een politieauto vlak achter mij. Opeens stopte hij mij, ik zou 68 gereden hebben terwijl mijn cruisecontrol op 58 stond. Hij kwam er niet uit en moest het bureau bellen dat ik een "penalty" kreeg. Toen het onhoudbaar voor hem werd gooide hij het over een andere boeg, ik had ingehaald. Hij sprak maar door en door en ik antwoordde dat ik niets begreep. Hij checkte mijn papieren gooide mijn rijbewijs terug (creditcard type) en reed boos weg. Gelukkig die was afgeschud! Maar wat ik niet wist bleek een half uur later aan de grens. Manoeuvrerend tussen de grote aantallen vrachtwagens (dit is voor motorrijders overal aan de grenzen geautoriseerd) waren wij aan de beurt. John werd verplicht achteruit (!) te rijden om zijn kenteken te scannen. Ze hielpen hem een handje en hij ging bijna tegen de vlakte.

"Paspoort" ik pakte mijn papieren en ...... mijn zak was leeg! Wat ......??? Verbijsterd was ik omdat ik nogal secuur op mijn papieren ben. Snel het filmpje terugdraaiend herinnerde ik mij dat ik bij de politiecontrole eerst mijn paspoort moest laten zien en daarna mijn rijbewijs. Ik had snel mijn portefeuille in mijn zak gedaan althans dat dacht ik! Hij was gewoon ernaast op de grond gegleden. Rechtsomkeert dus en terug naar de plaats van controle ongeveer 35 km terug. John wist zich de plaats goed te herinneren want hij had daar een half uur gewacht. Daar aangekomen was het woord paspoort genoeg om naar de buren te gaan.Zij hadden het voor hun entree gevonden!!! Hé wat een geluk, alles zat er nog in inclusief geld. Wat was Ik blij!!!!!!!

Ik bood de buurman vindersloon aan wat pertinent geweigerd werd. Wij werden onmiddellijk gefêteerd met heerlijke boterkoek en andere zelfgebakken lekkernij. De hele familie zat onder een zeer groot overdekt terras. Oma, opa, kinderen en kleinkinderen.Een gezellig honk. Na een uitgebreide bedenkende vertrokken wij weer. Een half uur later konden wij weer tussen de vrachtwagens door en begon het grenscircus opnieuw. Na ongeveer 1.5 uur stonden we in Georgië. Het was warm en we waren aan eten toe. Eerst nog even een assurantiepolis afsluiten. Dat ging echt razend snel! 

In de loop van de middag arriveerden we in het flamingo hotel. Met plezier constateerden wij dat alles werkte en alles kraakhelder was en dat dan voor de dubbele prijs (30€ voor twee personen). Gevoelsmatig was het voor ons wel vier maal zoveel waard.

Na een verfrissende douche gingen we naar het centrum. Van een lekkere cappuccino en americano genietend met een super lekker vers gedraaid ijsje in de hand constateerden we dat wij weer in een andere maatschappij terecht waren gekomen. Méér keuze en méér kwalitijd en geen (woestijn) zand meer. En in de basis is met name het sanitair schoner.

Terug flankerend over de mooie glazen brug en door het mooie park besloten wij is van een lekker glas wijn te gaan genieten. Tenslotte is Georgië de bakermat van de wijn. Een heerlijke rode droge wijn kozen wij en wij genoten ervan. Ja dat had ik gemist: wijn.

Morgen gaan wij zonder bagage een trip naar het westen maken dan hebben wij alle windrichtingen gezien in Georgië.