Dag 7 , vrijdag 3 mei op naar Istanbul

Dag 7, vrijdag 3 mei, op naar Istanbul.

Met een mooie zonsopgang gewekt worden, wie wil dat niet? Dat gebeurde ons! Al niet zo fris met het ochtendgloren steeg de temperatuur snel. Om 8 uur was het sea-side campement reeds opgebroken en konden we vertrekken. De regionale parallelweg van de snelweg was door en door een plezier om te rijden. Gedurende anderhalf uur waren er 2 tegenliggers en twee aanspanningen .  De weg was voor ons alleen. Na de kust / zee bebouwingen kam de natuur weer terug. De prachtigste droombeelden van kleine en grote natuurlijke stranden met. natuurlijke het hele jaar groenblijvende vegetatie. Daartussen erg veel bloemen in bloei. Ronduit prachtig.

Tijd voor een stop in een klein dorpje. Wij, even schrikken, benzine van 1,65€!. Tot nu toe slechts 1.20€ tot 1.40€. De eigenaresse roemde haar eigen koffie. En zo genoten wij van Jacobs offer uit 'The Netherlands'! Peperduur (35€ p/kg), maar daar bleek de financiering van het apparaat in te zitten van 17.50 perkg!

Niets voor niets dus bij die Nederlanders. Ik kreeg ook nog een harte in de melk, top. Zij gaven ons met erg veel plezier de stickers van Griekenland cadeau.

Voor ons gebeurde iets vreselijk engs: één auto zag een tegenligger niet en sloeg af om te tanken.Dar reed een Alpha met ongeveer 80 km p/u. Tja en dat ging dus niet: de Alpha remde uit volle kracht om een botsing te voorkomen ( een vreselijk bandengegil) en draaide zijn stuur naar links. Wat gebeurde was het oog van de naald: de Alpha draaide 2x om zijn as en reed naar de andere kant verder! Pffffft, even décompresser en ........ we schrokken ons dood. Het ging zo hard en zo snel........

Enfin de koffie en croissant waren heerlijk.

De vrouw zei'you see, the people here are a bit crazy' , missçhien had ze wel gelijk ..... Maar aardig en gastvrij!

De binnenwegen bleven een genot om op te rijden. Aangekomen bij de Turkse grens met meerdere controles en stempels  viel dit keer John in de ambtelijke fuik. Uiteindelijk kwamen wij er met het Carnet de Passage ( dit is een document wat je hier gewoonweg niet nodig hebt ) door. Stempels, stempels en ze eten uit je hand. Bij terugkomst in Turkije moet John een nieuw visum aanvragen want de zijne is opeens maar 30 dagen geldig! Ach, regelen we wel weer tzt.

Afwisselend hoofd en bijwegen richting Istanbul gereden.Mooie en saaie stukken, veel landbouw, grootschaliger dan in Griekenland. De landschappen waren minder mooi. In totaal was het nog een aardig stuk rijden. Omdat wij graag aan de kust een camping zochten pakten wij de kustweg: meer en meer verkeer en meer bebouwing maar geen campings. Ons werd geadviseerd in een voorstadje een hotel te zoeken. De naam die ik opkreeg leidde tot een chique 5 ***** hotel met imposante Ionische zuilen en een tympaan. Mooi maar tegelijk potsierlijk en niet voor jongens zoals wij.

Zoeken dan maar, nergens parkeerplek te vinden..... Hé, hier een gat voor twee fietsen! We parkeerden en meteen kwam er een restauranthouder naar ons toe! Gelijk op het terras aan de thee en communicatie via de telefoon dmv vetalende vrienden!

Foto's werden uitgewisseld en hij bleek GS rijder te zijn, tja is er een andere bike? De motorclub at daar vaak tezamen. We waren dus weer goed terechtgekomen.

Via hun circuit werd er voor een zéér redelijke prijs een hotelletje voor ons geregeld. 

De pizzacourier bracht ons veilig door de 10tallen zigzaggende straatjes. Alleen had hij niet door dat wij geen 50 maar 100 centimeter breed zijn. Leuk hotel in druk toeristisch gebied. In positieve zin een erg levendige sfeer van boutiques en horeca. De waard was behulpzaam een drager sjouwde onze bagage.

Even décompresser en van dit allés, Een douche en op naar het restaurant. 

Een wandeling van zo'n 1 2/1 kilometer over de zeer geanimeerde strandprommenade. Veel drukte en gezelligheid. Mooi geïllustreerd echt gezellig sfeertje daar. Bij het restaurant werden wij als vrienden onthaald! Een biker vriend die Engels sprak werd opetrommeld. Het bleek een zeer ervaren scheebswertuigbouwkundige te zijn. Hij was zeer bereisd natuurlijk en had 2 motorfietsen waaronder een slagschip van eencustom. Het werd gezellig tussen hem en John omdat hij dezelfde scheepsschroef grond als John heeft. Leuk hoor. Ook de foto's van de aangespannen Friezen leidde tot de nodige bewondering. Naast ons schaarden nog een stel en met hen wisselden wij desserts uit. Hij bleek chemicus te zijn en zij beheerde een reading office. Het werd reuze gezellig en we kregen een schotel met de lekkerste gerechten! Een yoghurt drankje lardeerde de maaltijd. Wat een avond wat een gastvrijheid.

We kropen in bed en de ogen sloegen snel toe!